Ο Δημοσθένης Ταμπάκος θυμάται στο NovasportsStoriesHD όλες τις μεγάλες του στιγμές από τις αποτυχίες μέχρι τα πρώτα μετάλλια σε ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους αγώνες. Κι όλα αυτά λίγο πριν το Σίδνεϊ.
«Στους Μεσογειακούς του 1993 στη Γαλλία όπου όλοι μας αγωνιστήκαμε στο σύνθετο ατομικό είχα προκριθεί ήδη στο δίζυγο. Ήταν το έδαφος προτελευταίο όργανο, όπου τραυματίστηκα. Ήδη από την πρώτη διαδρομή σε διπλό τεντωμένο και προσπάθησα να συνεχίσω τα πρόγραμμα. Ήταν οι προπονητές από κάτω που μου φώναζαν να σταματήσω και ο Γιάννης ο Μελισσανίδης που μου φώναζε να συνεχίσω και να μην ξεχάσω την ισορροπία που ήταν υποχρεωτική άσκηση πριν την τελική διαδρομή.
Συνέχισα βέβαια με απλές ασκήσεις και μετά αγωνίστηκα κουτσαίνοντας στον ίππο με λαβές και προκρίθηκα στον τελικό. Αλλά στον τελικό αγωνίστηκα μόνο στον ίππο γιατί δε μπορούσα να περπατήσω. Πήγα στον αγώνα με πατερίτσες, ανέβηκα χωρίς τις πατερίτσες, χαιρέτησα, εκτέλεσα το πρόγραμμα και μετά ξανά τα ίδια.
Το 1994 ήρθε το πρώτο χρυσό μετάλλιο σε διεθνές επίπεδο στους κρίκους σε ένα διεθνές meeting στο Τελ Αβίβ. Ακολουθεί έναν χρόνο μετά το αργυρό μετάλλιο σε έναν αγώνα στην Ουκρανία στο Κίεβο και το 1996 στον ίδιο αγώνα που είχα συμμετάσχει για πρώτη φορά με την Εθνική ομάδα παίρνω το χρυσό μετάλλιο στους κρίκους.
Μέσα μου πίστευα πως είχα ήδη αρκετές αγωνιστικές εμπειρίες. Είχα μία πενταετία στην οποία ενώ φαινομενικά είχα τις δυνατότητες να μπω σε έναν τελικό, να φέρω κάποια διάκριση σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για παράδειγμα, πάντα υπήρχε κάτι που με άφηνε εκτός τελικού και εκτός διάκρισης.
Όλες αυτές οι εντός εισαγωγικών συνεχείς αποτυχίες ήταν πολύ σημαντικά μαθήματα που με ετοίμασαν να δεχτώ και τις πρώτες επιτυχίες που θα ακολουθούσαν. Ένιωθα πλέον ότι είμαι έτοιμος. Κι έτσι στους Μεσογειακούς του Μπάρι το 1997 έρχεται το χάλκινο μετάλλιο στους κρίκους και ο πρώτος τελικός σε παγκόσμιο πρωτάθλημα την ίδια χρονιά στη Λωζάννη.
Πλέον με τον τελικό στο παγκόσμιο πρωτάθλημα μπαίνεις σε άλλο επίπεδο. Οι διαφορές ήταν μικρές. Είναι δύσκολο όταν δεν σε γνωρίζουν, σε βλέπουν πρώτη φορά σε μεγάλο αγώνα, να είναι αντικειμενικοί ή επιεικείς μαζί σου αλλά πλέον σε γνωρίζουν.
Ήδη εκείνη την περίοδο αλλά και την χρονιά που ακολούθησε μέχρι το παγκόσμιο του Τιέν Τζιν συμμετέχω σε όσους περισσότερους αγώνες μπορώ. Στα περισσότερα παγκόσμια κύπελλα, σε όλα είμαι στον τελικό ή σε κάποιο από τα μετάλλια, κάτι το οποίο σε μεγάλο βαθμό με καθιερώνει και στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Αγίας Πετρούπολης με περιμένουν για κάποιο από τα μετάλλια.
Εκείνη τη στιγμή πίστεψα, χωρίς να το πω βέβαια πουθενά, ότι μπορώ και στους Ολυμπιακούς που ακολουθούν.»
Δείτε το σχετικό απόσπασμα από την εκπομπή του NovasportsStoriesHD.