Η Αγγλία παραδοσιακά έχει τεράστια πίεση στις μεγάλες διοργανώσεις. Στην πρεμιέρα του εφετινού ευρωπαϊκού πρωταθλήματος η πίεση ήταν ακόμη περισσότερη όταν αγωνίζεται στο “Γουέμπλεϊ”. Γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν το παραμικρό που δεν πάει καλά γιγαντώνεται από τη γρίνια των Άγγλων και των μέσων ενημέρωσης στο νησί.
Κριτική θα γινόταν –σε πολύ μεγάλο βαθμό- σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος της Αγγλίας για την επιλογή του Στέρλινγκ από τον Σάουθγκεϊτ. Πόσο μάλλον όταν στις πρώτες επαφές του με τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή δεν είχε γρήγορες, πόσο μάλλον καλές αποφάσεις. Όμως το γκολ που πέτυχε έδωσε στα «λιοντάρια» την πρώτη νίκη τους σε πρεμιέρα διοργάνωσης.
Η Αγγλία δεν συνάρπασε τα πλήθη με το παιχνίδι της. Ούτε αναμενόταν κάτι τέτοιο απέναντι σε έναν αντίπαλο με μεγάλη εμπειρία και ποιότητα όπως οι Κροάτες. Υπάρχουν όμως αυτά τα άσχημα παιχνίδια που συνοδεύονται από θετικά αποτελέσματα και που στο τέλος έχουν κάνει διαφορά χωρίς κανείς να το καταλάβει.
Η ένταση και η πίεση στη μπάλα ήταν αποφασιστικά στοιχεία για να κάνει κάποιος τη διαφορά σε αγώνα αυτού του ρυθμού. Παράλληλα με τις αποφάσεις στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Οι Άγγλοι είχαν περισσότερες στιγμές με τη μπάλα στα πόδια στην αντίπαλη περιοχή. Ο Στέρλινγκ τις περισσότερες τελικές (3) με τη μοναδική στην εστία να καταλήγει και στα δίχτυα.
Ο Σάουθγκειτ έδωσε κατεύθυνση ανάπτυξης κατά κύριο λόγο από την πλευρά του Τρίπιερ, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι είχε σχεδόν τις διπλάσιες μεταβιβάσεις από τον απέναντι μπακ της εθνικής Αγγλίας. Παράλληλα με το εξαιρετικό παιχνίδι και του Φίλιπς απασχόλησε τον Κόβατσιτς φορτώνοντας τον με αμυντικές προσπάθειες και αφαιρώντας του παράλληλα επιθετικές πρωτοβουλίες πέρα από πρώτες μπάλες που πήρε από στόπερ μακριά από την περιοχή των Άγγλων.
Ο Φίλιπς όχι μόνο ήταν ο παίκτης από τον οποίο ξεκίνησε η φάση του γκολ για τους γηπεδούχους, αλλά και ο παίκτης που έτρεξε περισσότερο από κάθε άλλον στο γήπεδο κάνοντας ονειρεμένη πρεμιέρα στη διοργάνωση.
Στην αντίπερα όχθη ο Ρέμπιτς απέδειξε και σε αυτό το παιχνίδι υψηλότατου βαθμού δυσκολίας πως η χρονιά του με τη Μίλαν κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Μπρόζοβιτς και Μόντριτς πήραν περισσότερες πρωτοβουλίες στο δεύτερο ημίχρονο όταν έπεσε και η ένταση της πίεσης των Άγγλων με τον παίκτη της Ρεάλ να τελειώνει το παιχνίδι με τις περισσότερες μεταβιβάσεις από όσους αγωνίστηκαν στο ντέρμπι της πρεμιέρας (64) και με αποτελεσματικότητα 96% σε ολοκληρωμένες πάσες, από τον ποδοσφαιριστή που πάνω σε αυτό το προσόν έχτισε το μεγαλύτερο κομμάτι της σπουδαίας καριέρας του.
Η Αγγλία δείχνει ομάδα έτοιμη να φτάσει μακριά στη διοργάνωση, όσο μπορεί κάποιος να ρισκάρει οποιαδήποτε πρόβλεψη για τη συγκεκριμένη ομάδα και όσα έχει πάθει σε μεγάλες διοργανώσεις. Φτάνει να μην αποφασίζει ότι προστατεύει το 1-0 σχεδόν για ένα ημίχρονο και να έχει ακόμη καλύτερο και κυρίως υγιή τον Χάρι Κέιν. Πέρα από τα πολλά θετικά στοιχεία του παιχνιδιού της στα πρώτα 25 λεπτά και κυρίως στο κομμάτι φιλοσοφίας-αυτοπεποίθησης, η εικόνα των τελευταίων λεπτών ήταν το άκρως αντίθετο και έμοιαζε με αυτή την Αγγλία που σε πολλές διοργανώσεις έκανε τα πάντα για να βγάλει… τα μάτια της μόνη της.
Οι Κροάτες λογικά δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να νικήσουν τα επόμενα δύο παιχνίδια με Τσεχία και Σκωτία για να περάσουν στα νοκ-άουτ από τη δεύτερη θέση. Είναι ομάδα με σπουδαίους μέσους, που δείχνει προβλήματα στο κέντρο της άμυνας της και στα τελειώματα των επιθέσεών της. Όμως οι επόμενοι αντίπαλοι δεν θα είναι της ποιότητας των Άγγλων
