Ελάχιστοι από όλους όσοι βρίσκονται εκτός ομάδας – κι όταν λέμε εκτός εννοούμε πλην της τεχνικής ηγεσίας και των ποδοσφαιριστων – μπορούν ν’ αντιληφθούν την πίεση που υπήρχε στις τάξεις του ΠΑΟΚ για την πρόκριση στα Play Off του Europa Conference League και κατά συνέπεια τις διόλου ευκαταφρόνητες ευεργετικές συνέπειες αυτής.
Η αγωνιστική εικόνα που είχε παρουσιάσει ως τώρα ο «Δικέφαλος» στις τρεις, επίσημες αναμετρήσεις του δεν είχε την απαιτούμενη σταθερότητα απέναντι στις δύο αντιπάλους που υπερτερούσαν σε αγωνιστικό ρύθμο. Λογική συνέπεια αυτού η έλλειψη εμπιστοσύνης και σε πλέον προχωρημένο στάδιο η … αμφισβήτηση για τις δυνατότητες της ομάδας.
Αυτό το …νεφέλωμα πάνω από την ομάδα δημιουργήθηκε από την κωλυσιεργία που – για μια ακόμη φορά – παρατηρήθηκε στον τομέα της ενίσχυσης σε συνάρτηση με την ατυχία που έπληξε το σύνολο του Ραζβάν Λουτσέσκου με τους τραυματισμούς και σημαντικότερο όλων αυτόν του Νέλσον Ολιβέιρα, με απόλυτο σεβασμό – φυσικά – και στους υπόλοιπους.
Από την άλλη, ο 52χρονος Ρουμάνος τεχνικός επέστρεψε στην ομάδα γνωρίζοντας πως η επιτυχία είναι …. μονόδρομος, με τις απαιτήσεις όλων αυξημένες στο πρόσωπό του ιδίου και των συνεργατών του. Έχοντας βιώσει το κάζο της Έστερσουντ γνώριζε καλύτερα από όλους τί θα σήμαινε ενδεχόμενη αποτυχία και τί θ’ ακολουθούσε σε όλα τα επίπεδα με σημαντικότερα όλων αυτών του κλίματος εντός και πέριξ της ομάδας αλλά και πιθανόν και ως προς αυτό της ενίσχυσης.
Έχοντας μάθει πλέον τους ποδοσφαιριστές του, αυτά που μπορούν να δώσουν μέσα από συγκεκριμένες συνεργασίες και τις ανάγκες που δημιουργούσε ο συγκεκριμένος αντίπαλος κατέληξε στο ίδιο σχήμα μ’ αυτό της πρώτης αναμέτρησης με μια – αναγκαστική – διαφοροποίηση, ελέω του τραυματισμού του Ροντρίγκο, που έφερε τον Τέιλορ στο αρχικό σχήμα.
Εντούτοις, όπως είχε φανεί και στο ματς της Τούμπας τα ζητούμενα κατά σειρά ήταν αυτό της ισχυρής αγωνιστικής προσωπικότητας, η αμυντική σταθερότητα κι η επιθετική αποτελεσματικότητα. Από αυτά τα δύο πρώτα τα εμφάνισε σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα αλλά όχι και το τρίτο.
Όλη την εβδομάδα που προηγήθηκε η τεχνική ηγεσία δούλεψε πάρα πολύ στο κομμάτι της ψυχολογίας. Επένδυσε στο συγκεκριμένο κομμάτι πιστεύοντας πως αυτός ήταν ο τομέας που «χωλαίνει» περισσότερο ο κάθε ένας και σα σύνολο. Να πιστέψουν στους εαυτούς τους, να διώξουν κάθε αμφιβολία ή ενδοιασμό για το αν είναι έτοιμοι και ικανοί να προχωρήσουν. Κι όπως αποδείχτηκε στην πράξη ήταν …
Το αγωνιστικό σχήμα του δευτέρου ημιχρόνου της περασμένης εβδομάδας με τον Ελ Καντουρί στον άξονα και τον Μπίσεσβαρ στο αριστερό άκρο της μεσοεπθετικής γραμμής ήταν ο οδηγός της επιτυχίας και για το χθεσινό ματς. Παρότι ο ΠΑΟΚ δεν ενθουσίασε, παρότι ο αντίπαλος ήταν υποδεέστερος δεν παύει να ήταν μια σημαντικότατη αγωνιστική πρόκληση στην οποία όφειλε ν’ ανταποκριθεί και το έπραξε στην κατάσταση που βρίσκεται και με όλα τα θέματα που τον απασχολούν.
Καταφέρνοντάς το εξασφάλισε συνέχεια στην ευρωπαϊκή του προοπτική τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο, σημαντικά οικονομικά οφέλη μα πάνω από όλα ηρεμία και χρόνο για να συνεχίσει απρόσκοπτα την παράλληλη προσπάθεια βελτίωσης κι ενίσχυσης. Η εικόνα και οι δηλώσεις του κ. Λουτσέσκου μετά το ματς αντικατοπτρίζουν πλήρως την όλη κατάσταση. Δε συνιστά λόγο πανηγυρισμών μεν αλλά καταγράφεται ως μια απαραίτητη επιτυχία που όλοι τη θεωρούσαν δεδομένη ανεξαρτήτως λοιπών παραγόντων και καταστάσεων. Καλή δύναμη, καλή συνέχεια …