Θα είναι λάθος αν σταθεί κάποιος στο τι έγινε και τι δεν έγινε στην τελευταία φάση. Αν έπρεπε να πάρει ο Παπαπέτρου τη μπάλα, ή κάποιος άλλος. Το θέμα δεν είναι αυτό, το θέμα είναι πως ο Παναθηναϊκός έπρεπε να αντιδράσει και τελικά δεν μπόρεσε. Προσοχή! Όχι δεν ήθελε, απλά δεν μπόρεσε. Κι αν σε όλο τον κόσμο κάτι τέτοιο συμβεί και αφού δεδομένα ο προπονητής δεν έχει ευθύνη, πρέπει να γίνουν αλλαγές.
Η ελληνική ομάδα, όμως, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα όπως είχε κάποτε να κάνει αλλαγές και να αλλάζει την εικόνα της. Είναι εγκλωβισμένη στο “έσοδα – έξοδα” κι είναι τόσο τίμιοι αυτοί που τρέχουν το μαγαζί (Αλβέρτης – Διαμαντίδη) που επέλεξαν να ακούνε τα μύρια όσα από σχετικούς και άσχετους προκειμένου να μην πέσουν οικονομικά στα βράχια και δεν κρατήσουν τον λόγο τους.
Το ίδιο εγκλωβισμένος είναι κι ο Πρίφτης, που δεν μπορεί να κοιτάξει, να ψάξει να βρει και να καλύψει κάποια από τις αδυναμίες της ομάδας του, γιατί είναι εξίσου… τίμιος με την διοίκηση και καταλαβαίνει απόλυτα πως δεν πρέπει να ξεφύγει η κατάσταση στο οικονομικό. Άρα λοιπόν θα ρωτήσει κάποιος τι μπορεί να αλλάξει, πως μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση;
Μόνο με το φιλότιμο των Ελλήνων παικτών και την προσαρμογή των Αμερικάνων σε άλλες συνθήκες. Σε συνθήκες δηλαδή πίεσης. Μεγάλης πίεσης όμως, αφόρητης!
