Μια σεζόν με ατελείωτα πάνω-κάτω ήταν αυτή που ολοκληρώθηκε χθες (17/5) για τον Άρη. Πραγματικά ατελείωτα, όμως… One day it’ fine and next it’s black, που τραγουδούσαν και οι Clash κάποτε και ταιριάζει απόλυτα σε αυτή την περίπτωση! Μια σεζόν, πάντως, με καλό, γλυκό φινάλε για τους “κίτρινους”, με εμφατική νίκη (0-3) απέναντι στον κακό τους δαίμονα, ΠΑΣ Γιάννινα, τερματισμό στην 3η θέση της βαθμολογίας, δύο βαθμούς πίσω από τον ΠΑΟΚ και πάνω από τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, και ευρωπαϊκή έξοδο για τέταρτη συνεχή χρονιά. Όλα αυτά έχουν το νόημά τους και αποτελούν βάση για μια καλύτερη επόμενη μέρα, η οποία έχει αρχίσει ήδη να σχεδιάζεται.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, όμως, γιατί μόνο έτσι μπορεί να γίνει αντιληπτή η μεγάλη εικόνα:
- Ο Άρης ξεκίνησε τη σεζόν με δύο πολύ σοβαρές εκκρεμότητες. Η μία αφορούσε την υπόθεση Ντουρμισάι, εξαιτίας της οποίας έπρεπε να τρέξει γρήγορα τον μεταγραφικό σχεδιασμό, ασχέτως αν στη συνέχεια ακολούθησαν μια σειρά από παρατάσεις, που τραβούν μέχρι τον ερχόμενο Ιούνιο. Η άλλη, την αφαίρεση έξι βαθμών από τον πίνακα της SL1, εξαιτίας της υπόθεσης Λάσκοφ. Μια ιστορία που έκλεισε στις 3 του περασμένου Μάρτη, μια αγωνιστική πριν το φινάλε της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, σε όλη τη διάρκεια της οποίας η ομάδα ζούσε με αυτή την εκνευριστική αγωνία.
- Οι πρώτες επίσημες αγωνιστικές υποχρεώσεις στέφθηκαν από αποτυχία. Στην Ευρώπη ο αποκλεισμός στο Europa Conference League ήρθε άμεσα από την Αστάνα και στην Ελλάδα στα πρώτα δύο ματς πρωταθλήματος η ομάδα είχε μία εντός έδρας “λευκή” ισοπαλία και μία εκτός έδρας ήττα κόντρα σε αντιπάλους που θεωρητικά ήταν του χεριού της, τον ΟΦΗ και τον Ιωνικό, αντίστοιχα.
- Μετά το το ξεκίνημα, που συνηγορούσε στο ότι η χρονιά ήταν καταδικασμένη πριν καν ξεκινήσει, άρχισαν τα σκωτσέζικα ντους… Δύο δύσκολες νίκες, μια νέα ισοπαλία σε ματς που δεν το περίμενε κανείς, ή μια νίκη, μια ήττα και πάει λέγοντας. Δεν είναι τυχαίο ότι στο τέλος καταγράφηκαν εντελώς αντιφατικά για την ποιότητα της ομάδας αποτελέσματα, όπως όσες νίκες εντός, τόσες εκτός, από 9 σε κάθε περίπτωση, και περισσότερα γκολ εκτός (20) παρά εντός (19). Δηλαδή, ενώ οι “κίτρινοι” δεν μπορούσαν εντός, μένοντας άσφαιροι σε 9 από τα 18 ματς που έδωσαν και καταγράφοντας αρνητικό ιστορικό ρεκόρ, έξω έκαναν τα προβλεπόμενα (τουλάχιστον). Στο τσαφ γλίτωσαν να ισοφαρίσουν το αρνητικό ιστορικό ρεκόρ τους περισσότερων αγώνων χωρίς γκολ ανεξαρτήτως έδρας (16 είναι, ενώ τη σεζόν που πέρασε έφτασαν στους 15), με τις σερί νίκες τις τρεις τελευταίες αγωνιστικές κόντρα σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και ΠΑΣ Γιάννινα. Επιπλέον, ενώ η ομάδα νικούσε πάντα σε παιχνίδι που προηγούνταν (17/17 μέτρησε τελικώς), στα παιχνίδια που βρέθηκε πίσω στο σκορ πήρε ελάχιστα, μετρώντας στο τέλος 10 ήττες, 1 ισοπαλία και 2 ανατροπές “βαρβάτες”, με Ολυμπιακό και ΑΕΚ (άλλο αντιφατικό στοιχείο αυτό).
- Στο πλαίσιο των αντιφάσεων ήταν και το γεγονός ότι απέναντι στον ουραγό Απόλλωνα ο Άρης δεν πήρε νίκη, την προτελευταία Λαμία δεν τη νίκησε εντός έδρας στο πρωτάθλημα και αποκλείστηκε από αυτήν στο Κύπελλο, στη φάση των προημιτελικών, χωρίς μάλιστα να της βάλει γκολ, ενώ νίκησε για πρώτη φορά στην ιστορία του οκτώ φορές σε σύνολο 16 αγώνων την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ. Τελικά, ομάδες με πολλαπλάσιο μπάτζετ, όπως την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό, ο Άρης τις άφησε υπό αυτόν στο βαθμολογικό πίνακα και τον ΠΑΟΚ τον πλησίασε μια ανάσα, στους 2 βαθμούς. Ο έκτος συμμετέχοντας στη διαδικασία των πλέι οφ, ο ΠΑΣ Γιάννινα, υποχρέωσε τον Άρη στη βαρύτερη εντός έδρας ήττα στην ιστορία του (0-5), τον νίκησε 2-0 στους “Ζωσιμάδες” και ανάγκασε τον Άκη Μάντζιο σε παραίτηση και δεν δέχτηκε γκολ (0-0) και στον πρώτο μεταξύ των δύο ομάδων αγώνα στα πλέι οφ, στο “Κλεάνθης Βικελίδης”. Άλλο ένα σκωτσέζικο ντους συγκριτικά με το τι έκανε ο Άρης με τους τέσσερις μεγάλους αντιπάλους του. Για να έρθει η τελευταία αγωνιστική και ο Άρης κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο, που αποδείχτηκε κακός τους δαίμονας όλη τη χρονιά, να καταφέρει να πετύχει τη μεγαλύτερη σε διαφορά γκολ νίκη του σε εκτός έδρας μεταξύ τους παιχνίδι (0-3)!
Μέσα από όλες αυτές τις αντιφάσεις, λοιπόν, και με το συμβάν του χαμού του Άλκη Καμπανού να συνταράσσει σύσσωμο τον οργανισμό της ομάδας την 1η του περασμένου Φεβρουαρίου, το ότι αυτή κατάφερε να φτάσει σε αγωνιστικό happy end το λέει κανείς και υπέρβαση! Μια υπέρβαση, που φέρνει μια καλή προοπτική και αποτελεί καλή βάση για την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο. Αρκεί να εκμεταλλευτούν οι διοικούντες (πρωτίστως αυτοί) την εμπειρία που έχουν αποκομίσει από τα λάθη που έκαναν τις τρεις προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους, αποφεύγοντας παρόμοια και φτιάχνοντας ένα σύνολο, το οποίο θα ανεβάσει την ομάδα ένα σκαλί παραπάνω.
Ο Άρης τις τρεις αμέσως προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους έχασε εγχώριους και ευρωπαϊκούς στόχους με τους πλέον πιθανούς και απίθανους τρόπους, ενώ στο πρωτάθλημα εδραιώθηκε μέσα στην πρώτη τριάδα. Ούτε απλό είναι αυτό το τελευταίο, ούτε εύκολο. Επειδή, όμως, εχθρός του καλού είναι το καλύτερο, είναι βέβαιο ότι με διαφορετικούς χειρισμούς μπορεί να έρθει στο σύλλογο κι ένας τίτλος, που τόσο λείπει εδώ και πολλά χρόνια, άμεσα, για να δικαιώσει τη συνολική προσπάθεια. Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρόν!