Μισός αιώνας συμπληρώνεται σήμερα από τον θάνατο του αρχιτέκτονα και ακαδημαϊκού Δημήτρη Πικιώνη ο οποίος απεβίωσε στις 28 Αυγούστου 1968. Αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες που ανέδειξε η Ελλάδα τον 20ο αιώνα και υπήρξε μια από τις εμβληματικές φυσιογνωμίες της ονομαζόμενης «Γενιάς του ’30».
Η επαφή με το έργο του Δημήτρη Πικιώνη και η μελέτη των κειμένων του, τα οποία απευθύνονται όχι αποκλειστικά σε αρχιτέκτονες, αλλά σε οποιονδήποτε θέλει να διευρύνει τους ορίζοντες των γνώσεών του και της σκέψης του δεν παύει να εκπλήσσει τον αναγνώστη, καθώς του επιτρέπει να προσεγγίσει και από αυτή την πλευρά τους όρους μιας ιδιαίτερα πλούσιας και ενδιαφέρουσας προβληματικής που αφορά στην ελληνική κοινωνία και η οποία, παρά την μεγάλη χρονική απόσταση, δεν είναι τελικά, τόσο παλιά, όσο ίσως φαίνεται.
Το Αθηναϊκό Πρακορείο δημοσιεύει αφιέρωμα στον σπουδαίο διανοητή, υπό τον τίτλο «Δημήτρης Πικιώνης, ο υπερασπιστής της πετραίας γης», που επιμελήθηκε ο δημοσιογράφος Γ. Μηλιώνης:
«Κατά την διάρκεια ακόμα των γυμνασιακών μου σπουδών, έκανα συχνά οδοιπορίες εξερευνώντας το αττικό τοπίο. Από το Μοσχάτο διασχίζοντας τον ελαιώνα, έφτανα ως τους βράχους του Φιλοπάππου και την Ακρόπολη ή ακολουθώντας τις όχθες του Κηφισού, ως την Ιερά Οδό… Αργότερα διέσχιζα το ερημικό τοπίο ως την Καισαριανή. Αλλά ποιος μπορεί να διηγηθεί επάξιά τους τι ήταν για τα μάτια του νέου που απάνω τους ήταν ριγμένος ακόμα ο μαγικός πέπλος της ποίησης; Τι εσήμαιναν για αυτόν οι μοναχικές τούτες οδοιπορίες; Ποιά χαρά εχάριζε στην ψυχή η θέα του ανασκαλεμένου χώματος των περιβολιών που άχνιζε κάτω από τις πυρές αχτίδες του ήλιου!…».
Με αυτά τα λόγια από τα «Αυτοβιογραφικά του Σημειώματα» περιγράφει την γνωριμία του με την Φύση που στάθηκε γι’ αυτόν ο οδηγός στην σκέψη και το έργο του, ο αρχιτέκτονας, ζωγράφος και φιλόσοφος Δημήτρης Πικιώνης.
