Είναι εκνευριστικό να χάνεις για σχεδόν τριάντα λεπτά με τον ίδιο τρόπο: είναι σαν να υποφέρεις από μια ανοιχτή πληγή που δεν μπορείς με κανένα τρόπο να κλείσεις. Αυτό συνέβη στην Megasport Arena στον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν βρήκε κανένα τρόπο να περιορίσει έστω το απίθανο κρεσέντο του Γουίλ Κλάιμπερν.
Το κακό βέβαια ξεκίνησε από το δεύτερο μισό της πρώτης περιόδου, όταν το επιμέρους 14-7 που συνοδεύτηκε από εύκολα λάθη περιόρισε τη ζημιά για την ΤΣΣΚΑ μόλις στους 5 πόντους, σε αμελητέα δηλαδή διαφορά σε σχέση με το ορμητικό ξεκίνημα των ερυθρόλευκων.
Στη δεύτερη περίοδο ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες έριξαν στο παρκέ σύσσωμη την δεύτερη πεντάδα και αυτή γρήγορα έγινε βορά στις ορέξεις του Κλάιμπερν. Ο Αμερικανός διέγνωσε γρήγορα ότι ο Πρίντεζης στεκόταν μπροστά του για να αλλάξει όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο πρώτο σκριν που θα έβρισκε και έβαλε τον Έλληνα φόργουορντ σε παγωμένη λίμνη με σταυρωτές ντρίμπλες και επιδέξια τελειώματα. Με τον Σλούκα φανερά εκτός παιχνιδιού, τον Μάρτιν να θέλει αλλά να μην μπορεί αρκετά, τον Μακίσικ μπερδεμένο και τον Λαρεντζάκη να παρασύρεται σε πνευματικές κοκορομαχίες που έφεραν έλλειψη συγκέντρωσης, ο Ολυμπιακός ήταν φανερό ότι χρειαζόταν βοήθεια από τον πάγκο. Το πράγμα έπαιρνε διαστάσεις και το παιχνίδι ξέφευγε.
Ο κόουτς αποφάσισε να αφήσει σε όλη την περίοδο τους Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Παπανικολάου στον πάγκο και απλά προστάτευσε τον Πρίντεζη στο φινάλε της περιόδου επαναφέροντας τον Βεζένκοφ και μη δοκιμάζοντας τον πρακτικά πιο αθλητικό του φόργουορντ, τον Λιβιό Ζαν-Σαρλ. Το πείραμα απέτυχε παταγωδώς: 28-13, διάστημα το οποίο ο Μπαρτζώκας χαρακτήρισε μετά το ματς «καταστροφικό». Ο Γιώργος Μποζίκας θέλησε να υπερασπιστεί την επιλογή λέγοντας πως «στο προηγούμενο παιχνίδι (σ.σ με την Ζάλγκιρις) αυτή η πεντάδα ήταν που γύρισε το παιχνίδι».
Πράγματι, όμως η Ζάλγκιρις δεν είναι ΤΣΣΚΑ και το Φάληρο δεν είναι Μόσχα: κάτι που δούλεψε απέναντι στην ελλιπέστατη ομάδα του Ζντοβτς που είχε μόνο τον Μούντιε ως 1v1 απειλή θα εξυπηρετήσει κόντρα στους Κλάιμπερν, Σβεντ και Λούντμπεργκ οι οποίοι βγάζουν το ψωμί τους απομονώνοντας τον αντίπαλό τους.
Επιπλέον, η απάντηση του Γιώργου Μπαρτζώκα σε ερώτηση για τη μη χρησιμοποίηση του διαστημικού Ντόρσεϊ στο δεύτερο δεκάλεπτο, «θεωρείτε ότι μπορεί να παίξει 40 λεπτά» είναι βολική, αλλά επίσης άστοχη. Φυσικά ο ομογενής γκαρντ δεν μπορεί να παίξει 40 λεπτά, σχεδόν κανείς δεν μπορεί στην ένταση και τις επαφές που παίζεται το παιχνίδι στην Ευρωλίγκα. Όμως ούτε 20 λεπτά σερί μπορεί να παίξει κανείς, απόδειξη ότι στο φινάλε του παιχνιδιού ο Ντόρσεϊ είχε φανερά επηρεαστεί από την κούραση και πήρε 2-3 πολύ τραβηγμένες φάσεις.
Στην ίδια λογική δεν είναι πολύ βολικό να αγωνίζεται για συνεχόμενα 15:42 ο Λιβιό Ζαν-Σαρλ. Τόσο η αδιάλειπτη μετά το 25΄ συμμετοχή του όσο και η εξαιρετική του παρουσία (11π, 6ρ, 1ας, 1κλ, 2μπλοκ) πιστοποίησαν πως ήταν ένα χαρτί που μπορούσε να βοηθήσει τον Ολυμπιακό να περιορίσει την αιμορραγία που μετέτρεψε το 20-25 σε 66-49 σε 17 λεπτά.
Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην Ελλάδα με αδειανά χέρια και κάπως ταρακουνημένη την ως τώρα ακλόνητη αυτοπεποίθηση του. Ο κόουτς βγήκε εκτός εαυτού, ο Σλούκας δεν έπαιξε σχεδόν καθόλου σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, ο Χασάν Μάρτιν προσπαθεί αλλά το σώμα του δεν τον βοηθάει, η έλλειψη αθλητικότητας στο 3-4-5 χτύπησε άσχημα στο μάτι απέναντι σε αντίπαλο που ήξερε πώς να την αναδείξει.
Όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι: ουδείς σώφρων περίμενε την σεζόν να είναι ευθεία γραμμή. Η κατάληξη του φετινού Ολυμπιακού θα κριθεί, όπως και για τους περισσότερους, στην ικανότητα του να διαχειρίζεται τις άσχημες βραδιές, να αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα και να κρύβει τις αδυναμίες του. Η ΤΣΣΚΑ του υπενθύμισε πως ομάδες με το δικό του πορτοφόλι δεν δικαιούνται να θεωρούν ότι δρασκελούν τα σκαλοπάτια δύο-δύο, ειδάλλως κινδυνεύουν με απότομο γκρεμοτσάκισμα.
Η Μόσχα, σε αυτή τη φάση, είναι το ευ ζειν. Η Άλμπα, η Φενέρ και η Μονακό στο Σ.Ε.Φ. είναι το ζειν.