Τρεις είναι οι λατρεμένες περίοδοι του Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου. Το καλοκαίρι με τις μεταγραφές και το καφενείο που συνεπάγονται, το φθινόπωρο των πρώτων αποτελεσμάτων με το καφενείο που συνεπάγονται και η άνοιξε των αποτελεσμάτων επίσης με το σχετικό καφενείο που συνεπάγονται. Κοινώς η γνώση, άποψη, μελέτη και έκφραση περί ποδοσφαίρου σχετίζονται μονίμως με τον χώρο εστίασης και χαλάρωσης που συνδυάζεται με καφεδάρα και χαλαρή κουβεντούλα μέχρι να πιαστούμε στα χέρια για τον πρόεδρο, τον αριστερό μπακ που δε βγάζει σέντρες, τον επιθετικό που δε σκοράρει και τον αμυντικό χαφ που δε κόβει ούτε με βαλέ. Σιγά μην έλειπε η τράπουλα από το καφενείο.
Αυτές τις μέρες βρισκόμαστε στο δεύτερο στάδιο. Αυτό των πρώτων αποτελεσμάτων, εικόνων των ομάδων που ασφαλώς και δεν είναι έτοιμες αλλά δεν θα έπρεπε να είναι και ανέτοιμες κάνοντας προετοιμασία άλλες από τον Ιούνιο άλλες από αρχές Ιουλίου… Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία, αγαπημένη του καφενείου, που σχετίζεται με τους προπονητές. Από δαύτους έχουμε -δόξα τον Κύριο- εκατοντάδες χιλιάδες στη χώρα. όχι απλώς δεν υστερούμε αλλά δείχνουμε τον δρόμο, κάνουμε την Ευρώπη σοφότερη. Γι’ αυτό και τους αλλάζουμε με την ίδια ευκολία που τους διαλέγουμε άλλωστε.
Απ’ όλα έχει ο… μπαξές στο καφενείο κύριοι. Από τον “προφεσόρ” που βαφτίσαμε ακόμα δεν τον είδαμε στον πάγκο στα φιλικά του Ιουλίου, τον “μάγο” που έβγαλε μια πάσα σε φιλικό προετοιμασίας απέναντι σε ημι-αδιάφορους αντιπάλους που ουδέποτε αντιμετώπιζαν τα αποτελέσματα των φιλικών με πίεση όπως συμβαίνει εδώ, μέχρι τον άσχετο, αργό, παλτό, ή όπως αλλιώς μπορεί να σκεφτεί κάποιος να ισοπεδώσει έναν παίκτη από τον πρώτο μήνα παρουσίας του σε μια ομάδα, αλλάζοντας όχι μόνο χώρα αλλά και ήπειρο με αντίστοιχη ανάγκη προσαρμογής.
Αλλά η λέξη προσαρμογή είναι άγνωστη στο καφενείο. Όπως άγνωστη είναι και η ανάγκη να παίξεις ανάλογα με το υλικό που έχεις απέναντι σε μια ομάδα που έχει περισσότερα όπλα από σένα. Βάζεις 2 εξτρέμ να “χτυπήσεις” αδυναμία αντιπάλου; Παράλογο σε βρίσκουν. Βάζεις τρεις στόπερ να ελέγξεις καλύτερα δυνατά στοιχεία της ομάδας που θα αντιμετωπίσεις; Φοβισμένο σε βαφτίζουν. Άλλωστε η λέξη υποψιασμένος είναι άγνωστη στο καφενείο. “Χέστης” όταν ξέρεις τι έρχεται, απολυμένος αν πας με τα… μυαλά τους μπεις με τουπέ και φύγεις με τρία το ημίχρονο.
Στο ίδιο που συχνάζουν και επαγγελματίες του είδους. Από αυτούς που σέβονται τη δουλειά και τον κόσμο που συναναστρέφονται και που μεταφέρουν με ακρίβεια όσα πρέπει και βολεύουν. Άλλωστε το καφενείο έχει κοντή μνήμη. Ποιος να θυμάται τώρα ότι εσύ πέρυσι έκανες είκοσι-πέντε κολωτούμπες σε όσα έλεγες-έγραφες-φώναζες πριν 5 μήνες…; Κανείς. Πουλάς το οπαδηλίκι και περνάει στο καφενείο. Και η ζωή συνεχίζεται και κύκλους κάνει. Μόνο η ασχετοσύνη μας μένει ίδια. Όπως και η συνήθεια να ισοπεδώνουμε οποιονδήποτε δεν ξέρουμε και ουδεμία σχέση έχουμε με τη δουλειά του.
