Στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή την περίοδο η ΑΕΚ δεν έχει περιθώρια για πολλά πολλά, καθώς μόνο οι νίκες μπορούν να προσφέρουν ηρεμία και να περιορίσουν την αμφισβήτηση προς Γιαννίκη και παίκτες.
Εναντίον του Απόλλωνα Σμύρνης το μοναδικό ζητούμενο ήταν η επιστροφή στα νικηφόρα αποτελέσματα και πιστέψτε με όταν όλα σου πηγαίνουν στραβά ακόμα και το να κερδίσεις την τελευταία ομάδα της βαθμολογίας δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Και αυτό φάνηκε από την εικόνα του πρώτου ημίχρονου. Η Ένωση είχε μεν την κατοχή και τον έλεγχο, αλλά όχι και τον τρόπο να απειλήσει ή να διασπάσει την πολυπρόσωπη αμυντική γραμμή της “ελαφράς ταξιαρχίας“. Η μπάλα δεν κυκλοφορούσε γρήγορα, παιχνίδι από τον άξονα δεν υπήρχε και οι σέντρες ήταν εύκολη λεία για τους τρεις στόπερ που βρέθηκαν στην ενδεκάδα των φιλοξενούμενων.
Τη μοναδική φορά που η ΑΕΚ απείλησε στο πρώτο ημίχρονο ήταν από γρήγορη αντεπίθεση και με τρεις παίκτες να έχουν επαφή με τη μπάλα στη διπλή ευκαιρία του Αραούχο. 45 λεπτά για μία αξιόλογη στιγμή…
Η ατομική ποιότητα έφερε λύσεις
Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα της ΑΕΚ άλλαξε. Και άλλαξε αφού πρώτα ήχησαν δύο καμπανάκια, με τον Σίγκνεβιτς στο 47′ και στο 51′ τον Τσιντώτα να αποσοβεί το 0-1.
Ο Λιβάι Γκαρσία επιβεβαίωσε για ακόμα μία φορά την αγωνιστική του άνοδο, κάτι που παραδέχθηκε και στις δηλώσεις του στο Novasports.gr μετά το τέλος του αγώνα, και με τη δική του έκρηξη ήρθε το πρώτο γκολ μετά από ένα ακόμα υπέροχο τελείωμα του Σέρχιο Αραούχο.
Οι δύο συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές αποδεικνύουν πως όσο περισσότερο παίζουν μαζί, τόσο καλύτερα συνεννοούνται και συνεργάζονται και αυτό φαίνεται μέσα στο γήπεδο. Προφανώς και δεν είναι αρκετό, αλλά με τα τόσα προβλήματα που υπάρχουν και δεν αναφέρομαι μόνο στις απουσίες είναι πολύ σημαντικό για την ΑΕΚ να έχει παίκτες που θα “καθαρίζουν” με μια τους ενέργεια ένα ματς.
Βέβαια, θα πει κανείς γιατί δεν έγινε αυτό με ΟΦΗ, Παναιτωλικό και Βόλο; Έγινε εν μέρει θα απαντήσω, καθώς η ΑΕΚ και προηγήθηκε και αντέδρασε, αλλά προδόθηκε από την αφέλεια και τη νοοτροπία που επέδειξαν οι παίκτες της.
Επιστρέφοντας στον αγώνα με τον Απόλλωνα, η ΑΕΚ χρειάστηκε ξανά την ατομική ποιότητα για να ξεκλειδώσει μια άμυνα και να κάνει πιο εύκολη τη ζωή της στο ματς. Μέχρι εκείνο το σημείο ζοριζόταν και ζοριζόταν πολύ.
Στο τέλος της μέρας, η ΑΕΚ πήρε μια νίκη που είχε πάρα πολύ ανάγκη προκειμένου να ηρεμήσει κάπως το εσωτερικό της, να φύγει λίγη πίεση από τους παίκτες και τον Γιαννίκη.
Ο αγώνας της Τετάρτης είναι ο αγώνας της χρονιάς για την Ένωση. Μέχρι τον επόμενο φυσικά, αλλά για να υπάρξει επόμενος αγώνας της χρονιάς θα πρέπει να προκριθεί στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας, το οποίο είναι το μόνο που έμεινε για να σωθεί η χρονιά.
Φυσικά και δεν θα είναι εύκολο το έργο των “κιτρινόμαυρων“, όμως έχουν αποδείξει στο παρελθόν πως όταν θέλουν, μπορούν.
