Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ακολούθησε την φυσιολογική ροή του εκφυλισμού της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής ζωής του τόπου τα τελευταία χρόνια.
Τα πολιτικοοικονομικά σκάνδαλα και η ανεξέλεγκτη διαφθορά του κρατικού τομέα, που μας οδήγησαν στα μνημόνια και στην εκχώρηση της κυριαρχίας της χώρας στους δανειστές, έχουν συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα.
Ωστόσο κάθε κυβέρνηση ή και συγκυβέρνηση τα παρακολουθούσε και τα παρακολουθεί τόσο… διακριτικά λες και πρόκειται για διαφορά μεταξύ ιδιοκτητών κι ενοικιαστών πολυκατοικίας για τα κοινόχρηστα (!) αντί να ζητήσει από την δικαιοσύνη να καθαρίσει μια κι έξω την κόπρο του Αυγεία.
Τα χθεσινά γεγονότα της Τούμπας επιβεβαιώνουν αυτό που στην Ελλάδα συμβαίνει κατά κόρον επί δεκαετίες. Ότι οι τέσσερις γραμμές του γηπέδου, εντός των οποίων πρέπει να παίζεται το δημοφιλέστερο άθλημα του πλανήτη. είναι διακοσμητικές!
Ναι. Ουδείς νοιάζεται για τον κόπο και τον μόχθο ποδοσφαιριστών και προπονητών ολόκληρη την εβδομάδα ή ολόκληρη τη σεζόν.
Περισσότερο ενδιαφέρει η διατήρηση των στρατών που ακολουθούν (μέσω των ομάδων) τους προέδρους-σωτήρες, παρά η εκκαθάρισή τους και η αντικατάστασή τους στην κερκίδα με κανονικούς φιλάθλους.
Διότι αντί να αντιμετωπιστούν οι παραβατικές συμπεριφορές της εξέδρας όπως σε όλο τον πολιτισμένο ποδοσφαιρικό κόσμο, δηλαδή με την σύλληψη του δράστη και την αποπομπή του από τις εκδηλώσεις της ομάδας, εδώ εφευρίσκουμε κανονισμούς εξόντωσης των ομάδων!
Μηδενισμοί, αφαίρεση βαθμών, διεξαγωγή αγώνων χωρίς θεατές και πάει λέγοντας. Δηλαδή καταστρέφουμε το παιχνίδι αντί να βρούμε αυτούς που πραγματικά το πυροβολούν και να τους απομακρύνουμε από αυτό!
Οι πολίτες πληρώνουν για τις κάμερες στα γήπεδα. Πληρώνουν για τα ηλεκτρονικά εισιτήρια, πληρώνουν για κάθε… εφεύρεση του νομοθέτη να ελέγξει τους ταραξίες των γηπέδων. Αλλά κανένας ταραξίας δεν πληρώνει για το κακό που κάνει στο ποδόσφαιρο!
Οπότε ότι δουλειά και να γίνεται στις προπονήσεις, όση προσπάθεια κι αν καταναλώνεται από παίκτες και προπονητές για να παρουσιαστεί κάτι καλό εντός γηπέδου, ελάχιστη σημασία έχει αφού το αποτέλεσμα μπορεί να ανατραπεί έξω από τις τέσσερις γραμμές που ορίζουν το παιχνίδι.
Το ίδιο έργο είδαμε κι εφέτος από το ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Με τις τιμωρίες του ΠΑΟΚ, της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού. Και ξανά τώρα με την καμπάνα στον Ολυμπιακό, τη διακοπή του ντέρμπι της Τούμπας και τις παρεμβάσεις που ασκούνται ανά υπόθεση από τις ομάδες που έχουν έννομο συμφέρον.
Και στo συναιτερισμό της Superleague έπεφταν λίγα τα 30 εκ ευρώ το χρόνο που πρόσφερε η Nova για την κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.
Στη διοργανώτρια θα έπρεπε να έχουν ήδη αλλάξει ρότα.
Αφού το ενδιαφέρον στις 4 γραμμές έχει περιοριστεί, ας πουλήσουν τα τηλεοπτικά δικαιώματα των συνεδριάσεων της Πειθαρχικής Επιτροπής και σε συνεργασία με την ΕΠΟ εκείνες της Εφέσεων και της ΚΕΔ με τους ορισμούς των διαιτητών.
Εκεί κρίνονται βρε παληκάρια οι τίτλοι στην Ελλάδα, όχι στα γήπεδα!
ΥΓ: Το tweet του Γιάννη Αλαφούζου με το ” Ύβρις άτη νέμεσις τίσις” δείχνει ότι στη ζωή πρέπει να κρατάς χαμηλά τη μπάλα, κάτι που αγνόησε πάντως και ο ίδιος ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού στην ενασχόλησή του με το άθλημα.