Ο Παναθηναϊκός που εμφανίστηκε στο παρκέ του ΟΑΚΑ απέναντι στη Ρεάλ έμοιαζε σαν να προσπαθούσε να κτίσει το γιοφύρι της Άρτας. Η καλύτερα σαν να έκτιζε ένα τοίχο στην άμυνα και να το γκρέμιζε στην απέναντι πλευρά του γηπέδου με τα ‘’τούβλα’’ του Λι και του Γκριγκόνις. Στο τέλος της βραδιάς για όσους έβλεπαν το ποτήρι μισοάδειο ο Παναθηναϊκός είχε ξεκινήσει με οριακή μεν, ήττα δε την Ευρωλίγκα. Κάποιοι άλλοι το είδαμε μισογεμάτο: άφησε πολλές υποσχέσεις ότι καλό πάει να γίνει και κάπου αδίκησε τον εαυτό του.
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά: Ο φετινός Παναθηναϊκός θα είναι μια τυπική ομάδα Ράντονιτς με μερικές ισχυρές δόσεις από τη μπασκετική φιλοσοφία του Αργύρη Πεδουλάκη που δεν απέχει και πολύ από αυτή του Σέρβου. Θα είναι μια ομάδα που θα ‘’ματώνει’’ στην άμυνα και θα ματώνει τον αντίπαλο της για να σκοράρει. Η Ρεάλ των πολλών προικισμένων σκόρερ κόλλησε στους 71 πόντους και πήρε τη νίκη γιατί την κρίσιμη στιγμή είχε αυτό που έλλειπε από την ελληνική ομάδα. Ένα παίκτη που δεν φοβάται τα μεγάλα σουτ (Γιουλ) και άλλον ένα (Μούσα) που με προσωπικές ενέργειες πέτυχε μαζεμένους καθοριστικούς πόντους στην τέταρτη περίοδο. Καλύτερο σενάριο δεν θα μπορούσε να γράψει ούτε ο ίδιος ο Ράντονιτς πριν το τζάμπολ. Η ομάδα του εκμηδένισε πολύ γρήγορα τη διάθεση της Ρεάλ να παίξει up tempo, δέχτηκε σχετικά λίγους πόντους στο τρανζίσιον και σε μια ακόμη καλύτερη βερσιόν υποχρεώνοντας σε σωρεία λαθών τους Ισπανούς διαχειρίστηκε 11 παραπάνω μπάλες στο παιχνίδι. Αν όλα αυτά τα έβαζες σε ένα θεωρητικό επίπεδο πριν τον αγώνα και πρόσθετες ότι η Ρεάλ θα σκόραρε μόλις 71 πόντους τότε εννέα στους δέκα εχέφρονες αναλυτές μπάσκετ θα μιλούσαν για σίγουρη ‘’πράσινη’’ νίκη.
Μόνο που για να νικήσεις ένα αντίπαλο που θα βάλει 71 πόντους χρειάζεται να σκοράρεις….72! Και ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να πάρει τίποτε από μια επίθεση που αν δεν έμπαινε το τελευταίο τρίποντο του Λι θα είχε τελειώσει τον αγώνα με 65 πόντους. Στην Ευρωλίγκα μπορείς να κερδίσεις πολλά ματς όταν κρατήσεις τον αντίπαλο στους 71 αλλά ελάχιστα αν σκοράρεις 65! Η απουσία του Γουόλτερς στέρησε μπόλικα ψήγματα λογικής και καλής οργάνωσης στην επίθεση του Παναθηναϊκού που βασίστηκε κυρίως στις πιρουέτες και το παιχνίδι ένας εναντίον ενός του Γουίλιαμς. Οι σκόρπιοι πόντοι που έβαλαν ο φιλότιμος και θετικός Μποχωρίδης αλλά και ο Άντριους που αίφνης έμοιαζε φουσκωμένος από αυτοπεποίθηση σε αντίθεση με τα καλοκαιρινά ματς δεν έφταναν. Τα ποσοστά στο δίποντο ήταν δικαιολογημένα πολύ χαμηλά αφού η επίδραση του Ταβάρες είναι καταλυτική αλλά το περίπου 50% στις βολές δεν χωνεύεται εύκολα για ένα ματς που κρίθηκε στην ουσία σε δύο σουτ. Λι και Γκριγκόνις δεν μπόρεσαν να σηκώσουν το βάρος μιας επίθεσης που πολλές φορές έμοιαζε βιαστική και αγχωμένη.
Θα το επαναλάβω: Η πρεμιέρα ήταν ενθαρρυντική αλλά άφησε πολλά ερωτηματικά, ενδεχόμενα περισσότερα από όσα υπήρχαν πριν. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Ράντονιτς ο Παναθηναϊκός σκανάρει την αγορά αναζητώντας ένα ελαφρύ παίκτη με σουτ που θα μπορεί να καλύψει το 4 και το 5 με διπλό στόχο: Και να βρει σουτ από τις θέσεις των ψηλών και ένα πιο ευέλικτο ψηλό αφού Παπαγιάννης και Γκουντάιτις μπορούν να κάνουν πάνω κάτω τα ίδια πράγματα στο παρκέ. Ακόμη και αν βρεθεί τέτοιος παίκτης πράγμα που δεν είναι εύκολο στην παρούσα χρονική στιγμή δεν είναι η αυτόματη λύση των προβλημάτων. Κάπου εδώ αρχίζουν τα δύσκολα μαθηματικά και η ανώτερη….χημεία. Οι πράσινοι έχουν ήδη επτά ξένους, αν τελικά αποκτηθεί ένας ακόμη θα γίνουν οκτώ κάτι που σημαίνει πολλές προσθαφαιρέσεις από την ομάδα της Ευρωλίγκα σε εκείνη του πρωταθλήματος. Και αυτό μοιάζει επικίνδυνο για μια ομάδα που ακόμη κτίζεται και ψάχνει σταθερά σημεία αναφοράς και όχι πειραματισμούς.
Το διάστημα αποθεραπείας και επιστροφής του Γουόλτερς παραμένει άγνωστο κάτι που εμποδίζει τον Ράντονιτς για απροσδιόριστο, αυτή τη στιγμή χρονικό διάστημα να δουλέψει με πλήρη ομάδα. Ο Αντριους που βρισκόταν σταθερά στο μικροσκόπιο και δεν είχε δείξει πολλά πράγματα στα φιλικά του καλοκαιριού αίφνης έδειξε ότι μπορεί να προσφέρει αρκετά ποιοτικά λεπτά από τον πάγκο και αν συνεχίσει έτσι θα εξαφανίσει κάθε ερωτηματικό σχετικό με τη χρησιμότητα του. Κάπως έτσι οι υπολογισμοί για το ρόστερ γίνονται πολύπλοκοι. Ενδεχόμενα μια λύση θα ήταν η ενεργοποίηση του Μαντζούκα, τον οποίο για την ώρα δεν εμπιστεύεται ο Ράντονιτς. Θα δώσει το σουτ που λείπει από τη γραμμή ψηλών αλλά όχι όγκο και μια πρόσθετη λύση στη θέση 5. Με απλά λόγια: Ο Ντέγιαν Ράντονιτς την ώρα που θα προσπαθεί να βελτιώνει αγωνιστικά την ομάδα και να πάρει μερικές καλοδεχούμενες νίκες στην Ευρωλίγκα πρέπει να σκέφτεται και μια διαφορετική… εκδοχή του ρόστερ και πολλά εναλλακτικά σενάρια. Δεν το λες και εύκολο….
