Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1986 στην Ισπανία έμελλε να είναι το πρώτο και το τελευταίο στην καριέρα του μεγάλου Νίκου Γκάλη. Στο επόμενο δεν μπόρεσε να δώσει το παρόν λόγω τραυματισμού, ενώ το 1994 είχε ήδη σταματήσει από την εθνική ομάδα.
Η εμφάνιση του στα Ισπανικά γήπεδα αποδείχθηκε όμως μνημειώδης αφήνοντας μερικά ακατάρριπτα ρεκόρ για τις επόμενες γενιές, ενώ παράλληλα συνδυάστηκε με τις πρώτες καλές στιγμές της εθνικής ομάδας.
Στην ουσία η διοργάνωση του 1986 αποτέλεσε μια προαναγγελία για όσα θα… ακολουθούσαν με αφετηρία το 1987 και το Ευρωπαϊκό της Αθήνας. Στην πργματικότητα ο Κώστας Πολίτης ετοίμαζε την ομάδα για το 1987, αλλά μας προέκυψε μια περιπετειώδης πρόκριση στα τελικά του παγκοσμίου.
Η εθνική προερχόταν από δύο Βατερλώ! Την κάκιστη εμφάνιση στο προολυμπιακό τουρνουά του 1984 στη Γαλλία και τον αποκλεισμό από τα τελικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 1985 στη Γερμανία οπότε οι προσδοκίες ήταν μάλλον περιορισμένες.
Στις 21 Νοεμβρίου του 1985 η εθνική έπαιζε… τελικό πρόκρισης στη Γαλλική πόλη Εκκεντρεβίλ. Στον προκριματικό όμιλο μετρούσε δύο νίκες επί της Γαλλίας (στο κλειστό του Σπόρτιγκ με 94-90 μετά από παράταση) και της Βουλγαρίας αλλά είχε ηττηθεί εντός (στο Αλεξάνδρειο) από την Πολωνία.
Η εθνική πήγε στη Γαλλία απευθείας από τις ΗΠΑ όπου είχε δώσει μια μεγάλη περιοδεία με σειρά φιλικών απέναντι σε κολεγιακές ομάδες. Αποδείχθηκε όμως εφτάψυχη αφού έστειλε τον αγώνα στην παράταση με τρίποντο του Γιαννάκη (92-92), ισοφάρισε ξανά με τρίποντο του Ανδρίτσου (104-104) στην εκπνοή της πρώτης παράτασης αλλά στο τέλος της δεύτερης ήταν η σειρά των Γάλλων να ισοφαρίσουν (117-117) με τρίποντο του Ερβέ Ντιμουισόν που συνολικά είχε σκοράρει 51 πόντους.
Στην τρίτη παράταση όμως ο Γκάλης που τελείωσε τον αγώνα με 40 πόντους και ο Φάνης Χριστοδούλου που πέτυχε 2-3 σημαντικά καλάθια οδήγησαν την ομάδα στη νίκη πρόκριση με 130-126!
Κάπως έτσι βρεθήκαμε στα τελικά του παγκοσμίου και στον πρώτο όμιλο που γινόταν στο Πρένθιπε Φελίπε της Σαραγόσα (το γήπεδο που τέσσερα χρόνια αργότερα θα φιλοξενούσε και το φάιναλ φορ του Πρωταθλητριών με παρόντα τον Άρη) παρέα με τη διοργανώτρια Ισπανία, τον Παναμά, τη Βραζιλία του Οσκάρ Σμιντ, την Κορέα και ξανά τη…Γαλλία.
Στην πρεμιέρα του παγκοσμίου στις 5 Ιουλίου του 1986 ο ασταμάτητος Γκάλης γράφει ιστορία. Σκοράρει 53 πόντους εναντίον του Παναμά, κάνει ρεκόρ πόντων στην ιστορία της εθνικής ομάδας, ένα από τα καλύτερα διεθνή παιχνίδια του και οδηγεί την ελληνική ομάδα στη μεγάλη –και εύκολη- νίκη με 110-81!
Γίνεται έτσι ο πρώτος παίκτης στην ιστορία της διοργάνωσης που σκοράρει πάνω από 50 πόντους σε ένα αγώνα και συντρίβει το προηγούμενο ρεκόρ που είχε πετύχει με 44 πόντους ο Τσέχος Καμίλ Μπράμπεντς από τον αγώνα Τσεχοσλοβακίας-Πουέρτο Ρίκο 118-104 οκτώ χρόνια νωρίτερα (1978).
Η εθνική καταφέρνει να πάρει τη μεγάλη νίκη επί της Γαλλίας με 87-84 στον δεύτερο αγώνα με τον Γκάλη να σκοράρει 34 πόντους και παίζει στα ίσα την διοργανώτρια Ισπανία πριν λυγίσει στο τέλος με 87-86 (ο Γκάλης πετυχαίνει μόλις….23 πόντους).
Στις 9 Ιουλίου ο Γκάλης πατάει το ίδιο παρκέ με ένα άλλο μεγάλο σκόρερ: Τον Οσκάρ Σμιντ. Ο Βραζιλιάνος κερδίζει καθαρά τη μονομαχία φορτώνοντας το ελληνικό καλάθι με 40 πόντους και 8 τρίποντα, ο Γκάλης μένει στους 25 και οι καριόκας μας κερδίζουν εύκολα με 115-95. Η εθνική κλείνει την πρώτη φάση με εύκολη νίκη επί της Κορέας με 98-80 και τον Γκάλη να σκοράρει 43 πόντους!!!
Παίρνει την 3η θέση του ομίλου και την πρόκριση για τον προημιτελικό γύρο αλλά κουβαλάει μαζί της τις δύο ήττες από Βραζιλία και Ισπανία. Μαζί με τις δύο αυτές ομάδες, τη Σοβιετική Ένωση, το Ισραήλ και την Κούβα μετακομίζει στη Βαρκελώνη.
Εκεί θα γνωρίσει τρεις σερί ήττες παρότι παλεύει και στους τρεις αγώνες. Η απουσία όμως του Παναγιώτη Φασούλα που βρίσκεται στις ΗΠΑ για λογαριασμό του κολεγίου Νορθ Καρολάινα Στέιτ αποδεικνύεται καθοριστική απέναντι σε ομάδες με μεγάλα κορμιά.
Αυτό φαίνεται στον αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση (93-105) όπου δεν φτάνουν οι 32 πόντοι. Οι Κουβανοί είναι οι μοναδικοί που βρίσκουν τρόπο να ρίξουν τον Γκάλη κάτω από τους 20 πόντους (σημειώνει 18) και μας κερδίζουν 74-66 και ακολουθεί η ήττα από το Ισραήλ του μεγάλου Μπέρκοβιτς (27 πόντοι έναντι 20 του Γκάλη) με οριακή διαφορά (72-69).
Πλέον στην ελληνική ομάδα μένει μόνο μια καλή θέση στην τελική κατάταξη αλλά ήδη η παρουσία της στις 12 καλύτερες ομάδες του πλανήτη συνιστά μια τεράστια επιτυχία για τα δεδομένα της εποχής.
Θα νικήσει την Αργεντινή με 102-88 με τον Γκάλη να σταματάει στους 40 πόντους και στον τελευταίο αγώνα που μετατρέπεται σε παιχνίδι run and gun θα ηττηθεί από την Κίνα με 112-111 και θα τερματίσει 10η. Ο Γκάλης κλείνει τη διοργάνωση στον… ρυθμό που την ξεκίνησε. Πετυχαίνει 49 πόντους εναντίον της Κίνας και παραλίγο να σπάσει το δικό του ρεκόρ των 53 μέσα στην ίδια διοργάνωση.
Το τέλος της διοργάνωσης τον βρίσκει καθαρά πρώτο σκόρερ με 337 πόντους και μέσο όρο 33,7 τον καλύτερο στην ιστορία της διοργάνωσης. Έχει σκοράρει 27 πόντους παραπάνω από τον Σμιντ και 89 από τον Ντράζεν Πέτροβιτς κερδίζοντας κατά κράτος τους άλλους δύο μεγάλους σκόρερ της δεκαετίας του ’80. Σε τέσσερα παιχνίδια της διοργάνωσης έχει πετύχει 40 ή περισσότερους πόντους και σε ένα απ΄ αυτά πάνω από 50!!!
Η εθνική τερματίζει 10η με τον Παναγιώτη Γιαννάκη να είναι 5ος καλύτερος πασέρ της διοργάνωσης και τον Φάνη Χριστοδούλου 10ο και η όλη πορεία της σκορπίζει χαμόγελα στο ελληνικό μπάσκετ.
Οι αναλύσεις που γράφουμε μιλάνε για μια διάκριση στο Ευρωμπάσκετ του 1987 που θα γίνει στην Αθήνα ένα χρόνο αργότερα. ‘’Μπορούμε να μπούμε στην εξάδα’’, υποστηρίζαμε τότε. Η διάκριση ήρθε αλλά πολύ διαφορετικά και με εντελώς άλλο τρόπο απ΄ αυτόν που προβλέπαμε λίγο μετά το τέλος του Μουντομπάσκετ 1986!
