Το όνομα της ΣΠΑΛ ήταν στις προτιμήσεις των αναλυτών για την έκβαση της μάχης στην ουρά της βαθμολογίας, ως προς τα φαβορί για τον υποβιβασμό.
Δεν ήταν μόνο οι έξι ήττες σε επτά παιχνίδια το δίμηνο Σεπτέμβρη-Οκτώβρη. Ήταν και το γεγονός ότι δυσκολευόταν ακόμη και σε καλές ημέρες αγωνιστικά να πάρει τρίποντα. Μία νίκη σε 16 αγωνιστικές από τις 22 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 20 Ιανουαρίου.
Κοινά αποδεκτό πως με συγκομιδή 9 βαθμών (1 νίκη και 6 ισοπαλίες) θέτεις εαυτόν σε συζητήσεις επιστροφής στην Serie B.
Την κρίσιμη στιγμή η μοίρα της άλλαξε. Η τύχη της χαμογέλασε και όπως έχανε παιχνίδια σε λεπτομέρειες, με τον ίδιο τρόπο άρχισε να κερδίζει. Πέντε νίκες στα τελευταία 6 παιχνίδια πρωταθλήματος. Μέσα σε αυτά επιτυχίες απέναντι σε Ρόμα, Λάτσιο και Γιουβέντους στην έδρα της.
Όχι απλές νίκες, αλλά αγωνιστικές υπερβάσεις. Κι επειδή ποδοσφαιρικός χαρακτήρας δεν δημιουργείται ξαφνικά σε μια ομάδα τον Μάρτιο, η ΣΠΑΛ τον είχε. Δεν είχε σταθερότητα στην άμυνα, ίσως και μεγάλη ποιότητα στους τρεις στόπερ. Όπως δεν είχε πολλές φορές και τύχη σε ματς που θα μπορούσε να πάρει νίκες που τελικά δεν πήρε.
Όταν είναι θέμα τύχης κάποια στιγμή γυρίζει. Είτε θετικά είτε αρνητικά. Αρκεί να υπάρχει ικανότητα. Κι αυτή υπάρχει και με το παραπάνω με όσα απέδειξε εφέτος στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου μια ομάδα που δεν έχει όνομα, δεν έχει… βαριά φανέλα, έχει όμως καλή ομάδα και στο τέλος δικαιώθηκε.