Είναι κάτι όμορφο γενικά όταν βλέπεις ανθρώπους στα πρώτα βήματα που κάνουν μόνοι τους να ισορροπούν και να καταφέρνουν να στέκονται όρθιοι ενώ μάλιστα μπορούν να αγγίξουν και την επιτυχία σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.
Γενικά το ότι νέοι άνθρωποι πετυχαίνουν και σύντομα, δείχνουν τις ικανότητες τους και μάλιστα έντονα, από μόνο του αποτελεί γεγονός ενθαρρυντικό αλλά και άκρως ελπιδοφόρο. Αυτό συμβαίνει και με τον Ίμε Ουντόκα που βρίσκεται στον έναν από τους δυο πάγκους και στους τελικούς του ΝΒΑ, μόλις στην πρώτη του χρονιά ως head coach.
Ο Ουντόκα στην άλλη πλευρά δεν είχε σε καμία περίπτωση αντίστοιχες εικόνες αφού δεν κατάκτησε ποτέ κάποιο τρόπαιο όταν αγωνιζόταν με μοναδική του επιτυχία το πρωτάθλημα του 2014 με τους Σπερς ως assistant στο πλευρό του Γκρέγκ Πόποβιτς. Αυτό βέβαια μπορεί και να μην σημαίνει και τίποτα και δεν εννοώ σαφώς ότι οι τίτλοι, οι εικόνες και οι εμπειρίες αποτελούν αμελητέα ποσότητα αντιθέτως, λέω όμως ότι κάποιος μπορεί να πραγματοποιήσει μια ανάλογα λαμπρή καριέρα χωρίς να έχει πετύχει όλα αυτά τα τεράστια επιτεύγματα στο παρελθόν.
Όπως και να έχει η μικρή προς το παρόν ιστορία του Ουντόκα είναι πολύ όμορφη και έχει και κοινά με τον άνθρωπο που θα βρει στον απέναντι πάγκο στην μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του…σαφώς μέχρι την επόμενη. Ο Στιβ Κερ το 2014 τα κατάφερε και πήγε τον δρόμο μέχρι το τέλος του στις πρώτες σελίδες μιας δυναστείας που ανέκαμψε ξανά και ήρθε στο προσκήνιο για να διεκδικήσει και πάλι την κορυφή. Η εμπειρία είναι σίγουρα στην πλευρά των Γουόριορς αλλά για να δούμε μήπως η μοίρα είναι έτοιμη να παίξει και πάλι βαφτίζοντας…τον Ουντόκα σε Κερ.