Ο Νίκος Πλουμπίδης, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, ήταν ο άνθρωπος που όντας καταζητούμενος προσπάθησε να σώσει το Νίκο Μπελογιάννη. Ήταν ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στο ΚΚΕ και την αντίσταση. Ήταν επίσης ο άνθρωπος που με απόφαση του κόμματος που υπηρέτησε χαρακτηρίστηκε «πράκτορας της Ασφάλειας και των Άγγλων». Μια απόφαση που αργότερα χαρακτηρίστηκε «τραγικό λάθος».
Συνελήφθη το Νοέμβριο του 1952 και καταδικάστηκε σε θάνατο για κατασκοπεία. Εκτελέστηκε σαν σήμερα στις 14 Αυγούστου του 1954 χωρίς ποτέ να αποκηρύξει το ΚΚΕ. Αρνήθηκε τη θεία μετάληψη, την κάλυψη των ματιών του και πέθανε τραγουδώντας τη «Διεθνή».
Η μαρτυρία, που ακολουθεί, του Δημοσθένη Παπαχρήστου για τον Νίκο Πλουμπίδησυμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο Πόλεμο και την ελληνική αριστερά» του Στέλιου Κούλογλου, εκδόσεις Εστία
Δημοσθένης Παπαχρήστου: Τα γράμματα από την φυλακή
Γνώρισα τον Πλουμπίδη το 1942 μέσω του Ρόδης Ροδόπουλου – πολύ στενού φίλος του αδελφού μου Θανάση. Και ο Ροδόπουλος και ο Θανάσης ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος. Τον Ιανουάριο του ’42 ο Ρόδης μου είπε ότι τέλειωσε η ποινή φυλάκισης του Πλουμπίδη και, όταν μεταφερθεί στην Τρίπολη για εξορία, θα δραπετεύσει και θα έρθει στην Αθήνα. Μου ζήτησε να φροντίσω να τον παραλάβω και να τον εγκαταστήσω σε κάποιο ασφαλές σπίτι.
