Η ομάδα που μέχρι τώρα έχει αλλάξει σε μεγαλύτερο βαθμό τη… ραχοκοκαλιά της είναι η Ντόρτμουντ. Πέρυσι ξεκίνησε ως μοναδική συνυποψήφια με τη Μπάγερν Μονάχου για το πρωτάθλημα και κάτι αντίστοιχο φαίνεται πως θα συμβεί και την ερχόμενη σεζόν, τουλάχιστον στη θεωρία.
Η αλλαγή προπονητή με την πρόσληψη του Τέρζιτς και η απώλεια του παίκτη που αποτέλεσε το σημείο αναφοράς της τα τελευταία χρόνια είναι δεδομένα που ούτως ή άλλως προκαλούν ερωτηματικά για την αμεσότητα της μετάβασης στη νέα εποχή και την γρηγορότερη δυνατή εφαρμογή όσων ο νέος προπονητής πρεσβεύει.
Παράλληλα όμως με τις προαναφερθείσες αλλαγές οι «κίτρινοι» έχουν και σημαντικές προσθήκες που ίσως αλλάξουν το επίπεδό της, κατά κύριο λόγο στην άμυνα. Η απόκτηση των Σλότερμπεκ και Ζίλε αποτελεί δίχως άλλο εύστοχη επιλογή με το συνδυασμό εμπειρίας και ταλέντου στο κέντρο της άμυνας. Πέρα από δύο καλοί αμυντικοί όμως, αμφότεροι είναι ικανότατοι με τη μπάλα στα πόδια και αυτό το δεδομένο ενδεχομένως να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό τον βαθμό ποιότητας και αποτελεσματικότητας σε ανάπτυξη από την άμυνα.
Η πώληση του Χόλαντ έφερε νέα πρόσωπα στη γραμμή κρούσης. Ο Αλέρ που πέρυσι έκανε… θραύση με τη φανέλα του Άγιαξ και ο Αντεγέμι που έκανε διαφορά στη Ζάλσμπουργκ προστέθηκαν στους Μάλεν, Αζάρ, Βολφ και Ρόις με τον Τέρζιτς να έχει στη διάθεσή του πλήρες ρόστερ και πολλές επιλογές. Βασικό ζητούμενο για τη Μπορούσια είναι η χημεία και ο χρόνος που θα καταφέρει ο νέος προπονητής να την πετύχει. Με δεδομένο ότι η Μπάγερν δύσκολα χάνει βαθμούς και δεν έχει αλλάξει πολλά κομμάτια του παζλ (ακόμη κι αν φύγει ο Λεβαντόφσκι) δεν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για βαθμολογικές απώλειες. Η Ντόρτμουντ ήταν και πέρυσι ένα στοίχημα για το κατά πόσο θα… κυνηγούσε τους Βαυαρούς τη μάχη του τίτλου. Ανάλογο στοίχημα θα αποτελέσει και φέτος και έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε αν θα το κερδίσει.