Τον τελευταίο καιρό η ενασχόλησή μου με τον “Καραγκιόζη” είναι έντονη λόγω του ότι ο τριών ετών γιος μου έχει παθιαστεί με το θέατρο σκιών. Δε θα μπω πιο βαθιά στην ιστορία του θεάτρου σκιών και στη σημασία του Καραγκιόζη για την πολιτιστική μας κληρονομιά, καθώς θα ξέφευγα πολύ από το θέμα.
Αγαπημένη φιγούρα του γιου μου λοιπόν είναι ο “Μπαρμπαγιώργος”. Για όσους δεν τον γνωρίζετε:
“Ο Μπαρμπαγιώργος κατάγεται από τη Ρούμελη, από τα μέρη της Κατούνας στο Ξηρόμερο. Μιλάει τα βλάχικα-Καρπενησιώτικα, είναι αγαθός, αμαθής και άγριος, πολύ παλικαράς (κρατήστε το αυτό), τα βάζει με ολόκληρο το σαράι, τον φοβούνται όλοι. Ο Μπαρμπαγιώργος εκπροσωπεί την ελληνική λεβεντιά του αδούλωτου Έλληνα…” διαβάζουμε στην ιστορία της φιγούρας του μεγάλου καραγκιοζοπαίχτη Θανάση Σπυρόπουλου.
Σκαλίζοντας λίγο περισσότερο την ιστορία μαθαίνουμε ότι τον αιτωλοακαρνάνα φουστανελοφόρο τσέλιγκα τον δημιούργησε ο άλλος μεγάλος καραγκιοζοπαίκτης του 19ου αιώνα, Γιάννης Ρούλιας, ο οποίος όμως ουσιαστικά τελειοποίησε τη φιγούρα που είχε επινοήσει ακόμα νωρίτερα ο Μίμαρος.
