Το επιβλητικό – ελέω αποτελεσματικότητας – 4-0 των Άγγλων απέναντι στην Ουκρανία που δεν είχε κάτι άλλο να δώσει στη διοργάνωση επιβεβαίωσε το αναμενόμενο της πρόκρισης των «λιονταριών» στα ημιτελικά της διοργάνωσης που μοιάζει και εξαιτίας των διασταυρώσεων να είναι κομμένη και ραμμένη για να επιστρέψουν στην κορυφή μιας μεγάλης διοργάνωσης.
Η όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία της Δανίας σε αυτή τη διοργάνωση σε καμία περίπτωση δεν είναι καταδικασμένη να σταματήσει στον ημιτελικό, κρίνοντας από τους τρόπους που έχουν οι Σκανδιναβοί για να διαχειρίζονται τα παιχνίδια τους. Η φόρα με την οποία θα μπουν οι Άγγλοι στον ημιτελικό τους καθιστά απόλυτο φαβορί. Το γεγονός όμως ότι πλέον έχουν ένα μεγάλο «πρέπει» δημιουργεί διαφορετικές συνθήκες, μεγαλώνοντας τη δική τους πίεση για το αποτέλεσμα.
Μεγάλο τους προσόν μέχρι τώρα ότι έχουν αρκετούς νεαρούς με άγνοια κινδύνου ποδοσφαιριστές που με την ενέργεια –προφανώς και την ποιότητά τους- πήγαν την ομάδα μέχρι τους «4».
Απέναντί τους οι μαχητές της Δανίας που μπήκαν στο τουρνουά με το σοκ του Έρικσεν και θαρρείς πως συνεχίζουν παίζοντας όλοι γι’ αυτόν και για να φτάσουν σε happy end μια παράξενη, συνάμα και υπερβατική μέχρι τώρα, ποδοσφαιρική ιστορία.
Στον δεύτερο ημιτελικό η καλύτερη και σταθερότερη έως τώρα ομάδα του τουρνουά Ιταλία θα δώσει ένα ακόμη ντέρμπι επιχειρώντας μετά το Βέλγιο να αφήσει εκτός διοργάνωσης και την Ισπανία. Η ομάδα του Μαντσίνι δείχνει ικανότερη και με προσωπικότητες που της δίνουν πλεονέκτημα, όμως κανείς δε μπορεί να χρίσει φαβορί οποιονδήποτε όταν απέναντί του έχει τους Ίβηρες. Ακόμη κι αν αυτοί δεν έχουν προσωπικότητες του πρόσφατου παρελθόντος στην ενδεκάδα τους.
Ο δρόμος μοιάζει στρωμένος με… ροδοπέταλα για να καταλήξει το τρόπαιο στο Λονδίνο, όμως στο ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον σε μια διοργάνωση με τις ιδιαιτερότητες της εφετινής, ουδείς έχει δικαίωμα να δίνει τίτλους φαβορί και αουτσάιντερ σε κανέναν.
