Επειδή τα τελευταία, μάλλον πολλά χρόνια, τείνουμε να αντιμετωπίζουμε τους αθλητές σαν τους μονομάχους άλλων εποχών…
Εστιάζοντας μόνο στο αποτέλεσμα, τη θριαμβολογία, την κριτική…
Συμπεριφορές προφανώς ενός γενικότερου κοινωνικού πλαισίου διπολικού πνεύματος και διχαστικής συλλογιστικής…
Εμείς και οι άλλοι…
Που ευνοούνται, τροφοδοτούνται, συντηρούνται, αποθεώνονται από τα social media…
Ενδεχομένως τη μεγαλύτερη φενάκη ανθρώπινης επικοινωνίας στην ιστορία της ανθρωπότητας…
Τρανό παράδειγμα των φρικαλέων συμπεριφορών που εκκολάπτουν όλα τα παραπάνω βέβαια αποτελεί το τσουνάμι μίσους στα social media εναντίον της Σλόαν Στίφενς επειδή «τόλμησε» να ηττηθεί από την Αντζελίκ Κέρμπερ στο US Open…
Αξίζει κανείς να κάνει στάση για λίγο παραπάνω στις δηλώσεις της Άσλεϊ Μπάρτι και της Σέλμπι Ρότζερς…
Μιλώντας η μία για την άλλη μετά το τέλος του ματς με τα πιο πλατιά χαμόγελα, όχι για το ματς, αλλά για το χαρακτήρα και την προσωπικότητα…
Μιλώντας με θαυμασμό και σεβασμό η μία για την άλλη…
Γεγονός που επιμένουν πολλοί να αγνοούν ή να μην εμπνέονται από αυτό…
Όπως και από τη δήλωση της Μπάρτι ότι κάποιες ήττες δε σε ενοχλούν γιατί έρχονται από καλούς χαρακτήρες, ωραίες προσωπικότητες…
