Ο Σαλονικιός προπονητής ανέλαβε τη Μακάμπι μετά το κακό ξεκίνημα της σεζόν 2018-19, αντικαθιστώντας τον Νέβεν Σπάχια – χρειάστηκε να περάσουν τρία χρόνια και βάλε για να επιστρέψει ο Κροάτης σε πάγκο της Έυρωλίγκας. Ομως ο Σφαιρόπουλος δεν ανέλαβε απλά μια Μακάμπι που πρωταγωνιστούσε και απλά είχε κάνει κακή εκκίνηση σε μία σεζόν. Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε.
Σεζόν 2016-17, τελευταία πριν την αλλαγή του συστήματος διεξαγωγής. Η Μακάμπι αποκλείεται από την πρώτη φάση (ρεκόρ 4-6) κόντρα σε.. μεγαθήρια: εκτός της ΤΣΣΚΑ στον όμιλο βρίσκονται Μάλαγα, Μπάμπεργκ, Νταρουσάφακα, Σάσαρι. Προσπαθεί να τρυπώσει από το παράθυρο στο Top 16 στην ισοβαθμία με τους Τούρκους, παίρνοντας μέρος σε έναν αγώνα –παρωδία στο φινάλε. Κατόπιν εκείνου του ματς η Έυρωλίγκα αλλάζει τον κανονισμό και ορίζει ότι σε περίπτωση παράτασης το σκορ που προσμετρείται στις ισοβαθμίες είναι το ισόπαλο και όχι αυτό του όποιου έξτρα χρόνου. Προπονητής ο Ζαν Τάμπακ.
Την επόμενη σεζόν τα ηνία αναλαμβάνει ο Αιναρς Μπαγκάτσκις, ο οποίος φτιάχνει μια ομάδα με έναν (!) σέντερ, τον ούτως ή άλλως συμπληρωματικό Κόλτον Αϊβερσον. Γεμίζει το ρόστερ αθλητικούς φόργουορντ και καταλήγει στην 14η θέση σε σύνολο 16 ομάδων, με διπλάσιες ήττες από νίκες (10-20).
Σεζόν 2018-19, ο Σπάχια ξεκινά με πρόγραμμα – βουνό. Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός και Μπαρσελόνα εκτός έδρας, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ εντός. Μοναδική νίκη στην πρώτη εξάδα αυτή στο Μαυροβούνιο κόντρα στην Μπουντούτσνοστ. Οταν χάνε και στα Κανάρια από την τρελό-Γκραν Κανάρια, απολύεται.
Ο λογαριασμός σε 2+ χρόνια προ Σφαιρόπουλου λέει 47 αγώνες. Νίκες 15. Ηττες 32. Ένας γίγαντας σε βαθύ ροχαλητό.
Ο Έλληνας κόουτς βάζει κανόνες, ρίχνει το βάρος στην ανύψωση του ανύπαρκτου ηθικού, τονίζει την αξία της άμυνας αλλά κυρίως της συγκέντρωσης και της σκληράδας. Διψασμένη για καλύτερες ημέρες και με ρόστερ που μπορεί να τον καταλάβει: οι σέντερ Τάιους και Μπλακ βγάζουν το ψωμί τους από την άμυνα, οι Κέιν και Ρολ είναι παίκτες ομάδας, οι ρολίστες ΝτιΜπαρτολομέο, Καλέιρο, Κόεν ακολουθούν. Ο Πάργκο μπλέκει στα πόδια του Γουίλμπεκιν και ο Ο΄Μπράιαντ δεν έχει τακτική παιδία ούτε διάθεση να μάθει, αλλά δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα. Το καράβι σταματά τους κλυδωνισμούς, η Μακάμπι κάνει πορεία πλέι-οφ αλλά εν τέλει πληρώνει το κακό ξεκίνημα της και δεν προλαβαίνει στο όριο την οκτάδα.
Η δεύτερη σεζόν του Σφαιρόπουλου είναι αναμενόμενα η καλύτερη, όπως συνήθως συμβαίνει με τους προπονητές. Ο ενθουσιασμός παραμένει και η φθορά δεν έχει ξεκινήσει ακόμη: το κοινό τον αναγνωρίζει ως αναμορφωτή και τραγουδάει το όνομα του. Η Μακάμπι έχει το καλύτερο ρόστερ της πενταετίας: συνδυάζει ταλέντο και εκρηκτικότητα στη περιφέρεια με τις προσθήκες Ντόρσεϊ, Μπράιαντ, Γουόλτερς με τη σκληράδα των Έισι, Χάντερ, Μπλακ, Κάσπι.
Οι τραυματισμοί χτυπούν από νωρίς την πόρτα του Σφαιρόπουλου. Ο Κάσπι βγαίνει νοκ άουτ μετά από 1.5 μήνα δράσης, ο Μπλακ ακολουθεί, η ομάδα θυμίζει νοσοκομείο αλλά αντέχει χάρη σε έξυπνες προσθήκες (Ρέινολντς, Τζάκσον) και την ικανότητα του προπονητή να κρατά το γκρουπ ενωμένο. Η Μακάμπι σκληραίνει και γίνεται ομάδα του προπονητή όπως ποτέ στο προηγούμενο ή το επόμενο διάστημα. Προσαραγμένη στην 5η θέση της βαθμολογίαςείναι το μαύρο άλογο της διοργάνωσης: σε κανέναν εκείνη τη χρονιά δεν θα έκανε εντύπωση αν έπαιρνε θέση στο Φάιναλ Φορ.
Ο κορωνοϊός διαλύει τα πάντα. Τις ελπίδες της Μακάμπι στην Έυρωλίγκα, το καλεντάρι, τον προγραμματισμό της επόμενης σεζόν. Στο Ισραήλ το πρωτάθλημα ολοκληρώνεται τον Αύγουστο (!), παίκτες φεύγουν και δεν ξανάρχονται, η πολύ αυστηρή εθνική πολιτική δεν διευκολύνει. Το καθόλου δεδομένο πρωτάθλημα έρχεται για δεύτερη σερί φορά, όμως η προετοιμασία της επόμενης σεζόν έχει ήδη δεχτεί πλήγμα.
Η απουσία κόσμου από τις κερκίδες καταφέρνει ένα ισχυρότατο οικονομικό πλήγμα στην ομάδα, που όταν επιστρέφει είναι κακέκτυπο του προηγούμενου εαυτού της. Οι κομβικοί Έισι και Μπλακ έχουν φύγει, ο Κάσπι είναι λίγο καιρό πριν την οριστική απόσυρση και τα κενά στους ψηλούς χάσκουν, αφού οι Ζίζιτς – Μπέντερ που έρχονται από το ΝΒΑ είναι εκτός φόρμας. Η Μακάμπι είναι εξόφθαλμα ανισοβαρής, δεν μπορεί να παίξει την άμυνα που θέλει ο προπονητής της και έτσι να εκμεταλλευτεί την γεμάτη περιφέρεια της. Το πράγμα κραυγάζει για μεταγραφή αλλά αυτή δεν έρχεται ποτέ, αφού το ταμείο δεν το επιτρέπει. Το ρεκόρ 14-16 την αφήνει δύο νίκες μακριά από τα πλέι-οφ, να σκέπτεται πόσα παιχνίδια έχασε στο όριο. Το three-peat στο Ισραήλ δεν είναι μικρό επίτευγμα και αρκεί για να μείνει ο κόουτς στη θέση του.
Η απουσία αξιόλογων γηγενών παικτών είναι το σταθερό αγκάθι της ομάδας, η οποία είναι συνηθισμένη σε Αμερικανούς-σταρ και προπονητές – διαχειριστές με ικανότητα στην ψυχολογική διαχείριση. Ο Σφαιρόπουλος ουδέποτε υπήρξε κάτι τέτοιο. Είναι ένας κόουτς με αρχές, ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία, έμφαση στην ομαδικότητα και την αυτοθυσία, αλλεργικός στις δικαιολογίες. Είναι 54 ετών και δεν προσκλήθηκε ποτέ σε πάγκο μεγάλης ομάδας γιατί ήταν παλιά της δόξα, ούτε υπήρξε ο γοητευτικός ρήτορας που έταζε θριάμβους και μαγνήτιζε διοικήσεις. Ο,τι κατάφερε, το κατάφερε με τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση του: το ίδιο απαιτούσε και από τις ομάδες του.
Η φετινή σεζόν έμοιαζε από την αρχή δύσκολη για αυτόν. Η φθορά για προπονητές του τύπου του Γιάννη Σφαιρόπουλου έρχεται νομοτελειακά. Συνέβη στον Ολυμπιακό, όταν η ομάδα στο φινάλε της θητείας του έμοιαζε εξαντλημένη από την πίεση που της ασκούσε ο κόουτς. Συνέβη στη Μακάμπι, ειδικά από τη στιγμή που οι αφιχθέντες είχαν την ποιότητα, αλλά απαιτούσαν μια άλλου τύπου διαχείριση (Ρέινολντς, Γουίλιαμς, Νάναλι). Όταν ο Νάναλι έμεινε στο Τελ Αβίβ πριν από ένα ταξίδι στο Βερολίνο για πειθαρχικούς λόγους, η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει. Η Μακάμπι εκμεταλλεύτηκε τη διακοπή του κορωνοϊού και κατάφερε να γυρίσει για λίγο το φύλλο στην Έυρωλίγκα, όμως όχι για πολύ. Η δεύτερη έκρηξη του κόσμου σε βάρος της ομάδας δεν άφησε περιθώρια.
Η τριετία του 54χρονου σήμερα προπονητή στο Τελ Αβίβ είναι θετική, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Πήρε μια Μακάμπι σε βαθιά κρίση και την ανέβασε επίπεδο. Την κράτησε κυρίαρχη εντός συνόρων σε μια περίοδο απέραντης σχετικότητας και την έκανε ξανά ανταγωνιστική στην Ευρώπη, τόσο που οι απαιτήσεις και η φθορά τον έστειλαν στη πόρτα της εξόδου.
Η επόμενη ευκαιρία του στην Έυρωλίγκα δεν είναι μακριά – προπονητές του δικού του διαμετρήματος πάντα θα είναι ζητούμενο για ομάδες που θέλουν κάποιον να τις νοικοκυρέψει. Όμως ο πάγκος της εθνικής ομάδας είναι ακόμη εκεί: ο Δημήτρης Ιτούδης δεν είναι εύκολο να λύσει τον γρίφο της ΤΣΣΚΑ και ο Σφαιρόπουλος είναι από καιρό ο επόμενος εκλεκτός του Βαγγέλη Λιόλιου.