Το ρεκόρ του 10/10 έτριξε επικίνδυνα. Καμία ομάδα που έκανε σεφτέ με 2-0 δεν είχε χάσει ποτέ το εισιτήριο του Φάιναλ Φορ. Το βράδυ της Τρίτης οι φιλοξενούμενοι είχαν από ένα ματς μπολ, όμως κανείς τους δεν επιβίωσε. Όταν έπεσε η αυλαία, το γενναιόδωρο χειροκρότημα ήρθε ως επιβεβαίωση των κόπων τους. Τέσσερις ομάδες – τέσσερις διαφορετικές ιστορίες.
Η άτυχη Φενέρμπαχτσε
Στις 30 Μαρτίου η Φενέρ έφευγε από το Μόναχο με το διπλό που σφράγιζε την παρουσία της στα πλέι-οφ. Κανείς δεν την ήθελε για αντίπαλο: ήταν φορμαρισμένη, είχε βρει χημεία, διέθετε δύο σούπερ σταρ με τον συνδυασμό προσωπικότητας και εμπειρίας που σπάνια βρίσκεις. Έκτοτε, όσα μπορούσαν να πάνε στραβά, πήγαν. Διάστρεμμα ο Βέσελι κόντρα στην Μπάρσα, χτύπημα και για τον Ντε Κολό, κορωνοϊός σχεδόν στη μισή ομάδα και στον προπονητή. Παρόλα αυτά η Φενέρ έδωσε συγκινητικές μάχες στη Μόσχα, με τον Νάντο Ντε Κολό να τα βάζει με όλη την ΤΣΣΚΑ – η παράσταση του Game 1 θα μείνει χαραγμένη στο νου όσων την παρακολούθησαν.
📹 Bu akşam kazanamasak da oyuncumuz @NandoDeColo geceye damgasını vurdu. Oyuncumuzun bu akşamki performansını hatırlayalım! 👇 pic.twitter.com/C9x3WD7Bm9
— Fenerbahçe Beko (@FBBasketbol) April 21, 2021
Η απέθαντη Ρεάλ
Ελάχιστοι της έδιναν τύχη να πάρει έστω ένα παιχνίδι – και ποιος να τους αδικήσει. Σαν να μην έφτανε το φευγιό του Καμπάσο και ο κομμένος αχίλλειος του Ράντολφ, να σου και ο Γκαμπριέλ Ντεκ να κουνάει μαντήλι για την Οκλαχόμα με το φινάλε της regular season. Θέλετε κι άλλα; Έχει κι άλλα. Συντριβή στο Game 1 και τραυματίας ο πιο σημαντικός παίκτης της ομάδας, Έντι Ταβάρες. Γυρνώντας στην Μαδρίτη ο καταπονημένος Τρέι Τόμπκινς έπαιζε με σφιγμένα δόντια και μόνο λίγα λεπτά. Με έναν τρόπο που έμοιαζε τόσο ρεαλ-ιστικός όσο και μεταφυσικός, η Ρεάλ κατάφερε να ισοφαρίσει, να στείλει τη σειρά πίσω στην Πόλη, να πνίξει την Εφές στο άγχος και εν τέλει να παραδοθεί μόνο στο τελευταίο λεπτό, όταν ο Σίμον έβαλε ένα τρίποντο που έμοιαζε με κροατική προσευχή. Από όλες τις βασιλικές εικόνες της γεμάτης συναισθήματα σειράς, ξεχωρίζει μία. Ο Ουσμάν Γκαρούμπα, ο 19χρονος μαύρος ιππότης της βασίλισσας, στέκει στην κορυφή της ρακέτας λες και έχει ξεφύγει από την ταινία του Νόλαν, πρώτος υπερασπιστής απέναντι στον φημισμένο κουρσάρο Σέιν Λάρκιν. «Έλα», του λέει, «αν τολμάς. Σε περιμένω».
Η πονηρή Ζενίτ
Στη θεωρία, τούτοι θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένοι μόνο και μόνο που μπήκαν στην οκτάδα. Την είχαν στο τσεπάκι, τους ξέφυγε, την πρόλαβαν, την δικαιούνταν. Μόνο αυτοί ήξεραν πόσο πεινασμένοι ήταν, προπονητής και παίκτες. Άπειροι οι περισσότεροι από postseason αλλά προετοιμασμένοι άψογα από Πασκουάλ & co., αποφασισμένοι Νο.8 να ταρακουνήσουν το Νο.1. Πριν την πρεμιέρα έχασαν τον δεύτερο σημαντικότερο παίκτη τους (Πονίτκα), κατά τη διάρκεια του Game 1 έχανε την υπόλοιπη σειρά και ο Γκουντάιτις. Ακόμα κι έτσι η τριγωνομετρία και η φαντασία του Πασκουάλ αρκούσαν. Μόλις ολοκληρώθηκε το τέταρτο παιχνίδι και το 2-2, η Μπαρτσελόνα ήταν η ανακουφισμένη και η Ζενίτ αυτή που θεωρούσε πως άξιζε περισσότερα. Ο υπέροχος Κέβιν Πάνγκος δεν τα κατάφερε στο Game 2, όμως το σόλο απέναντι στον Μπράντον Ντέιβις στο εναρκτήριο ματς ήταν το κερασάκι μιας απολαυστικής τούρτας.
.@KPangos against his former side to WIN it for @zenitbasket 🔥
— Turkish Airlines EuroLeague (@EuroLeague) April 21, 2021
Playoff Basketball, nothing comes close! #7DAYSMagicMoment pic.twitter.com/sDPMFJzrpB
Η πεισματάρα Μπάγερν
Έφτασαν μια ανάσα από τη νίκη στο πρώτο ματς, μόνο για να δουν τον ΛεΝτέι να τους παίρνει το αίμα από τις φλέβες. Το χτύπημα θα λύγιζε πολύ πιο έμπειρες ομάδες από την σταχτοπούτα στα πλέι-οφ Μπάγερν – το δεύτερο ματς τους βρήκε ακόμα ζαλισμένους, όταν βρήκαν τα πατήματα τους ήταν πια αργά. Στο Μόναχο ανασυντάχθηκαν, πολέμησαν, πήραν το τρίτο ματς στη βάση της επιθυμίας και της σκληράδας. Στο τέταρτο βρήκαν μπροστά τους μια καλύτερη ομάδα, έναν Ντιλέινι σεληνιασμένο, μια Αρμάνι έτοιμη για το check in. Ο Πόλι Τσίπσερ τους άναψε το φυτίλι με ΤΡΙΑ πόστερ καρφώματα στο ίδιο ματς. Στο φινάλε βρήκε την ευκαιρία να υποταχθεί στην πρώτη, ενστικτώδη παρόρμηση του: να πετάξει τη μπάλα στον αέρα και να χαρίσει στον Βλάντο Λούτσιτς μία σκηνή από τα παντοτινά highlights της Ευρωλίγκας.
