Με αφορμή το αξιόλογο εσχατολογικές θρίλερ «Ένα Ήσυχο Μέρος» που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί ο Τζον Κρασίνσκι, μαζί με την σύζυγό του Έμιλι Μπλαντ, παρουσιάζουμε πέντε χαρακτηριστικές ταινίες, οι οποίες κατάφεραν να εκφραστούν χωρίς λόγια, με ελάχιστους ή χωρίς καθόλου διαλόγους, κερδίζοντας ωστόσο το ενδιαφέρον του θεατή. Επειδή μερικές φορές τα λόγια είναι όντως περιττά. *Αναδημοσίευση από το νέο 37ο τεύχος του fanzine Χίμαιρες.
«The Artist» (2011) του Μισέλ Χαζαναβίσιους
O Τζορτζ Βάλενταϊν είναι ο μεγαλύτερος σταρ στο Χόλιγουντ των 20s, ένας ήρωας πάνω στην κόψη της επαναστατικής αλλαγής του κινηματογραφικού μέσου. Ο ήχος εισβάλλει στο σινεμά και η βιομηχανία πλέον, εκτός από λαμπερά πρόσωπα, αναζητά και θελκτικές φωνές. Έτσι, ο Ζορζ παίρνει την κατιούσα. Η Πέπι Μίλερ από την άλλη, είναι μια χαριτωμένη όσο και φιλόδοξη στάρλετ, την οποία ο Βαλεντίν βοήθησε στα πρώτα της βήματα. Θα αρπάξει την ευκαιρία να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, όταν εντελώς αναπάντεχα, θα βρεθεί στο επίκεντρο της δημοσιότητας ως μία από τις πλέον, υποσχόμενες εκπροσώπους του ομιλούντος κινηματογράφου. Η έλξη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον, είναι ακαταμάχητη, αλλά θα μπουν σε κάθε λογής περιπέτειες για να μπορέσουν να είναι μαζί.
Το «The Artist», είναι ένας πρωτότυπος, συγκινητικός και εξαιρετικά απολαυστικός φόρος τιμής σε πρωτοπόρους της Έβδομης Τέχνης, όπως ο Φριτς Λανγκ, ο Ερνστ Λιούμπιτς και ο Φρίντριχ Βίλελμ Μουρνάου. Ο ταλαντούχος Γάλλος σκηνοθέτης και σεναριογράφος, Μισέλ Χαζαναβίσιους, δικαιώνεται απόλυτα για την έμπνευσή του και κυρίως, για την τόλμη του να παρουσιάσει εν έτει 2011 μια ταινία, που εκτός από ασπρόμαυρη, είναι και σχεδόν ολόκληρη βωβή.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr