Τον βρήκε απέναντι του σε ένα κορτ που δεν είχε χάσει ποτέ, στη Βαρκελώνη. Για την ακρίβεια, είχε παραδώσει μόνο ένα σετ σε 11 ολόκληρους τελικούς, ένα αδιανόητο επίτευγμα σταθερότητας. Όμως ο Ράφα Ναδάλ δεν ήταν σε τοπ κατάσταση, ακόμα κι αν στον ημιτελικό έδειξε κομμάτια από την απλησίαστη για τους κοινούς θνητούς κλάση του. Περνούσε πολλές ώρες στην προπόνηση και παραδέχτηκε και ο ίδιος πως δεν ήταν σίγουρος αν η βελτίωσή του αρκούσε για να κερδίσει τον φορμαρισμένο Έλληνα.
Δεν ήταν κολακεία ή παραπλάνηση, απλά η ωμή πραγματικότητα που ο ακομπλεξάριστος πρωταθλητής εξέφραζε σαν να πίνει ένα ποτήρι νερό. Αποδείχτηκε στο ξεκίνημα, όταν ο Τσιτσιπάς έκανε μπρέικ από το τρίτο κιόλας game και έφτασε να του πάρει 11 σερί πόντους. Όμως ο Ράφα βελτιωνόταν σταθερά μέσα στο παιχνίδι, γνωρίζοντας πως όταν έρθει η στιγμή, η εμπειρία του θα τον κάνει πιο αποτελεσματικό.
Όπερ και εγένετο. Ο Στέφανος ήταν 4-2 μπροστά, όμως ο Ναδάλ πήρε το σετ με 4 σερί games. Κυριάρχησε; Όχι και τόσο. Ο Έλληνας είχε 3 break points στο σερβίς του Ισπανού, όμως δεν εκμεταλλεύτηκε κανένα. Στην άλλη πλευρά, ο αντίπαλος του έμοιαζε με χειρουργό.
Πολλές φορές η πρόοοδος δεν μετριέται σε νίκες ή ήττες. Ο Τσιτσιπάς κατάφερε να βγει από το πηγάδι, έσωσε δύο match points, πήγε στο tie break, πήρε πίσω το mini break, κέρδισε. Στο τρίτο σετ ο Ράφα μετρούσε προσεκτικά τις δυνάμεις του, δεν έπαιρνε ρίσκα, είχε κουλουριαστεί σαν κόμπρα. Ο Στέφανος βρήκε τη μία ευκαιρία που του αναλογούσε να κερδίσει, ο Ναδάλ κόντεψε να χάσει την ισορροπία του για να απαντήσει σε ένα βαθύ χτύπημα, απίθανη ισορροπία, συγκέντρωση, ψυχραιμία. Άντεξε, χτύπησε με τη σειρά του, κέρδισε.
Στον δρόμο που έχει διαλέξει ο Στέφανος Τσιτσιπάς, αυτός που καταλήγει στο Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης, το να βρεθείς στο έδαφος και να δοκιμάζεις το χώμα της Βαρκελώνης είναι κομμάτι της διαδρομής.