Η μητέρα του τον παρότρυνε συνεχώς να ασχολείται με τη μουσική από πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας του λόγω επαγγέλματος άλλαζε συνεχώς τόπους διαμονής με αποτέλεσμα να μεγαλώσει με ερεθίσματα και βιώματα που αγγίζανε τις κουλτούρες όλων των ηπείρων. Ιρλανδός που γεννήθηκε στην Αγγλία το Σεπτέμβριο του 1952 και το όνομα του Ρος Ντέιλι (Ross Daly) έμελλε να ταυτιστεί με την Κρήτη χωρίς τίποτε να προδιέγραφε την πορεία του, ως ο άνθρωπος που λάτρεψε, λάξεψε, δίδαξε και ταξίδεψε την κρητική λύρα και τη μουσική της μεγαλονήσου, ίσως, όσο κανείς άλλος και δη Κρητικός.
Τα πρώτα του βήματα στη μουσική αφορούσαν την κλασική παιδεία, καθώς και κλασικά όργανα όπως το βιολοντσέλο, το πιάνο, η κιθάρα. Τα συνεχή όμως ταξίδια και οι γνωριμίες του με καλλιτέχνες της Ανατολής, του «ανέδυσαν» την πρωτόγονη σχέση του με δυνατό ενδιαφέρον για όλα όσα αφορούσαν το ανατολίτικο πεντάγραμμο και της Ανατολής τους ήχους.
Μέχρι που η Κρήτη, ο Κώστας Μουντάκης ως δάσκαλος της λύρας και η ταυτότητα τής Κρήτης, το 1975 τον επηρεάζουν σε βαθμό τέτοιο ώστε να πάρει την απόφαση να κατοικήσει και να ταξιδέψει το νησί. Ταξίδι που ήταν και παραμένει γεμάτο με εμπειρίες γνώσεις αλλά και απόψεις για όλα όσα αφορούν τον ιδιαίτερο κόσμο της μουσικής όπως αυτός ξανοίγεται από τη μία άκρη του κόσμου έως την άλλη. Αυτός ήταν κι ο λόγος που το 1982 ίδρυσε το Μουσικό Εργαστήρι Λαβύρινθος, ώστε να βάλει από την πλευρά του, το δικό του λιθάρι στη συλλογή, τη διάσωση, την προβολή παραδοσιακών μουσικών οργάνων από όλο τον κόσμο. Το 2004 υπογράφει ως καλλιτεχνικός διευθυντής του πολιτιστικού προγράμματος των Ολυμπιακών Αγώνων για την πόλη του Ηρακλείου τη διεξαγωγή δεκάδων συναυλιών με εκατοντάδες καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο. Το περιβάλλον και η προστασία του βρίσκονται στα άμεσα ενδιαφέροντα του Ρος Ντέιλι επιμένοντας πως μουσική και περιβάλλον είναι κόσμοι ομόκεντροι και αλληλένδετοι.
«Αν και δεν νομίζω ότι μπορώ να μιλήσω εγώ για όλη την ανθρωπότητα, μπορώ όμως να πω μόνο ότι η μουσική μπορεί να μας δώσει ό,τι ζητήσουμε εμείς από αυτήν. Κάποιος μπορεί να ζητήσει από τη μουσική απλώς να τον συνοδεύσει στη διασκέδασή του, και βεβαίως η μουσική θα το κάνει αυτό. Κάποιος άλλος μπορεί να ζητήσει από τη μουσική να τον πάει πέρα από τα όρια του εαυτού του σε διαστάσεις που κάποιος άλλος, ριζωμένος στην ατομικότητα, δεν μπορεί καν να φανταστεί ότι υπάρχουν. Η μουσική και αυτό μπορεί να το κάνει, για αυτόν, που ξέρει να το ζητήσει και που με την σχετική γνώση και την αφοσίωση του είναι σε θέση να δεχθεί μια τέτοια εμπειρία» αναφέρει μιλώντας στο Αθηναϊκό Πρακτορείο. «Αυτό που είναι η μουσική για τον καθένα εξαρτάται κατά πολύ από τον ίδιο και το πώς την προσεγγίζει».
Μα πάνω από όλα για τον Ρος Ντέιλι η μουσική είναι ισορροπία. Είναι παρέα, είναι πρόκληση.
