Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στην γη για να ζήσουν την ζωή τους σαν κινηματογραφικό δράμα και μαζί μ’ αυτούς να την ζήσουν κι άλλοι πολλοί. Μια ζωή που κάποιος αν έλεγε πως την είχε σημαδέψει κάποια κατάρα, ίσως και να μην έπεφτε πολύ έξω.
Στις 14 Απριλίου 2012 η Ιταλία και όλος ο ποδοσφαιρικός πλανήτης σοκάρετε από την εικόνα ενός νέου ποδοσφαιριστή που σωριάζεται στο έδαφος και ακολουθεί μία αγωνιώδης μάχη από τους γιατρούς να τον κρατήσουν στη ζωή.
Αυτό στάθηκε αδύνατον κι έτσι η Ιταλία θα θρηνούσε τον χαμό ενός 25χρονου ποδοσφαιριστή. Το όνομα του ήταν Πιερμάριο Μοροζίνι, αγωνιζόταν στη Λιβόρνο ως δανεικός από την Ουντινέζε και άφησε την τελευταία του πνοή στο γήπεδο της Πεσκάρα, σε ματς της Serie Β στο 31ο λεπτό του αγώνα.
Αυτός όμως ήταν ο επίλογος του δράματος. Ήταν η τελευταία σκηνής της ταινίας που μετά πέφτουν οι τίτλοι τέλους.
Πάμε 10 χρόνια πίσω, ο Πιερμάριο στα 15 του, χάνει, ίσως το σημαντικότερο πρόσωπο της ζωής του, τη μητέρα του. Για έναν 15χρονο αυτό μοιάζει βουνό στην δύσκολη εποχή της εφηβείας. Ο «Μόρο» παλεύει να μην χάσει τον δρόμο του, αλλά ο σεναριογράφος έχει άλλες διαθέσεις. Θέλει να προσφέρει κι άλλο πόνο στον πρωταγωνιστή, έτσι ο 17χρονος πλέον Πιέρ χάνει και τον πατέρα του. Στην ποδοσφαιρικά καλύτερη στιγμή του, αφού αγωνίζεται στην Εθνική Ιταλίας στις Κ15 και Κ17, έρχεται η ζωή να του ουρλιάξει στο αυτί πόσο «σκύλα» είναι.
Ο καθημερινός του αγώνας γίνεται ακόμη πιο δύσκολος, αφού στο σπίτι του δεν είναι μόνος, ζουν ο αδερφός του και η αδερφή του. Υπό φυσιολογικές συνθήκες αυτό θα ήταν βάλσαμο για τον ίδιο. Όμως και τα δύο του αδέρφια είναι άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτό βαραίνει τη συνείδηση του αδερφού του Πιερμάριο, αφού θεωρεί πως επιβαρύνει τη ζωή του αδερφού του κι έτσι αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Σε λιγότερο από 3 χρόνια ο «Μόρο» έχει χάσει τους γονείς του και τον αδερφό του, μένοντας μόνος με την αδερφή του η οποία ήταν κι αυτή άτομο με ειδικές ανάγκες.
«Αυτά είναι τα πράγματα που σου αλλάζουν τη ζωή, αλλά ταυτόχρονα σε θυμώνουν τόσο και σε βοηθούν να πετύχεις τον στόχο σου, να πετύχω αυτό που είχαν ως όνειρό τους οι γονείς μου», θα πει ο ίδιος.
Όμως δεν ήταν γραφτό να κάνει την καριέρα που θα ήθελε και θα μπορούσε βάση του ταλέντου του. Ο σεναριογράφος της ζωής του ήταν από εκείνους που στο τέλος σκοτώνουν τους πρωταγωνιστές του έργου τους. Ο Πιερμάριο Μοροζίνι άφησε την τελευταία του πνοή στο χορτάρι, στον αγωνιστικό χώρο, εκεί που ήθελε να ζήσει το όνειρό τους.
