Η 4η διοργάνωση του Παγκόσμιου Κυπέλλου κατέληξε από… σπόντα και πάλι σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η Βραζιλία ήταν αυτή που όχι μόνο ανέλαβε τη διοργάνωση αλλά τελικά κατέκτησε για δεύτερη σερί φορά και το τρόπαιο!
Αρχικά, πάντως η ΦΙΜΠΑ είχε αποφασίσει να αλλάξει ήπειρο και αφού για μια ακόμη φορά συνάντησε την απροθυμία των Ευρωπαϊκών χωρών ανέθεσε τη διοργάνωση στις Φιλιππίνες. Μια χώρα που το μπάσκετ έχει βαθιές ρίζες και λατρεύεται ακόμη και σήμερα σαν… θρησκεία!
Όμως, οι Φιλιππίνες ανακοίνωσαν ότι δεν σκοπεύουν να δώσουν βίζα εισόδου στις αποστολές των σοσιαλιστικών χωρών, στοχεύοντας ουσιαστικά τη Σοβιετική Ένωση και η ΦΙΜΠΑ για να αποφύγει φαινόμενα σαν αυτά που είχαν γίνει το 1954 και το 1959 τους αφαίρεσε τη διοργάνωση και τιμώρησε την ομοσπονδία της χώρας με πρόστιμο.
Στην ουσία, ξεκίνησε μια εμπόλεμη κατάσταση μεταξύ της παγκόσμιας ομοσπονδίας και των Φιλιππίνων που αργότερα θα κατέληγε στον αποκλεισμό της χώρας από κάθε διεθνή διοργάνωση με το αιτιολογικό ότι το πρωτάθλημα των Φιλιππίνων ήταν… επαγγελματικό!
Η Βραζιλία δεν είχε πρόβλημα να ανταποκριθεί στο κάλεσμα της ΦΙΜΠΑ αφού είχε ήδη έτοιμο γήπεδο, το εντυπωσιακό Μαρακαζίνιο των 40.000 θεατών που είχε φιλοξενήσει το παγκόσμιο του 1954 και έτσι επτά μήνες μετά την ανάθεση, τον Μάιο του 1963 έγινε κανονικά το τζάμπολ.
Από τους ομίλους της πρώτης φάσης των τελικών προκρίθηκαν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα Σοβιετική Ένωση, Γιουγκοσλαβία και Ηνωμένες Πολιτείες και χωρίς αγώνα η Βραζιλία ως διοργανώτρια.
Στην πρεμιέρα της τελικής φάσης έλαμψε το άστρο του Ραντιβόι Κόρατς. Ο μεγάλος Γιουγκοσλάβος σκόρερ που έφυγε πρόωρα από τη ζωή έξι χρόνια αργότερα σκόραρε 13 πόντους στη νίκη έκπληξη επί των Ηνωμένων Πολιτειών με 75-73.
Για μια ακόμη διοργάνωση, οι ΗΠΑ είχαν στείλει στους τελικούς μια ομάδα περιορισμένων δυνατοτήτων που την αποτελούσαν κυρίως παίκτες ημιεπαγγελματικών και εργοστασιακών πρωταθλημάτων αλλά ακόμη και… στρατιώτες!
Η ομάδα των ΗΠΑ.
Τη δεύτερη αγωνιστική η Σοβιετική Ένωση υποχρέωσε σε δεύτερη σερί ήττα τους Αμερικάνους και τους έβγαλε νοκ άουτ από τη διεκδίκηση του τίτλου.
Όμως ήταν ξεκάθαρο ότι οι γηπεδούχοι Βραζιλιάνοι είχαν το πάνω χέρι. Νίκησαν και τη Γιουγκοσλαβία και τη Σοβιετική Ένωση και έγιναν το μεγάλο φαβορί για τον τίτλο.
Το Μαρακαζίνιο γέμιζε με 40.000 φανατικούς θεατές που δημιουργούσαν εκρηκτική ατμόσφαιρα θέλοντας τη ρεβάνς για τον χαμένο τίτλο του 1954. Μάλιστα, στον αγώνα με τη Σοβιετική Ένωση μια κροτίδα τραυμάτισε σοβαρά στο κεφάλι τον προπονητή των Ρώσων Αλεξάντρ Γκομέλσκι!
Οι Βραζιλιάνοι βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν την κατάκτηση του παγκόσμιου κυπέλλου μετά τη δύσκολη νίκη επί των ΗΠΑ με 85-81 στον τελευταίο αγώνα. Ήταν ένα ξέσπασμα χαράς αφού δύο φορές, μια στο ποδόσφαιρο το 1950 και άλλη μια στο μπάσκετ το 1954, είχαν χάσει τον τίτλο των παγκόσμιων πρωταθλητών μέσα στο σπίτι τους!
Η ομάδα είχε τον ίδιο ουσιαστικό πυρήνα με εκείνη που είχε κατακτήσει το τρόπαιο και τέσσερα χρόνια νωρίτερα στη Χιλή. O Αμαουρί Πάσος και ο Βλαμίρ Μάρκες ήταν και πάλι οι καλύτεροι Βραζιλιάνοι παίκτες και συμπεριλήφθηκαν στην καλύτερη πεντάδα του τουρνουά.
Αμαουρί Πάσος
Αυτή τη φορά όμως MVP της διοργάνωσης ήταν ο Μάρκες και όχι ο Πάσος όπως είχε συμβεί τέσσερα χρόνια νωρίτερα. Ο Ραντιβόι Κόρατς, ο πρώτος μεγάλος σκόρερ στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ ήταν επίσης μέλος της καλύτερης πεντάδας τουρνουά. Ο Κόρατς σκόραρε 32 πόντους στον αγώνα Γιουγκοσλαβίας-Σοβιετικής Ένωσης με τους ‘’πλάβι’’ να κερδίζουν 69-67 και να κατακτούν τη δεύτερη θέση.
Με αφετηρία τη διοργάνωση του 1959 και για οκτώ σερί τελικές φάσεις παγκοσμίων Κυπέλλων μέχρι τη διάσπαση της χώρας οι Γιουγκοσλάβοι δεν θα λείψουν ποτέ από το βάθρο των νικητών!
Ο Σοβιετικός Αλεξάντερ Πετρόφ (με καταγωγή από το Αζερμπαϊτζάν) παίκτης της Ντιναμό Τιφλίδας ήταν επίσης στην καλύτερη πεντάδα, την οποία συμπλήρωσε ο καλύτερος Αμερικανός παίκτης ο Ντον Κότζις απόφοιτος του πανεπιστημίου Μαρκέτ που με αφετηρία τα πρώτα χρόνια της επόμενης δεκαετίας έκτισε μια πολύ σημαντική καριέρα στο ΝΒΑ, παίζοντας κυρίως στο Ντιτρόιτ που κράτησε 12 σεζόν και ολοκληρώθηκε το 1975!
Μάλιστα στη διάρκεια της σπουδαίας καριέρας του έπαιξε και σε δύο all star game. Πάντως, τον τίτλο του πρώτου σκόρερ δεν τον πήρε ο Κόρατς αλλά ένας Περουβιανός ο Ρικάρντο Ντουάρτε, που έπαιξε 20 ολόκληρα χρόνια στην εθνική της χώρας του. Στη διοργάνωση του Ρίο έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του θεσμού που ξεπέρασε σε ένα αγώνα τους 40 πόντους, σημειώνοντας 42 στη νίκη επί της Ιαπωνίας με 95-85.