Λίγα λόγια και ξεκάθαρα… Μου έγινε η μέγιστη τιμή την Τετάρτη (17/1), στην Παλαιά Βουλή, να βραβευτώ από το Ίδρυμα Μπότση και να παραλάβω την τιμητική διάκριση από τα χέρια του πρώτου πολίτη της χώρας, του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου. Η συγκίνησή μου ήταν τεράστια, τα συναισθήματα μοναδικά… Τους ευχαριστώ θερμά για την τιμή που μου έκαναν!
Ακριβώς σε αυτό το σημείο, όμως, θέλω να δηλώσω ότι αυτό το βραβείο δεν πάει πρώτα σε μένα. Πρωτίστως πηγαίνει στον Άγγελο Αναστασιάδη και στη σύζυγό του, Βιβή. Στον Άγγελο, διότι είχε το θάρρος να δημοσιοποιήσει ένα οικογενειακό πρόβλημα και να το πάει σε άλλη διάσταση, βάζοντας ένα πολύ σοβαρό θέμα, αυτό της δωρεάς οργάνων, στη δημόσια συζήτηση. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι στην κουλτούρα μας ως κοινωνία η δωρεά, ενώ «πονάμε». Στη Βιβή πηγαίνει αυτό το βραβείο, γιατί αυτή είναι το κεντρικό πρόσωπο αυτής της ιστορίας.
Στην πρώτη γραμμή αυτών που δικαιούνται το βραβείο αυτό μπαίνουν –εξίσου- όλοι οι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι αντιμετωπίζουν το πρόβλημα και περιμένουν τη σειρά τους σε κάποια σχετική λίστα, για να βρούνε γιατρειά. Από κοντά, θα έπρεπε να βραβευτούν και οι δικοί τους άνθρωποι, που ζούνε το πρόβλημα από μέσα, υποφέρουν κι αγωνιούν.
Το ρεπορτάζ που βραβεύτηκε έγινε για όλους τους παραπάνω. Αυτό ήταν το σκεπτικό. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο… Να τονωθεί ο (όποιος) δημόσιος διάλογος γίνεται επί του σοβαρότατου αυτού θέματος.
Από εκεί και πέρα, αυτό το βραβείο της… καρδιάς πηγαίνει σε πολλούς άλλους, πριν από μένα. Πηγαίνει στην ομάδα της NOVA, γιατί σε αυτή τη ζωή τίποτε δεν πετυχαίνει κάποιος μόνος του. Η ΟΜΑΔΑ κατάλαβε την αξία του θέματος, αυτή το έφτιαξε όπως έπρεπε, αυτή το υποστήριξε ποικιλοτρόπως, όταν δημοσιεύτηκε.
Ο Τάκης, ο Γιάννης, ο Βασίλης, ο έτερος Βασίλης, κι ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι έπαιξαν το δικό τους ρόλο για να έρθει αυτό το βραβείο, που τιμά μια μεγάλη προσπάθεια που γίνεται, συνολικά. Σε μένα απλώς έλαχε να βρεθώ μπροστά στο θέμα και ως ένα βαθμό να το διαχειριστώ. Ως εκεί!
Υ.Γ. Σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα να ευχαριστήσω τη σύζυγό μου, Μαρία, για την αμέριστη στήριξή της στα χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας. Επίσης, τους γονείς μου, αλλά και τους δασκάλους μου, πρώτα στο σχολείο και μετά στη δημοσιογραφία, για τις πρώτες αρχές που μου έδωσαν. Κι οι πρώτες αρχές είναι οι ηθικές αρχές…
