Ο Ολυμπιακός για να επιβιώσει στο….υπόγειο του πριγκιπάτου απέναντι σε ένα αντίπαλο που έχει ένστικτο κυνηγού, απεριόριστο επιθετικό ταλέντο και την άγνοια κινδύνου που συνοδεύει κάθε πρωτάρη στη ζωή έπρεπε να πάρει άριστα στην άσκηση αλήθειας και θάρρους. Η… αλήθεια είναι ότι τόσο ο Μπαρτζώκας όσο και οι παίκτες του απάντησαν θετικά σε όλα με…. Θάρρος οπότε αυτοδικαίως το πλεονέκτημα έδρας επέστρεψε στο Φάληρο και οι ερυθρόλευκοι πήραν πλεονέκτημα πρόκρισης.
Ο κόουτς των ερυθρόλευκων που έκανε ορισμένες μικρές διορθωτικές κινήσεις τόσο στο επιθετικό κομμάτι όσο και στη λογική του rotation είχε μιλήσει δημόσια για την ανάγκη ο Ολυμπιακός να παίξει το δικό του μπάσκετ. Κάτι περίπου ασαφές αφού ενώ όλοι γνωρίζουν την επιθετική αυτοτέλεια της Μονακό κανείς δεν μπορεί να πει με 100% βεβαιότητα αν ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη επιθετική ή αμυντική ομάδα. Κυρίως, γιατί μια ομάδα που βασίζει τη φετινή της ύπαρξη τόσο στην άμυνα όσο και στην επίθεση. Ο Μπαρτζώκας δεν έκρυψε ότι το δίλημμα του πόσα αλλάζεις σε μια ομάδα που δουλεύει μαζί οκτώ μήνες παραμονές ενός κρίσιμου αγώνα είναι πολύ μεγάλο. Και λάτρης της λογικής που λέει ότι οι αρχές είναι αρχές και όχι πλαστελίνη που πλάθεται κατά το δοκούν φρόντισε να αλλάξει λίγα πράγματα. Ο τρόπος που έπαιξε ορισμένα πικ εν ρολ ο Ολυμπιακός και η διάταξη του στην αντιμετώπιση της πίεσης με έξτρα πάσες ή αξιοποίηση του Φαλ ήταν οι μικρές αναγκαίες και καλοδεχούμενες πινελιές.
Στην πραγματικότητα όμως ο Ολυμπιακός είχε να διαλέξει τη διάσταση και τη λογική όλου του παιχνιδιού του. Με απλά λόγια: είχε κρατήσει τον πρώτο αγώνα υποχρεώνοντας τη Μονακό να σκοράρει 30 ολόκληρους πόντους κάτω από το μέσο όρο της. Ηττήθηκε κατά κράτος στον δεύτερο αγώνα γιατί τα προβλήματα λειτουργίας στην επίθεση μεταφέρθηκαν σταδιακά στην άμυνα και δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει το κατ΄ ανάγκη και όχι κατ΄ επιλογή κοντό σχήμα της Μονακό. Και έφτασε στο 2-1 βρίσκοντας ένα εξαιρετικό συνδυασμό και στις δύο πλευρές του παρκέ….
1/ ‘Εβαλε σε καταστολή για ένα ακόμη παιχνίδι τον Τζέιμς. Οι 13 πόντοι που σκόραρε είναι μαγική εικόνα αφού ο Γουόκαπ (κυρίως) του πέρασε χειροπέδες. Συνολικά σε τρία γεμάτα παιχνίδια ο Τζέιμς έχει νικήσει την άμυνα του Αμερικάνου εξολοθρευτή μόλις για ένα ημίχρονο και αυτό σε καταστάσεις όχι ιδιαίτερης πίεσης αφού ήδη η Μονακό είχε πάρει διαφορά. Ο Τζέιμς ναι μεν έβαλε 13 πόντους αλλά σκόραρε 10 με βολές και μάλιστα 5 απ΄ αυτές ο Ολυμπιακός του της έκανε δώρο είτε με κακές αμυντικές επιλογές στη λήξη επιθέσεων, είτε με φάουλ βολών πριν οι Μονεγάσκοι μπουν στο μπόνους. Το ολοστρόγγυλο μηδενικό στο επιθετικό ενεργητικό του Τζέιμς στο δεύτερο μέρος είναι ένα ακόμη παράσημο για την άμυνα του Μπαρτζώκα.
2/ Κατάφερε να ελέγξει τα ριμπάουντ στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα.
3/ Είχε πολυφωνική επίθεση σε ένα παιχνίδι που παίχτηκε σε ρυθμό και στιλ που βόλευε (θεωρητικά) τη Μονακό. Δεν την κέρδισε σε ματς 60-70 πόντων αλλά στο δικό της παιχνίδι σκοράροντας μάλιστα τους περισσότερους πόντους εναντίον των Γάλλων στα πέντε φετινά παιχνίδια μεταξύ τους. Στις δύο προηγούμενες νίκες του η Μονακό είχε σκοράρει 54 και 65 πόντους. Αυτή τη φορά δεν της έφτασαν οι 83. Στην άσκηση θάρρους που επιβάλλει η φετινή Μονακό με την πρόκληση ‘’αν μπορείς βάλε περισσότερους και κέρδισε με’’ ο Ολυμπιακός απάντησε με τη δική του αλήθεια.
4/ Ο Ολυμπιακός έχει δίπλα στο ανακουφιστικό 2-1 ένα σοβαρό αστερίσκο να τον συνοδεύει και αυτό χρίζει τεράστιας προσοχής πριν από το 4ο ματς της σειράς. Απέναντι σε μια ομάδα που το ένστικτο και τα αθλητικά προσόντα των παικτών της την έχουν μετατρέψει σε αρμάδα….κλεψιμάτων ο Ολυμπιακός έχει νικήσει σε δύο από τους τρεις τελευταίους αγώνες παρότι συνολικά σε αυτό το σετ παιχνιδιών έχει +5 λάθη. Και παρότι τα ματς της κανονικής περιόδου είναι συνήθως μη συγκρίσιμα μεγέθη πλέον μαζί με αυτά ο δείκτης των λαθών ανεβαίνει στο +7 (64 η Μονακό και 71 ο Ολυμπιακός). Χθες δεν πλήρωσε την ώρα της ανατροπής που η Μονακό κάλυψε 15 ποντους μέσα σε ένα εξάλεπτο το τίμημα. Αλλά αυτό έμοιαζε πιο πολύ με ένα παιχνίδι με τη φωτιά.