Ο Άρης έδειξε τα δόντια του στην πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος της SL1! Στη χθεσινή (21/8) πρώτη για την καινούργια σεζόν αναμέτρηση με τον Λεβαδειακό στο “Κλεάνθης Βικελίδης” φανέρωσε τις σπουδαίες επιθετικές δυνατότητές του, πέρα και από το εμφατικό 3-0 με το οποίο επιβλήθηκε των νεοφώτιστων. Προβλημάτισε, όμως, ειδικά στο πρώτο ημίχρονο ακόμη μία φορά σε ό,τι αφορά στον αμυντικό τομέα.
Τα καλά νέα για τους “κίτρινους” είναι ότι συνέχισαν από εκεί που σταμάτησαν στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις με την Μακάμπι Τελ Αβίβ εντός έδρας. Δηλαδή, βρήκαν και πάλι δίχτυα, όπως το έκαναν στον αγώνα με τους Ισραηλινούς, αλλά και στις δύο αναμετρήσεις με την Γκόμελ από τη Λευκορωσία. Κι όχι μία, αλλά τρεις φορές, με πρωταγωνιστές τον Μαντσίνι και τον ασταμάτητο στο ξεκίνημα της νέας περιόδου, Γκρέι, που έφτασε στα έξι τέρματα συνολικά σε πέντε αγώνες!
Πέραν τούτου, έφτασαν στις 13 τελικές προσπάθειες, εκ των οποίων οι δέκα (10) μέσα από τη μεγάλη περιοχή. Κάποιες στιγμές στο δεύτερο ημίχρονο, με τον Μάνου Γκαρθία παρόντα ως οργανωτή, έκρυψαν την μπάλα και πρόσφεραν σπουδαίο θέαμα στο διψασμένο για διακρίσεις κοινό τους! Μεσοεπιθετικά, λοιπόν, δεν έχει κάποιος να τους προσάψει κάτι, καθώς ακόμη και στο πρώτο ημίχρονο, στο μεγαλύτερο διάστημα τουλάχιστον, δούλεψαν όπως έπρεπε.
Το πρόβλημα είναι αλλού και όπως φαίνεται χρειάζεται προσπάθεια, αλλά και άλλου είδους προσανατολισμό στις προπονήσεις, για να λυθεί. Ο λόγος για τον αμυντικό τομέα και ειδικότερα για την οργάνωσή τους μεσοαμυντικά. Εκεί, οι Ντουκουρέ και Νταμπό, που ξεκίνησαν βασικοί, εξακολουθούν να δείχνουν ασυντόνιστοι και να αφήνουν κενά, με το βάρος να μετατοπίζεται στους κεντρικούς αμυντικούς, όπως συνέβη και στις ευρωπαϊκές αναμετρήσεις -και ειδικά σε αυτήν του Τελ Αβίβ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λεβαδειακός έφτασε στις 12 τελικές, ούτε ότι η εικόνα βελτιώθηκε με την ταυτόχρονη παρουσία των Ντιόπ και Μάνου Γκαρθία από το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου. Ο πρώτος έδωσε τα τρεξίματα που έλειπαν σε εκείνο το χώρο και ο δεύτερος την ηρεμία στην οργάνωση του παιχνιδιού. Με το σχηματισμό να είναι πλέον ένα καθαρό 4-2-3-1 και όχι 4-4-2, όπως στο πρώτο ημίχρονο, οι “κίτρινοι” έκαναν τα πράγματα πολύ καλύτερα.
Είναι σαφές ότι ακόμη και με την κατοχή της μπάλας να φτάνει στο 60% για τον Άρη και μεσοεπιθετικά η ποιότητα να περισσεύει, αν δεν βρεθεί τρόπος να δέσει μεσοαμυντικά η ομάδα και να μεγαλώσει η πίεση στους αντιπάλους, κόντρα σε άλλους αντιπάλους, πιο ανταγωνιστικούς, οι “κίτρινοι” θα έχουν μεγαλύτερα θέματα, αν δεν προοδεύσουν και δεν βελτιωθούν.
Στα θετικά για τον Άρη, για να επιστρέψουμε σε αυτά, είναι ότι στην εξίσωση από χθες μπήκε κι ο Ζερβίνιο. Είναι σίγουρο ότι, εφόσον φτάσει στο 100% των δυνατοτήτων του, αφήνοντας οριστικά πίσω του τον σοβαρό τραυματισμό του στο πόδι και τις φοβίες που αυτός του δημιούργησε (π.χ. στο να μπει πιο δυνατά στις κόντρες με τους αντιπάλους, που είναι δεδομένο ότι θα τον “σημαδεύουν”), θα προσδώσει μεγάλη δύναμη πυρός στην επίθεση.
Και είναι ευλογία να τον έχουν δίπλα τους νέοι παίκτες, όπως ο (πολύ ανεβασμένος) Πάλμα και ο φέρελπις Χατζηϊωάννου. Μόνο κέρδη έχουν να αποκομίσουν οι “κίτρινοι” από την παρουσία ενός τόσο σπουδαίου παίκτη!