Στα άκρα βίωσε ο Άρης το χθεσινό (31/10) ντέρμπι με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ. Αφενός, στρίμωξε τον σπουδαίο αντίπαλό του στα σχοινιά και έδειξε ότι δεν συμβιβάζεται με μια “τιμητική” (λόγω σκορ, 2-1) εκτός έδρας ήττα. Το πάλεψε το ματς κυριολεκτικά μέχρι το τελευταίο λεπτό, ασχέτως αν δεν πήρε κάτι. Αφετέρου, έφυγε με τεράστια παράπονα, σε πολλά επίπεδα, ότι διάφοροι εξωγενείς παράγοντες τσαλάκωσαν το προφίλ του ως ομάδα και ως σύλλογο.
Ξεκινώντας από τα θετικά στοιχεία που έδειξε ο Άρης στο χορτάρι του Ολυμπιακού Σταδίου, στα οποία μπορεί να πατήσει η ομάδα και να διεκδικήσει καλύτερα πράγματα στο εγγύς και απώτερο μέλλον μέσα στην τρέχουσα σεζόν, μπορεί να αναφέρει κάποιος τα εξής:
- Πριν την αναμέτρηση, οι “κίτρινοι”, για παράδειγμα ο Κουέστα στη NOVA, δήλωναν ότι “πάμε στο ΟΑΚΑ για να κάνουμε το παιχνίδι μας”. Δεν το έλεγαν για να το… πούνε, αλλά απέδειξαν ότι το εννοούσαν. Ο Άρης είχε στο τέλος 64% κατοχή της μπάλας και η ΑΕΚ 36%. Σημειωτέον ότι η αποβολή του Μήτογλου σημειώθηκε στο 71ο, που σημαίνει ότι η τεράστια διαφορά στα ποσοστά αυτά δεν διαμορφώθηκε από τη στιγμή που η ΑΕΚ έμεινε με δέκα παίκτες, αλλά από πολύ νωρίτερα.
- Ο Μάντζιος, επίσης στη NOVA, εν όψει του ντέρμπι με την ΑΕΚ δήλωσε ότι “πάμε για τη νίκη”. Κι αυτός το εννοούσε. Απόδειξη οι 18 τελικές του Άρη έναντι 4 (!) μόνο της γηπεδούχου ΑΕΚ.
- Ο Σούντγκρεν, πάντα στη NOVA, μίλησε πριν το ντέρμπι αυτό περί πάθους, που πρέπει να επιδείξει η ομάδα του. Είναι γεγονός ότι ο Άρης στο συγκεκριμένο παιχνίδι ξεχείλισε από πάθος.
- Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, το συμπέρασμα είναι ότι ο Άρης έκανε στο ΟΑΚΑ ότι ακριβώς σχεδίασε σε αγωνιστικό επίπεδο και έβγαλε στο τερέν μια δυνατή προσωπικότητα ως ομάδα, η οποία θέλει να λέει ότι στοχεύει ψηλά στο πρωτάθλημα. Δηλαδή, τα έκανε όλα σωστά και προβλεπόμενα, απέναντι σε έναν αντίπαλο που ήταν στη δεύτερη θέση του πίνακα, είχε την έδρα, τη μεγάλη στήριξη από το κοινό της και τον αέρα που έφερε η πρόσφατη αλλαγή προπονητή.
- Πέραν αυτών, ο Άρης είχε λιγότερα λάθη από την ΑΕΚ (17 έναντι 21), μόλις μία (1) απόκρουση έναντι έντεκα (11) της ΑΕΚ, μόλις 5 επεμβάσεις έναντι 15 της ΑΕΚ, 18 κλεψίματα έναντι 15 της ΑΕΚ, 11/26 γεμίσματα έναντι 3/8 της ΑΕΚ, και -το κορυφαίο όλων- 12-0 κόρνερ! Επιπλέον είχε 473 πάσες (η ΑΕΚ κάτι περισσότερο από τις μισές, 280), με 83% ποσοστό ακρίβειας σε αυτές! Είχε κι ένα δοκάρι, που σημαίνει ότι ήταν ο άτυχος της υπόθεσης.
Μιλώντας, δηλαδή, καθαρά αγωνιστικά, είναι ξεκάθαρο ότι ο Άρης είχε το πάνω χέρι σε όλα τα επίπεδα! Έκανε το τέλειο παιχνίδι, αν εξαιρέσει κανείς ότι δεν βρήκε παραπάνω από ένα (1) γκολ. Κι όμως, ηττήθηκε! Σε ένα άθλημα, όμως, που εκ προοιμίου γνωρίζουμε ότι δεν είναι πάντα δίκαιο, καθώς αρκεί ένα εύστοχο σουτ του αντιπάλου, μια αντεπίθεση που θα σε βρει με ένα κενό στην άμυνα, ακόμη και μια… στραβοκλωτσιά που θα στείλει την μπάλα στα δίχτυα σου, δεν είναι έκπληξη ότι δε νίκησε ο Άρης. Τέτοια συμβαίνουν και θα συμβαίνουν πάντα και παντού…
Το ζήτημα, όμως, δεν τελειώνει εδώ για τον Άρη. Δεν τελειώνει σε αυτή τη στατιστική ανάλυση, η οποία, πάντως, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τη συνέχεια μέσα στη σεζόν. Στους “κίτρινους” έμειναν πολλά και σοβαρά παράπονα, με τα οποία είναι αναγκασμένοι να ζήσουν. Κι επίσης είναι αναγκασμένοι να τα πολεμήσουν, πριν τους πλακώσουν ψυχολογικά και δεν τους επιτρέψουν να συνεχίσουν να βγάζουν όλα αυτά που πραγματικά μπορούν (όπως έδειξαν στην πράξη) και σε επόμενα παιχνίδια, ώστε να πάρουν τα πάνω τους βαθμολογικά -περιμένοντας πάντα και την απόφαση από το CAS για το -6 της υπόθεσης Λάσκοφ.
Στον Άρη δεν μπορούν και δεν θα ξεχάσουν εύκολα ότι:
- αμφισβητούν το πέναλτι που δόθηκε εις βάρος τους,
- δεν αποβλήθηκε στο πρώτο τέταρτο ο Ρότα για το σκληρό μαρκάρισμα στον Εντιαγέ, ώστε η ΑΕΚ να μείνει νωρίς στο παιχνίδι με δέκα παίκτες,
- με τρόπο μάλλον… ασυνήθιστο έγινε η αλλαγή του Ρότα, μόλις στο 26ο, με τον ίδιο τον παίκτη να δηλώνει μετά τον αγώνα ότι βγήκε από το γήπεδο… “μετά από προειδοποίηση του τέταρτου διαιτητή προς τον προπονητή του, ότι αν κάνει ξανά σκληρό μαρκάρισμα, θα δεχτεί κόκκινη κάρτα”.
Ήταν κρίσιμα τα παραπάνω για την εξέλιξη του αγώνα. Και αφήνουν πικρία στους “κίτρινους”, που νιώθουν ότι δεν σεβάστηκαν τον ιδρώτα τους. Το ζητούμενο γι’ αυτούς, πλέον, είναι αν υπάρχουν ψυχολογικές επιπτώσεις. Διότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, αυτό είναι αναπόφευκτο για τους παίκτες οποιασδήποτε ομάδας. Θέλει διαχείριση, λοιπόν, για να μην γίνει το πράγμα χειρότερο. Όσο για αυτά που ακολούθησαν με τις καταγγελίες των διοικούντων την ΠΑΕ Άρης και την απάντηση των διοικούντων την ΠΑΕ ΑΕΚ, τα αφήνουμε στην κρίση της δικαιοσύνης. Μόνο αυτή μπορεί να αποφανθεί, τι πραγματικά συνέβη κι αν συνέβη…