Λομβαρδία, προτελευταία ημέρα του 2020. Ο κορωνοϊός βρίσκεται στη ζωή μας ως ένα εξωτικό νέο από την Κίνα, από αυτά που δεν ξέρεις τι να πιστέψεις. Ακολουθώντας το δρόμο του μεταξιού φτάνουμε στo Μιλάνο: ο Νίκολα Μιλουτίνοφ κατεβάζει 16 επιθετικά ριμπάουντ στο Φόρουμ απέναντι στην Αρμάνι την ημέρα των 26ων γενεθλίων του, συντρίβοντας το προηγούμενο σχετικό ρεκόρ. Οι πρώτοι δύο μήνες του στη Μόσχα δεν ήταν οι ευκολότεροι, αλλά μια περίοδος προσαρμογής δικαιολογείτο στον καθένα. Ο Σέρβος ήταν μια μηχανή των double double και απλά ξεκινούσε να δικαιολογεί τον θόρυβο γύρω από τη μετακίνηση του στην ΤΣΣΚΑ. Ήταν έτοιμος να κυριαρχήσει. Αλλά μόνο αυτό δεν συνέβη.
Η σεζόν του τελείωσε απότομα με έναν τραυματισμό στον ώμο σε αγώνα κόντρα στον Ολυμπιακό ένα μήνα αργότερα. Ο covid φρόντισε να μην υπάρξει καν πρωταθλητής εκείνη τη σεζόν και ο Μιλουτίνοφ στάθηκε στην αφετηρία της επόμενης σεζόν έτοιμος να καλύψει το χαμένο έδαφος. Φευ: κατέληξε να τραυματίζεται στο γόνατο μόλις δύο (!) λεπτά αγώνα, ξανά στο Φόρουμ, πάλι απέναντι στην Αρμάνι. Ευτυχώς για αυτόν ο χιαστός δεν πειράχτηκε. Μέσα σε όλα, τον επισκέφτηκε και ο κορωνοϊός, αφήνοντας του σαφή σημάδια: ένα τεράστιο κορμί όπως το δικό του χρειάστηκε αρκετό καιρό για να ξαναβρεί τις ανάσες του.
Αυτές τις ημέρες παλεύει με την Ζενίτ για τον τίτλο της VTB, αποκλεισμένος όπως και οι υπόλοιπες ρωσικές ομάδες από το να διεκδικήσει αυτό για το οποίο πήγε στη Μόσχα: τον τίτλο της Ευρωλίγκας. Σε δύο χρόνια δράσης με την ομάδα του στρατού ο 28χρονος σήμερα σέντερ έπαιξε 36 ματς με απολογισμό 8.9 πόντους, 7.6 ριμπάουντ. Not bad, πράγματι.
Αλλά το ερώτημα παραμένει: Είναι ο Μιλουτίνοφ πιο περιζήτητος σήμερα ή το καλοκαίρι του 2020, όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό; Κοντολογίς, έκανε βήμα πίσω ή μπροστά αυτά τα δύο, γεμάτα τραυματισμούς και πάσης φύσεως ατυχίες χρόνια;
Η απάντηση δεν είναι δεδομένη. Ο Μιλού παραμένει ένας elite σέντερ που θα ανεβάσει επίπεδο οποιαδήποτε ομάδα τον αποκτήσει: είναι μέσα στους τρεις καλύτερους ριμπάουντερ της λίγκας μαζί με Ταβάρες και Παπαγιάννη και εύκολα ο καλύτερος στο επιθετικό ριμπάουντ, έχει δείξει αξιοσημείωτη πρόοδο σαν switch defender, είναι συμπαγής rim protector. Το post παιχνίδι είναι ασταθές, αλλά ελάχιστοι προπονητές δίνουν πλέον προτεραιότητα σε μια τέχνη που αντιμετωπίζεται ως τόσο δευτερεύουσα όσο μια έντυπη εγκυκλοπαίδεια την εποχή του διαδικτύου.
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως ο Σέρβος βγαίνει στην αγορά ως ελεύθερος, σπάζοντας το συμβόλαιο του με την ΤΣΣΚΑ ένα χρόνο πριν τη λήξη του. Που θα καταλήξει;
Η Ρεάλ αποκλείεται λόγω Ταβάρες και Πουαριέ. Η Μπάρσα θα ήταν μια επιλογή, όμως παρόντος του Σανλί ο Σάρας κοιτά κάτι πιο mobile και έχει καταλήξει στον Βέσελι, ακόμα κι αν ο Τσέχος έχει τα τελευταία δύο χρόνια περισσότερες ρωγμές από αυγό Φαμπερζέ που έχει γίνει παιδικό παιχνίδι . Στην Εφές θα έδινε όγκο, ύψος και προσωπικότητα, όμως το πρόβλημα είναι δύο πράγματα: α) ο κουμπαράς θα σπάσει για τον Κλάιμπερν και β)ο παρτενέρ του Μίτσιτς και του Λάρκιν στο pick n roll πρέπει να έχει stretch προσόντα, τα ίδια που μετέτρεψαν τον Τίμπορ Πλάις σε MVP του τελικού φέτος. Η άλλη πλευρά λέει ότι θα έκανε καλάθι παραπάνω από τα μισά άστοχα σουτ των Λάρκιν-Μίτσιτς (αν μείνουν), αλλά ο Αταμάν έχει ξεκάθαρη συνταγή και δεν θα τις αλλάξει μετά από δύο σερί κατακτήσεις.
Η τετράδα του Φάιναλ Φορ κλείνει με τον Ολυμπιακό, ο οποίος πρόσφατα επέκτεινε πρόωρα το συμβόλαιο του Μούστάφα Φαλ. Στη θεωρία το πράγμα δεν ταιριάζει: ο Γάλλος θα υποχωρούσε σε θέση αναπληρωματικού και οι ερυθρόλευκοι ναι μεν θα ισχυροποιούνταν με έναν δεύτερο κυρίαρχο σέντερ, θα παρέμεναν δε χωρίς τον mobile σέντερ ο οποίος είναι περίπου αναγκαιότητα σε κάθε ομάδα. Όχι πάντως ότι δεν γίνεται.
Η Φενέρ είναι μια μυστήρια περίπτωση. Το μπάτζετ αναμένεται να πέσει, οι Τούρκοι ταλαιπωρούνται όπως όλες οι ομάδες που αποχαιρέτησε ο Ομπράντοβιτς, έχασαν άνετα τα φετινά πλέι-οφ και δεν δείχνουν ακριβώς ο επιθυμητός προορισμός για κάποιον που στοχεύει την κορυφή. Τι μένει; Η Ιταλία.
Το χρήμα υπάρχει στους γείτονες και αναμένεται να ρεύσει άφθονο. Η Αρμάνι θα μπει σε διαδικασία μερικού rebuilding, θα χρειαστεί πρωτίστως γκαρντ αλλά και τον παίκτη που θα λειτουργήσει ως plan A μπροστά από τον Χάινς και θα στείλει τον Μέλι στο «4», ειδικά αν ο Μήτογλου δεν παίξει την επόμενη σεζόν, εκεί ή οπουδήποτε. Η Βίρτους θα προσπαθήσει να αγοράσει περίπου ό,τι κινείται και ο Μιλουτίνοφ θα είναι στο ραντάρ της, με μια υποσημείωση – τον Τόκο Σενγκέλια. Ο Γεωργιανός δεν βρήκε επί τους ουσίας ποτέ χημεία με τον Σέρβο. Ναι μεν αμφότεροι χτυπήθηκαν από αρκετούς τραυματισμούς, όμως όταν ακόμα και όταν αυτό συνέβη οι δυο τους φάνηκε να κινούνται πάνω κάτω στον ίδιο ζωτικό χώρο. Οι υπόλοιπες επιλογές μπορεί να έχουν τα πλεονεκτήματά τους (Μονακό, Βαλένθια – αν πάρει wild card), αλλά θα είναι ξεκάθαρα βήμα προς τα κάτω.
Κάπως έτσι προκύπτει το συμπέρασμα: αν δεν γίνει κάποια μεγάλη έκπληξη από την Ιβηρική ή την Κωνσταντινούπολη, ο λογικός προορισμός του Μιλουτίνοφ είναι η Ιταλία. Αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί για οποιονδήποτε λόγο, ο ταλαντούχος σέντερ θα έχει ανάγκη τον Ολυμπιακό λίγο περισσότερο από ότι ο Ολυμπιακός τον ίδιο.
