Ο Σιμόνε Ιντζάγκι έχει κερδίσει ήδη το πρώτο του προπονητικό στοίχημα και είναι το σκληρότερο που μπορεί να διεκδικήσει. Σε ένα σημαντικό club όπως η Λάτσιο έμεινε για 6 χρόνια. Είχε την εμπιστοσύνη και τη στήριξη της διοίκησης παρουσιάζοντας έργο και χωρίς να σαρώνει τους τίτλους. Κάτι που με τη Γιουβέντους παρούσα και ομάδες όπως η Ίντερ η Αταλάντα και η Μίλαν, τα τελευταία χρόνια μόνο εύκολο δεν ήταν.
Σε αυτό το διάστημα η Λάτσιο του Ιντζάγκι κατέγραψε σταθερότητα. Ήταν μια ομάδα που διεκδικούσε το ευρωπαϊκό εισιτήριο και που πέρυσι για πρώτη φορά αυτό ήταν για την κορυφαία ευρωπαϊκή διασυλλογική διοργάνωση.
Μάλιστα πέρασε και τη φάση των ομίλων την προηγούμενη σεζόν για να αποκλειστεί στους «16» από την κάτοχο του τροπαίου του 2020 Μπάγερν Μονάχου.
Η αμέσως καλύτερη θέση από την 4η στην οποία οδήγησε τον σύλλογο ο Ιντζάγκι ήταν η 3η της αγωνιστικής περιόδου 2014-15 με προπονητή τον Στέφανο Πιόλι και κορυφαίο παίκτη της τότε τον 36χρονο Μίροσλαβ Κλόζε.
Ο 45χρονος Ιντζάγκι έχει δώσει ξεκάθαρα το στίγμα της φιλοσοφίας του. Έφτιαξε μια ομάδα με σχηματισμό 3-5-2 που το πρώτο χαρακτηριστικό σε όποιον την έβλεπε ήταν η κίνηση χωρίς τη μπάλα και ο αυτοματοποιημένος τρόπος που έβγαινε στις επιθέσεις της παίζοντας κάθετο ποδόσφαιρο.
Μπορεί να μην είναι στις πρώτες ομάδες του πρωταθλήματος σε σύνολο μεταβιβάσεων, είναι όμως η 3η στον πίνακα με τις ολοκληρωμένες πάσες στην αντίπαλη περιοχή. Ενδεικτικό της ποιότητας του επιθετικού παιχνιδιού της, κυρίως όμως της αδυναμίας του αντιπάλου να διαβάσει κάτι συγκεκριμένο στον τρόπο μεταφοράς της μπάλας.
Η Λάτσιο είχε γρήγορη επιθετική μετάβαση και έβγαζε κόντρες με εξαιρετικό τρόπο αξιοποιώντας το εκπληκτικό προσόν του Ιμόμπιλε να κινείται έξυπνα και γρήγορα χωρίς τη μπάλα και μακριά από την περιοχή. Είχε παίκτες όπως ο Αλμπέρτο και ο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς στον άξονα, ο Λάτσαρι και ο Λούλιτς στα άκρα που τροφοδοτούσαν και συνεργάζονταν αρμονική και άμεσα τόσο με τον Ιμόμπιλε όσο και με τον Κορέα που ήταν κατά βάση ο παρτενέρ του στην κορυφή της επίθεσης.
Η επόμενη μέρα για τον Ιντζάγκι θα είναι, όπως όλα δείχνουν, στην Ίντερ. Διαδεχόμενος τον Αντόνιο Κόντε, θα βρει μια ομάδα που έχει δουλέψει με παρόμοιο τρόπο στα βασικά του σχηματισμού, έχει αρχές που δεν διαφέρουν από τις δικές του και μοιάζει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία όχι απλά για να κάνει άλμα στην καριέρα του, αλλά να μην χρειαστεί καν χρόνο προσαρμογής.
Το δύσκολο κομμάτι γι’ αυτόν είναι ότι αναλαμβάνει μια ομάδα πρωταθλήτρια, άρα και με αυξημένη γι’ αυτόν πίεση ως προς τα αποτελέσματα έχοντας απέναντι Γιουβέντους, Μίλαν, Αταλάντα, Νάπολι να έχουν στόχο την κορυφή της Serie A.