Όταν βλέπεις παίκτες αλλά και προπονητές με τέτοια μαχητικά χαρακτηριστικά τότε δεν μπορείς παρά να απολαύσεις τα δεδομένα και να νιώσεις ευλογημένος που ζεις τα γεγονότα την ώρα που γίνονται. Ηγέτες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν στο παγκόσμιο μπάσκετ μια όμως ειδική κατηγορία που κάνει παραπάνω διαφορά είναι το πως βγάζουν τα ηγετικά χαρακτηριστικά τους μέσα στο παρκέ.
Παρακολουθούμε μέχρι τώρα σειρές playoffs ιδιαιτέρως υψηλού επιπέδου, με παίκτες που έχουν κάτι παραπάνω από έντονο μπασκετικό εγωισμό και ηγετικά χαρακτηριστικά που φαίνονται περισσότερο τις στιγμές που χρειάζεται -πολλές φορές αναγκαστικά- να απουσιάσουν. Τα βαριά χαρτιά είναι πολλά, ο Λίλαρντ ο οποίος κάνει επικά πράγματα, ο Γιάννης που δείχνει φέτος και πάλι να οδηγεί τα “ελάφια” αλλά με ξεχωριστή άνεση πλέον που του έχει προσφέρει σαφώς η εμπειρία του αλλά και η προσαρμογή του υπόλοιπου ρόστερ, ο “ΚD” ο οποίος κινείται στα γνωστά για αυτόν πλέον επίπεδα, ο Τέιτουμ που δίνει μάχη με…θηρία, ο “βασιλιάς” που είτε αντιμετωπίζει ο ίδιος προβλήματα είτε χάνει από δίπλα του τον Άντονι Ντέιβις και σαφέστατα ο Κρις Πολ αλλά και ο Μόντι Ουίλιαμς, από διαφορετικό πόστο.
Σε επόμενες βόλτες που θα κάνουμε μέσω των λέξεων θα αναφερθούμε σε πολλούς από τους ηγέτες – μαχητές των ομάδων, αλλά στην αποψινή θα σταθούμε στους Κρις Πολ και Μόντι Ουίλιαμς. O πόιντ γκάρντ των “ήλιων” βαδίζοντας πλέον στα 37 του χρόνια δείχνει πιο επιδραστικός από ποτέ έχοντας ανεβάσει επίπεδο την ομάδα του και δείχνοντας στοιχεία ενός ξεχωριστού μαχητή. Στα κομμάτια της σειράς απέναντι στους Λέικερς που χρειάστηκε ο “CP3” να μείνει εκτός η εικόνα των Σανς ήταν εντελώς διαφορετική και συγκεκριμένα καθόλου κοντινή με αυτή που είχαν συνήθως. Ο Πολ χρειάστηκε να αγωνιστεί με πρόβλημα στον ώμο αλλά δεν το απέφυγε δεν “δήλωσε” απλά ότι έχει ενοχλήσεις και να σταθεί στο βάθος του πάγκου παρακολουθώντας τους συμπαίκτες του να συνεχίζουν, όσο μπορούσε έδωσε τον αγώνα του, επίσης όταν βρισκόταν αυτός στο παρκέ οι “ήλιοι”…έλαμπαν και απέναντι μάλιστα στους πρωταθλητές.
Οι Λέικερς έχουν και αυτοί πολλά προβλήματα για να είμαστε δίκαιοι και είναι πολύ πιθανόν εάν διέθεταν πληρότητα να άφηναν εκτός τους μαχητικούς Σανς αλλά το θέμα προς συζήτηση δεν είναι αυτό, το ζήτημα τίθεται στην μαχητικότητα, την διάθεση και στην επιδραστικότητα που αποτελούν άκρως γοητευτικά στοιχεία σε μια μπασκετική παράσταση. Η παρουσία του παίκτη από Ουέικ Φόρεστ λοιπόν προσφέρει έντονες στιγμές και κάνει ακόμα πιο πλούσιο το ίδιο το άθλημα για δυο διαφορετικούς λόγους. Είναι όμορφο να βλέπεις έναν παίκτη να θέλει να τα δώσει όλα για την ομάδα του την ώρα που αντιμετωπίζει πρόβλημα τραυματισμού χωρίς βέβαια να εννοώ ότι κάποιος είναι “υποχρεωμένος” να διακινδυνεύσει την υγεία του για να αγωνιστεί και επίσης είναι εξίσου όμορφο να διαπιστώνεις την επιδραστικότητα του με την εικόνα που έχει ολόκληρη η ομάδα στα διαστήματα που απουσιάζει από το παρκέ και μετά σε αυτά που επιστρέφει. Ο Κρις Πολ λοιπόν είναι σίγουρα ένας ξεχωριστός αλλά και ιδιαίτερα μαχητικός ηγέτης.
Τέτοια χαρακτηριστικά αλλά από το δικό του πόστο και στον δικό του τομέα διαθέτει σαφώς και ο αρχιτέκτονας της ομάδας, Μόντι Ουίλιαμς. Στο “χτίσιμο” των Σαν έχουμε αναφερθεί αλλά η εικόνα τους σε μια εντελώς διαφορετική κατάσταση που είναι τα playoffs είναι και πάλι άξια αναφοράς. Ο τεχνικός από την Βιρτζίνια στην πρώτη του ουσιαστικά δουλειά ως πρώτος προπονητής έχει δείξει τεράστια δείγματα δουλειάς και προόδου…αλλά και μαχητικού χαρακτήρα, εξάλλου για αυτόν δυστυχώς οι “μάχες” που του έχει φέρει μπροστά του η ίδια η ζωή είναι πολλές και…δύσκολες. Το Φοίνιξ επέστρεψε στην post season μετά από το 2012 και βρήκε μπροστά στον πρώτο γύρο τους Λέικερς (!) γεγονότα που κλήθηκε να διαχειριστεί ο Ουίλιαμς και δεν έκανε τίποτε άλλο από το να παροτρύνει τους παίκτες του αλλά και να πιέσει τον εαυτό του ώστε όλοι μαζί να δώσουν την μάχη μέχρι το τέλος της.
Η σειρά απέναντι στους πρωταθλητές κινείτε σίγουρα σε πολύ λεπτές ισορροπίες και η έκβαση της σαφώς θα καθοριστεί και από την παρουσία – απουσία του Άντονι Ντέιβις και από το πόσο οι δυνάμεις και οι αντοχές -πνευματικές και σωματικές- θα φτάσουν στους Σανς. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με την συγκεκριμένη εικόνα που έδειξαν φέτος και με τα χαρακτηριστικά των ηγετών που διαθέτουν κέρδισαν υποστηρικτές με έναν από αυτούς να είμαι και εγώ. Με τέτοιες ομάδες, παίκτες και νοοτροπίες το ίδιο το μπάσκετ γίνεται ακόμα καλύτερο.