Μια ακόμη προσπάθεια της εθνικής ομάδας ολοκληρώθηκε ανεπιτυχώς κι μια ακόμα μεγάλη διοργάνωση οι Έλληνες διεθνείς θα την παρακολουθήσουν από το σπίτι.
Μιλώντας εκ του αποτελέσματος της προσπάθειας μιας ομάδας οφείλουμε να σκεφτόμαστε ότι αυτό αφορά πρώτα τους ίδιους τους παίκτες και τις φιλοδοξίες τους και στη συνέχεια ομοσπονδία και φιλάθλους.
Είναι μια δική τους χαμένη ευκαιρία, να ζήσουν τα ποδοσφαιρικά τους όνειρα, να ανεβάσουν με την παρουσία τους στο υψηλότερο αγωνιστικό επίπεδο το κασέ τους για την επόμενη δουλειά, την επόμενη ομάδα, το επόμενο πρωτάθλημα.
Στην τρέχουσα προκριματική φάση το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα νίκησε εντός έδρας τη Σουηδία και εκτός τη Γεωργία.
Στην προηγούμενη προκριματική φάση για το παγκόσμιο κύπελλο η ομάδα είχε νικήσει από δύο φορές Κύπρο και Γιβραλτάρ και μια την Εσθονία.
Τότε είχε πάρει μια ισοπαλία από το Βέλγιο και την Κροατία και έμεινε σε ακόμη δύο με τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. Τώρα πήρε μια τιμητική ισοπαλία στην Ισπανία στην πρεμιέρα ενώ ίδιο αποτέλεσμα είχε κόντρα σε Γεωργία εντός και Κόσοβο εκτός έδρας.
Με δύο νίκες (θα γίνουν τρεις αν κερδίσει το Κόσοβο) δεν δικαιούται προφανώς να μιλάει για επιτυχία. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τέτοια αν έχανε την πρόκριση στα ντέρμπι με Σουηδία και Ισπανία. Τώρα όμως όχι…
Η τελευταία προσέγγιση μοιάζει αρκετά επιεικής με δεδομένο ότι οι Σουηδοί δε συναρπάζουν τα πλήθη με το ποδόσφαιρό τους. Τους νικήσαμε εδώ, τους νίκησαν χθες και οι Γεωργιανοί, εκεί που εμείς περάσαμε με 0-2.
Κοιτώντας απλώς αποτελέσματα συμπέρασμα βγάζουν οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι. Όσοι έχουν την ευθύνη της απόφασης για την επόμενη μέρα και τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος οφείλουν πρώτα να γνωρίζουν το άθλημα και δεύτερον να αξιολογήσουν ποδοσφαιρικά την κατάσταση αποφασίζοντας για τον άνθρωπο που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην επόμενη προσπάθεια.
Αν για την ομοσπονδία ένα υποφερτό ημίχρονο με τους Ισπανούς και μια εξαιρετική εμφάνιση με τη Σουηδία είναι δεδομένα που καθιστούν πιθανή την επιτυχία στην επόμενη προκριματική φάση τότε σαφώς και οφείλουν να συνεχίσουν με τον ίδιο προπονητή.
Αν παικτικά το σύνολο της προσπάθειας παρουσίασε βελτίωση σε σχέση με την προηγούμενη ασφαλώς και θα είναι σωστή η απόφαση παραμονής του προπονητή.
Αν πάλι αρχίσουν οι ελληνικές γραφικότητες τύπου… αρέσει στους παίκτες και έχει καλά αποδυτήρια, πόσο μάλλον αν αυτές παίξουν ρόλο στην επιλογή, τότε απλά θα μιλάμε για μια ακόμη εντελώς ερασιτεχνική προσέγγιση που καμία σχέση δεν έχει με το σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Υπάρχουν φορές που δεν κρίνονται, ή δεν πρέπει να κρίνονται όλα εκ του αποτελέσματος. Ουδείς αμφισβητεί πως είναι σημαντική η σχέση προπονητή παικτών, όμως για να ξαναβρεθεί η ομάδα σε μεγάλη διοργάνωση χρειάζεται αποτελέσματα και όχι συμπάθειες και αγκαλίτσες.