Ο Νικήτας Αυγουλής γράφει για την απόφαση του Παναθηναϊκού να αλλάξει ρότα κι από το κυνήγι του χαμένου θησαυρού να επενδύσει σε παίκτες που δεδομένα αξίζουν, αλλά για διάφορους λόγους βρέθηκαν με χαμηλό κασέ...

Ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια έχει μπει σε μία πολύ δύσκολη οικονομικά φάση, την οποία κλήθηκαν να διαχειριστούν ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης. 

Η ιστορία όμως και το ειδικό βάρος της συγκεκριμένης ομάδας, δεν της επιτρέπει να έχει ευρωπαϊκές πορείες όπως η φετινή και να μην παλεύει παιχνίδια, όπως έχει συμβεί πολλάκις φέτος. Φυσικά ο λόγος που μία ομάδα δεν πηγαίνει καλά είναι κυρίως το υλικό της, το οποίο ορίζεται τις περισσότερες φορές από την οικονομική της κατάσταση. Δηλαδή ένας φαύλος κύκλος.

Το περασμένο καλοκαίρι ο Δημήτρης Πρίφτης προσπάθησε με το αρκετά περιορισμένο budget που διαθέτετε να στήσει μία ομάδα όσο το δυνατόν πιο ανταγωνιστική στο κορυφαίο επίπεδο της Ευρώπης. Επειδή όμως εν έτει 2022 θαύματα δε γίνονται η οικονομική κατάσταση του Παναθηναϊκού αντικατοπτρίστηκε στην αγωνιστική του εικόνα.

Από κει και πέρα υπήρχαν δύο δρόμοι που μπορούσε να ακολουθήσει η ελληνική ομάδα. Ο ένας δρόμος ήταν αυτός που πήρε το περασμένο καλοκαίρι, να αποκτά δηλαδή αμφιβόλου ποιότητας παίκτες προσιτούς οικονομικά και απλά να περιμένει αν θα κερδίσει το… στοίχημα, ενώ ο άλλος δρόμος είναι να ρισκάρει και πάλι αλλά με παίκτες ευγνωσμένης αξίας που για κάποιο λόγο το κασέ τους έπεσε στα επίπεδα που ο Παναθηναϊκός μπορεί να κινηθεί.

Μία τέτοια περίπτωση ήταν ο Νεμάνια Νέντοβιτς ο όποιος μπορεί να αντιμετωπίζει συχνά πυκνά προβλήματα τραυματισμών αλλά όσες φορές αγωνίστηκε ξεκάθαρα έκανε τη διαφορά για τους “πράσινους”. Ο Στέφαν Γιόβιτς είναι μια ανάλογη περίπτωση, ένα playmaker πρώτης γραμμής ο οποίος όμως διανύει μία καριέρα που έχει πολλά κοινά με τον συμπατριώτη και φίλο του Νέντοβιτς. Ο Παναθηναϊκός ποντάρει ότι θα μπορέσει να τον συντηρήσει και να τον κρατήσει μακριά από σοβαρούς τραυματισμούς, απολαμβάνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα λεπτά την απαράμιλλη αγωνιστική του αξία.

Έτσι λοιπόν πάρθηκε μια απόφαση, στο ρόστερ να υπάρχουν παίκτες πρώτης γραμμής, πάρα αμφιβόλου ποιότητας “λαβράκια”. Ακόμα κι αν η πρώτης γραμμής έχουν σοβαρά προβλήματα τραυματισμών στο βιογραφικό τους. Είναι δεδομένο πως θα ανεβάζουν με την παρουσία τους και μόνο, το επίπεδο της καθημερινής προπόνησης, την ίδια στιγμή που θα αποτελούν το καλύτερο δυνατό… σχολείο για τους νεαρούς. Επίσης, από πλευράς νοοτροπίας η συγκεκριμένη ομάδα θα συνεχίσει να είναι σε υψηλό επίπεδο.

Μερικές φορές λοιπόν είναι προτιμότερο να έχεις ένα μεγάλο μέγεθος μαζί σου ακόμα κι αν ρισκάρεις λόγω των προβλημάτων που είχε στο παρελθόν, παρά να επενδύεις σε ανεμόμυλους οι οποίοι ίσως κάποια μέρα και αν φυσήξει ο άνεμος μπορεί και να γυρίσουν.