Ο Γιώργος Μπαρτζώκας είπε το προφανές και αυτονόητο στο τέλος του αγώνα: Καμία ομάδα δεν θα τελειώσει με 34-0 την Ευρωλίγκα στον αιώνα τον….άπαντα. Εκτός αν η λίγκα μετατραπεί σε κάποιου είδους space jam προσθέτουμε εμείς. Η Μονακό πέρασε σαν σίφουνας από το ΣΕΦ, παίζοντας εξαιρετικό μπάσκετ και προσγείωσε τον Ολυμπιακό με γδούπο στον πλανήτη Ευρωλίγκα. ΟιΜονεγάσκοι μας είπαν το επίσης αυτονόητο: δεν υπάρχει ομάδα χωρίς αδυναμίες σε αυτή τη λίγκα του αδυσώπητου ανταγωνισμού, των τρελών αποτελεσμάτων και της απόλυτης αστάθειας.
Ο Ολυμπιακός του ΣΕΦ δεν είχε ουδεμία σχέση με τον Ολυμπιακό της….Ισπανίας, την ομάδα που αναδείχθηκε σε road warrior κάνοντας τρεις σπουδαίες εκτός έδρας νίκες σε λιγότερο από ένα μήνα. Οι μαύρες τρύπες στο παιχνίδι του Ολυμπιακού ήταν πιο πολλές από τρύπες Ελβετικού τυριού. Και όταν έκλεινε μια στη διάρκεια του παιχνιδιού άνοιγε μια διαφορετική και ενδεχόμενα παραπάνω από μια. Η αστοχία στο τρίποντο που ταλαιπώρησε τους ερυθρόλευκους για ένα ημίχρονο διορθώθηκε όπως ήταν αναμενόμενο αλλά η δυσλειτουργία στην επίθεση εκδηλώθηκε στο δεύτερο εικοσάλεπτο με διαφορετικό τρόπο: Ήρθαν τα φτηνά λάθη που έδιναν εύκολους πόντους στη Μονακό. Η άμυνα του πρώτου μέρους προδόθηκε στη συνέχεια από τα πολλά χαμένα ριμπάουντς. Για πρώτη φορά φέτος ο Ολυμπιακός δεν πήρε περισσότερα ριμπάουντς από ένα αντίπαλο του, πεδίο που είχε μέχρι τώρα ένα ωφέλιμο δείκτη του +5 μέσο όρο ανά αγώνα.
Υπάρχει λόγος προβληματισμού; Προφανώς, κάθε ήττα δίνει τροφή για σκέψη στα προπονητικά επιτελεία αλλά δεδομένης της χρονικής στιγμής που ήρθε η πρώτη ήττα της σεζόν για τον αήττητο σε όλες τις διοργανώσεις Ολυμπιακό είναι δύσκολο το ξεδιάλεγμα.
Οι απαντήσεις θα έρθουν σε χρόνο μέλλοντα και ενδεχόμενα τότε ορισμένες από αυτές τις ερωτήσεις-προβληματισμούς να είναι άκαιρες και άτοπες.
Πέρσι, ο Ολυμπιακό ς έμοιαζε να έχει την ικανότητα γρήγορης αυτοίασης και είχε αποβάλλει την κακή συνήθεια προηγούμενων ετών να ακολουθούν μεγάλους θριάμβους αντίστοιχα ηχηρές ήττες. Με δείγμα γραφής το πισωγύρισμα με τη Μονακό είναι πολύ νωρίς για να αποφανθεί κάποιος αν ο Ολυμπιακός είχε απλά μια κακή βραδιά ή επέστρεψε στις λάθος συνήθειες.
Το σχεδόν αυτοματοποιημένο rotation του Μπαρτζώκα που κάνει κατά μέσο όρο τις λιγότερες αλλαγές από κάθε άλλο προπονητή της διοργάνωσης (γύρω στις 20 ανά αγώνα) δεν δούλεψε. Χρίζει αναθεώρησης το πλάνο χρησιμοποίησης κάποιων παικτών σε συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα ανεξάρτητα ροής του αγώνα ή θα μείνει πιστός στις ισορροπίες που έχει φτιάξει ο Έλληνας κόουτς; Αυτή τη φορά οι από μηχανής σωτήρες της τέταρτης περιόδου (Σλούκας-Λαρεντζάκης) δεν έκαναν το θαύμα τους. Αλλά το έχουν κάνει τρεις φορές ήδη μέσα στη σεζόν οπότε το ερωτηματικό αιωρείται…
Ο Ολυμπιακός έκανε δύο μεγάλες εκτός έδρας νίκες παρότι δέχτηκε 87 πόντους στη Μαδρίτη και 92 στη Βιτόρια. Κέρδισε θεωρητικά τουλάχιστον παίζοντας ‘’το παιχνίδι των αντιπάλων του’’. Εξήγηση υπάρχει αφού πλέον οι up tempo ρυθμοί είναι καθεστώς άρα και ο μεγαλύτερος αριθμός κατοχών δεδομένος. Παρόλα αυτά ο Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής που έχει ως βάση της φιλοσοφίας ένα προπονητικό δόγμα βασισμένο στην άμυνα. Mόνο στη Βαρκελώνη στην πρεμιέρα των υποχρεώσεων του ο Ολυμπιακός δέχτηκε 70 πόντους. Παρά το υπερθετικό πρόσημο του 4-1 στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια του δέχτηκε τουλάχιστον 80 πόντους τη φορά. Με τη Μονακό η επίθεση δεν μπορούσε να τον κουβαλήσει μέχρι τη νίκη ειδικά από τη στιγμή που ο Σάσα Βεζένκοφ έπεσε πάνω σε ένα από τους 3-4 καλύτερους αμυντικούς (Μπράουν) που θα κληθεί να αντιμετωπίσει φέτος στην Ευρωλίγκα και ο οποίος του απαγόρευσε σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και να ακουμπήσει τη μπάλα! Η άμυνα όμως στην πρώτη βραδιά που ο Ολυμπιακός την χρειαζόταν δεν εμφανίστηκε…
Ενδεχόμενα θα υπάρξουν πολλές βραδιές σαν και αυτή στο μέλλον και με δεδομένη τη δυσκολία και τις απαιτήσεις μιας Ευρωπαϊκής χρονιάς. Ο Ολυμπιακός έχει ακόμη και πιθανώς για πολύ καιρό ακόμη την ασφάλεια που του δίνουν οι τρεις μεγάλες νίκες της Ισπανίας. Και ανάλογο χρόνο να βρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα που γεννήθηκαν ή έγιναν εμφανή στο πρώτο φετινό του στραβοπάτημα.