Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που Βεράτι, Ιμόμπιλε και Ινσίνιε έβαλαν το θεμέλιο λίθο της φιλίας τους στην Πεσκάρα για να φτάσουν απόψε να παίζουν τελικό Euro με την εθνική Ιταλίας.

Δεκέμβριος του 2008 και η Πεσκάρα δηλώνει πτώχευση. Το καλοκαίρι του 2010 καταφέρνει να βρει το δρόμο της πίσω για τη Serie B με τον Εουσέμπιο Ντι Φραντσέσκο στον πάγκο και την επόμενη σεζόν διατηρείται στη δεύτερη κατηγορία. Ο Ντι Φραντσέσκο φεύγει για τη Λέτσε και τον διαδέχεται ο πολύπειρος Ζντένεκ Ζέμαν με πολυετή θητεία (σχεδόν αποκλειστικά) σε ιταλικούς πάγκους.

Λεφτά δεν υπάρχουν για τολμηρές κινήσεις, όμως υπάρχουν ιδέες. Η κεντρική είναι μία: εμπιστοσύνη στη νέα γενιά, άρα ουδείς καταλληλότερος του Ζέμαν. Πυλώνας ένας 18χρονος, ο Μάρκο Βεράτι, από τις ακαδημίες του συλλόγου. Γεννημένος στο Μανοπέλο, ένα χωριό καμιά τριανταριά χιλιόμετρα από την Πεσκάρα, πήγε στα «δελφίνια» σε ηλικία 14 ετών. Από τον Αύγουστο του ’08 παίρνει χρόνο συμμετοχής και με την ομάδα στη Serie B ο Ντι Φραντσέσκο του δίνει ευκαιρία να «φουσκώσει» όλο και περισσότερο τους αριθμούς του. Αν και προορισμένος για trequartista, τον τοποθετεί μπροστά από την αμυντική γραμμή.

Φτάνοντας στο Αμπρούτσο, ο Ζέμαν ζητεί από τους διοικούντες το δανεισμό του 20χρονου Λορέντσο Ινσίνιε. Τον γνώριζε από τη Φότζια, εκεί όπου είχε δοθεί δανεικός από τη Νάπολι. Ο Ναπολιτάνος έχει ήδη συμφωνήσει με την Κροτόνε, όμως όταν ακούει το κάλεσμα του Ζέμαν, δεν έχει δεύτερη σκέψη. Λίγο αργότερα οι «μπιανκατζούρι» προσθέτουν στο δυναμικό τους τον Τσίρο Ιμόμπιλε, 21 ετών. Ανήκει στη Γιουβέντους, που τον δίνει δεξιά κι αριστερά δανεικό, δίχως να φτουρίσει κάπου.

Η τριπλέτα κολλάει από την πρώτη στιγμή και τα αποτελέσματα, χάρη στην επιθετική λογική του Ζέμαν, είναι θαυμαστά: πρώτη θέση στη Serie B, με 90 γκολ, πάει να πει 33 περισσότερα από τη δεύτερη Τορίνο, προβιβασμός με φεστιβάλ ποδοσφαίρου.

Η τύχη είναι στο πλευρό του Ιμόμπιλε, ο οποίος έχει αποκτηθεί ως εναλλακτική λύση του βασικού Ρικάρντο Μανιέρο. Στο ταξίδι για τον αγώνα της πρεμιέρας του πρωταθλήματος με την Ελλάς Βερόνα, η ζέστη είναι αφόρητη κι ο Μανιέρο ανεβάζει το παντελόνι του πάνω από τα γόνατα για να νιώσει καλύτερα. «Μανιέρο, βάλε το παντελόνι σου κανονικά» του λέει στο αεροπλάνο ο Ζέμαν. Καμία απόκριση. Επανάληψη από τον Τσέχο. Ουδεμία αντίδραση. «Μανιέρο, αύριο δεν παίζεις» λέει ορθά κοφτά ο Ζέμαν.

Ο Ιμόμπιλε θα πάρει φανέλα βασικού και στην πόλη του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας θα πετύχει το πρώτο από τα συνολικά 28 γκολ του τη σεζόν 2011/12 στη Serie B. Mαζί με το εισιτήριο για την πρώτη κατηγορία κι ο τίτλος του αρχισκόρερ. Στα αριστερά του, στο 4-3-3 της Πεσκάρα, λάμπει κι ο Ινσίνιε με 18 γκολ και 14 ασίστ! Ο δρόμος του Βεράτι αντιθέτως είχε λακούβες. Έπρεπε να φτάσει ο Δεκέμβριος για να πείσει τον Ζέμαν, που του έλεγε να παίζει πιο γρήγορα, με κοφτές κι άμεσες πάσες και να ανοίγει το παιχνίδι, να μην καθυστερεί με φιοριτούρες. Όταν έγινε αυτό που ζήτησε ο προπονητής, ο Βεράτι έγινε για τον ιταλικό Τύπο «ο νέος Πίρλο».

Στις 26 Μαΐου 2012 η Πεσκάρα νικάει στο «Αντριάτικο» τη Νοτσερίνα με γκολ του Μανιέρο στο 90’ και πανηγυρίζει μια άνοδο για την οποία δεν ήταν προετοιμασμένη. Επιστροφή στη Serie A ύστερα από 20 χρόνια! Όλοι σκορπίζουν. Ο Ζέμαν υπογράφει στη Ρώμη, ο Ιμόμπιλε στην Τζένοα, ο Ινσίνιε επιστρέφει στη Νάπολι. Εκεί που πλησίασε κι ο Βεράτι, για να εμφανιστεί η Γιουβέντους να ανεβάσει την τιμή και τελικώς να επικρατήσει η Παρί Σεν Ζερμέν σε μια από τις οικονομικές μεταγραφές της επί ημερών Κατάρ, ύψους 12 εκ. ευρώ. Η Πεσκάρα το επόμενο καλοκαίρι θα υποβιβαστεί με 28 ήττες σε 38 αγωνιστικές.

Η παρέα διαλύθηκε. Όμως οι δεσμοί ήταν ισχυροί, αφού τους ένωνε φιλία. Θα ξαναβρεθούν στα ίδια αποδυτήρια, εκείνα της εθνικής Ιταλίας επί ημερών Τζαν Πιέρο Βεντούρα και μετά με το Ρομπέρτο Μαντσίνι ως μαέστρο. Όλοι τους πια σημεία αναφοράς των ομάδων τους. Και τώρα των «ατζούρι» που θέλουν να φτάσουν απόψε (Κυριακή 11/7, 22:00) στην ευρωπαϊκή κορυφή για δεύτερη φορά μετά το 1968. Η συντροφιά του δαχτυλιδιού…

TAGS
The ExpertsΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟEngland - ΠοδόσφαιροItaly - Ποδόσφαιρο