Η πρώτη δυάδα τελικών της Δύσης στην Αριζόνα ολοκληρώθηκε με τους Σανς να παίρνουν αμφότερες τις αναμετρήσεις σε μια πραγματικά…τίμια μονομαχία. Οι δυο αντίπαλοι τα δίνουν όλα μέσα στο παρκέ και μάλιστα χωρίς να αγωνίζονται οι ηγέτες τους αφού οι Κρις Πολ και Καουάι Λέοναρντ δεν έδωσαν το παρών με τον δεύτερο μάλιστα να είναι άγνωστο το αν και το πότε θα αγωνιστεί.
Παρακολουθήσαμε τελικούς με μεγάλη ένταση, ενέργεια και διάθεση και από τις δυο ομάδες ενώ θα πρέπει να σταθούμε στο ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να αγωνίζεσαι χωρίς κάποιους παίκτες που έχεις πλήρη εξάρτηση από αυτούς και μάλιστα στο συγκεκριμένο σημείο της σεζόν που η κρισιμότητα είναι τεράστια και κάθε απουσία μπορεί να αποδειχθεί σημαντική, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για παίκτες τέτοιου μεγέθους.
Οι Κλίπερς έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ και αυτό είχε αρχίσει ακόμα νωρίτερα από την σειρά με την Γιούτα όπου και εκεί στερήθηκαν τον ηγέτη τους και μάλιστα σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο αλλά τελικά κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση. Στο δεύτερο ματς αν η ομάδα του Τάιρον Λου ήταν πιο προσεκτική αλλά και πιο συγκεντρωμένη ίσως η κατάληξη να ήταν διαφορετική, με τα “αν” όμως δεν γράφεται ιστορία και το σκορ πλέον λέει 2-0 υπέρ των “ήλιων”. Το Λος Άντζελες δεν θα τα παρατήσει σε καμία περίπτωση εξάλλου το έχει δει το έργο και μάλιστα δυο φορές φέτος αφού και με τους Μάβερικς αλλά και με τους Τζαζ βρέθηκε πίσω και πάλι με την ίδια απόσταση μετά από τις πρώτες αναμετρήσεις, αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι κάθε φορά θα έρχεται η ανατροπή των δεδομένων.
Ο Πολ Τζορτζ προσπαθεί να “ντυθεί” Λέοναρντ πράγμα δύσκολο όχι επειδή δεν διαθέτει την απαραίτητη ποιότητα αλλά γιατί ο παίκτης το κενό του οποίου έχει κληθεί να καλύψει είναι πραγματικά ξεχωριστός και κινείτε όταν αγωνίζεται, στο υψηλότερο επίπεδο και στις δυο πλευρές του παρκέ. Ο Ρέτζι Τζάκσον συνεχίζει τις πολύ καλές εμφανίσεις ενώ και το υπόλοιπο ρόστερ τα δίνει όλα απέναντι όμως σε μια ομάδα με πολύ ισχυρές δομές αλλά και βάσεις όπως φαίνεται μέσα στο παρκέ και εδώ ξανά θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στον Μόντι Ουίλιαμς για την δουλειά που έχει κάνει αλλά και στους “Κλιπς” για την τεράστια προσπάθεια και μαχητικότητα που έχουν δείξει από την αρχή της post season διότι έχει προχωρήσει η σεζόν και μαζί με αυτήν έχει “υποχωρήσει” και στο μυαλό μας η “τρελή” σειρά και η πρόκριση στον 7ο αγώνα απέναντι στο Ντάλας.
Στην άλλη πλευρά υπάρχουν πολλά κοινά, μαχητικό πνεύμα, παίκτες έτοιμοι να μπούνε στην πρώτη γραμμή και η απουσία του ηγέτη, με τον “CP3” όμως να είναι κοντά στην επιστροφή. Όπως θα έχετε καταλάβει και από προηγούμενες μπασκετικές βόλτες που έχουμε κάνει παρέα η αδυναμία μου στον Ουίλιαμς είναι εμφανής και για αυτό που είναι ως άνθρωπος, αλλά και για την δουλειά που έχει κάνει αμιγώς στο αγωνιστικό κομμάτι. Οι Σανς εμφανίζονται σκληροί, ισχυροί πνευματικά και έτοιμοι να πάνε στους τελικούς και να διεκδικήσουν την κορυφή, ελπίζουμε όλοι απέναντι στα “ελάφια” αλλά για αυτήν την συζήτηση έχουμε ακόμα χρόνο.
Ο Κάμερον Πέιν είναι ο “παράγοντας Χ” αφού κλήθηκε να καλύψει το μεγάλο κενό που προέκυψε με τον Κρις Πολ και τα κατάφερε, ενώ ο Κράουντερ είναι ένα από τα ωραιότερα παραδείγματα παίκτη που θυσιάζεται και δίνει τα πάντα για την ομάδα χωρίς να υπολογίζει κανένα κόστος, ενώ ο Έιτον παρουσιάζει μια εξαιρετική εικόνα ανεβάζοντας την απόδοση του στο πιο κρίσιμο σημείο της σεζόν, με τον Ντέβιν Μπούκερ όσο απουσιάζει ο Πολ να είναι ο νούμερο ένα στόχος της άμυνας των Κλίπερς αλλά και αυτός να τα καταφέρνει αρκετά καλά κυρίως στο πρώτο ματς της σειράς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε μπροστά μας μια πολύ τίμια και δυνατή μάχη που ελπίζουμε να μας χαρίσει πολλές συγκινήσεις και να πάει όσο πιο μακριά γίνεται, επίσης ελπίζουμε στην επιστροφή των δυο ηγετών για να δώσουν μια άλλη αίγλη στους τελικούς της Δύσης και να προσθέσουν νέα δεδομένα, όπως και να έχει το θέαμα που ήδη έχουν αρχίσει να μας προσφέρουν οι δυο ομάδες είναι πολύ ποιοτικό και έχει και μια άγρια ομορφιά που το κάνει ακόμα πιο ελκυστικό.