Το καλοκαίρι του 2019 αν και απέχει μόλις δύο χρόνια, φαντάζει αρκετά μακρινό. Σίγουρα κοινωνικοπολιτικά (κορωνοϊός γαρ), άρα και ποδοσφαιρικά. Αυτά τα δύο πηγαίνουν χέρι-χέρι. Μαζί και οι μεταγραφές. Το ισπανικό παράδειγμα τρανταχτό.
Η Ατλέτικο Μαδρίτης να δίνει 127 εκ. στην Μπενφίκα για τον Ζοάο Φέλιξ. Αφού πρώτα η Μπαρτσελόνα της έχει δώσει τη ρήτρα (120 εκ.) για τον Αντουάν Γκριεζμάν. Από κοντά κι η Ρεάλ Μαδρίτης στην τελευταία galactico μεταγραφή της -τότε τέτοια ήταν, άλλο τι έδειξε το γρασίδι- με τα 115 εκ. για τον Εντέν Αζάρ. Το μενού είχε Ντε Γιονγκ, Γιόβιτς, Μιλιτάο, η Σεβίλλη είχε κάνει 9 μεταγραφές με κόστος ανώτερο των 10 εκ. ευρώ για την καθεμιά, μεγαλεία….
Όλοι περιμένουν ένα ντόμινο. Δηλαδή να εμφανιστεί ένας αγγλικός σύλλογος ή η Παρί Σεν Ζερμέν, να δώσει ένα μεγάλο ποσό σε κάποια ισπανική ομάδα κι από εκεί να πάρει μπροστά ο μύλος. Ειδάλλως, no pasa nada amigos. Θα ζήσουμε με αυτά που έχουμε. Η νέα πραγματικότητα ορίζει ότι «δεν ξοδεύουμε περισσότερα από όσα βγάζουμε». Η επιστροφή των φιλάθλων θα δώσει ανάσα στα αραχνιασμένα ταμεία, αλλά το προηγούμενο 18μηνο μάλλον έχει κάνει σοφότερους τους παράγοντες, πάει να πει πιο συντηρητικούς, πιο διστακτικούς, πιο συνετούς. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
