Οι επτά ήττες του πρώτου γύρου είναι από μόνες τους πρόβλημα, αλλά όχι το μεγαλύτερο για την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, την ομάδα που κάθε χρόνο φτιάχνεται με αυτονόητη επιδίωξη την πρόκριση στο φάιναλ φορ και την διεκδίκηση του τροπαίου. Πέρσι, σε μια σεζόν που ο ίδιος ο Δημήτρης Ιτούδης έχει χαρακτηρίσει επεισοδιακή, έκαναν 10 ήττες στην κανονική περίοδο. Πρόπερσι, χωρίς Μιλουτίνοφ και Σενγκέλια που ήταν ακόμα σε Ολυμπιακό και Μπασκόνια, με τον Κλάιμπερν να χάνει τη σεζόν με τραυματισμό, έχασαν 9 ματς. Τη σεζόν που το πήραν, στην Μπουέσα της Βιτόρια, μόνο 6.
Οι Μοσχοβίτες είχαν καιρό τώρα συνηθίσει στα ρετιρέ, να κοιτούν μετά το πέρας ενός γύρου τους περισσότερους αφ΄ υψηλού, σχεδόν σίγουροι για το πλεονέκτημα της έδρας. Φέτος είναι ισόβαθμοι μαζί με άλλους δύο στο 5-7 (Αρμάνι, Καζάν), έχουν την Εφές από κάτω να απειλεί. Από τους πρώτους οκτώ της κατάταξης, έχασαν από τους τέσσερις (Μπάρσα, Αρμάνι, Ούνικς, Ρεάλ). Οι Γάλλοι τους βρήκαν μπόσικους σε μία εβδομάδα, τους κέρδισαν αμφότεροι. Την προηγούμενη αγωνιστική στη Μαδρίτη εμφανίστηκαν με ένδυμα περιπάτου απέναντι στους 5+4 της Ρεάλ, πρώτης ομάδας και πιτσιρίκια, μέχρι να καταλάβουν ότι θα έδιναν μάχη και όχι παράσταση έχαναν με δεκατέσσερις. Ακόμα και όταν το πήραν χαμπάρι, δεν βρήκαν τρόπους απέναντι στο σκιάχτρο Ταβάρες και τους τέσσερις που κυνηγούσαν. Ο τρόπος που το πανηγύρισαν οι blancos είναι το μέγεθος του πατατράκ, να χάνεις από 17χρονους και 35χρονους και από τον δεύτερο προπονητή. Άβολο.
Όταν το καλοκαίρι ανακοίνωναν Σβεντ και Γκριγκόνις και οριστικοποιούσαν το διαζύγιο με τον Τζέιμς, όλοι αναρωτιούνταν αν στο μείγμα θα προστίθεντο και ένας ακόμα καθαρόαιμος πόιντ γκαρντ. Τα νούμερα έβγαιναν, αλλά η χημεία παρέμενε αμφίβολη. Ένας καθαρός άσος (Χάκετ) και τρεις γκαρντ με πρώτη και ξεκάθαρη στόχευση στο σκοράρισμα, ο καθένας με τον τρόπο του, Σβεντ, Γκριγκόνις, Λούντμπεργκ. Ο Δανός κέρδισε με το σπαθί του την παραμονή στη Μόσχα, όμως όπως και οι άλλοι δύο, δεν έχει καθαρά ένστικτα πλέι-μέικερ. Ο Λιθουανός ξεκίνησε στραβά με τους τραυματισμούς και ακόμη δεν έχει καταφέρει να ταιριάξει στο γρήγορο παιχνίδι του Ιτούδη, εκεί όπου η ταχύτητα και η αποστάσεις παίζουν κομβικό ρόλο. Επιπλέον πασχίζει να γίνει αποτελεσματικός χωρίς να έχει τη μπάλα στα χέρια όσο έχει συνηθίσει, αποτυγχάνοντας ως τώρα οικτρά (5.8 πόντοι, 32% τρίποντο, 43.8% δίποντο, μόλις 15:41). Η μετάλλαξη του Σβεντ σε σχέση με τον άναρχο εαυτό του στη Χίμκιείναι πράγματι εντυπωσιακή, με τον Ρώσο να έχει εμφανή διάθεση να πασάρει περισσότερο και να μην είναι περαστικός στην άμυνα, όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι κάτι σπέσιαλ: 11.1 πόντοι, 42% εντός πεδιάς, αρκετά θέματα απέναντι στους Μίτσιτς, τους Κάναν, τους Ντε Κολό της Ευρωλίγκας: ο Χάκετ δεν μπορεί να κλείσει όλες τις τρύπες.
Ζήτημα δεύτερο αλλά στην πραγματικότητα πρώτο, οι τραυματισμοί. Μόνο τέσσερις παίκτες από το ενεργό ρόστερ της ομάδας δεν έχουν χάσει ματς: Κλάιμπερν, Κουρμπάνοφ, Σβεντ, Λούντμπεργκ – σκεφτείτε ότι το αντίστοιχο νούμερο στον Ολυμπιακό είναι εννιά. Ο Γκριγκόνις έχει χάσει 7 αγώνες, ο Σενγκέλια 5, ο Μιλουτίνοφ 8, ο Φόγκτμαν 2. Το ζήτημα προφανώς δεν είναι μόνο ποσοτικό. Την ώρα που οι λαβωμένοι κάνουν αγώνα δρόμου να επιστρέψουν, οι παρόντες επιβαρύνονται παραπάνω. Όταν οι τραυματίες επιστρέφουν ανέτοιμοι, οι εναπομείναντες πιθανώς να έχουν μείνει από βενζίνη. Τα rotation αλλάζουν συνεχώς και η χημεία αναζητείται συνεχώς. Στα χαρτιά ο Ντάνι Χάκετ έχει χάσει μόνο ένα ματς στον πρώτο γύρο, όμως η ταλαιπωρία που έχει περάσει φάνηκε όταν χτύπησε στην VTB κόντρα στην Ενισέι: έβαλε τα κλάματα μη πιστεύοντας στην ατυχία του. Αν στα παραπάνω προσμετρήσει το όχι τόσο βαθύ ρόστερ της ομάδας του Ιτούδη, το πρόβλημα διογκώνεται.
Με το καλημέρα στον δεύτερο γύρο, η ΤΣΣΚΑ καλείται να δείξει από τι μέταλλο είναι φτιαγμένη. Λίγες μέρες πριν βγει ο χρόνος έρχεται στο Φάληρο, λίγες μέρες στο νέο έτος υποδέχεται την Μπάρσα. Με 2-0 θα κάνει άλμα, με 0-2 σεισμό, με 1-1 θα είναι περίπου όπου και τώρα. Για τον Δημήτρη Ιτούδη η πρόκληση είναι πιθανότατα η μεγαλύτερη στην θητεία του στη ρωσική πρωτεύουσα.
