Στις 12 Σεπτέμβρη του 1977 οι αρχές της Νοτίου Αφρικής ανακοινώνουν ότι ένας μαύρος πολιτικός κρατούμενος, ο Στιβ Μπίκο, βρέθηκε νεκρός στο κελί του, στις φυλακές της Πρετόρια, κάνοντας λόγο στην αρχή για «αδιευκρίνιστες συνθήκες θανάτου» και μετά για «αυτοκτονία».
Στις 26 Σεπτεμβρίου ο Μπίκο κηδεύεται στο Κινγκς Ουίλιαμ Τάουν και η κηδεία του μετατρέπεται σε διαδήλωση διαμαρτυρίας. Πάνω από 20.000 άνθρωποι τον αποχαιρετούν με υψωμένες γροθιές και θυμωμένα συνθήματα, ενώ στην κηδεία δίνουν το «παρών» και διπλωμάτες από 12 χώρες.
Αμέσως μετά ξεσπούν επί δύο ημέρες βίαιες ταραχές, που εξαπλώνονται σε όλη τη χώρα. Η Αστυνομία επιτίθεται με ιδιαίτερη αγριότητα κατά των διαδηλωτών και η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας είναι έντονη.
Στις 14 Νοέμβρη 1977 αρχίζει επισήμως πλέον, η εξέταση της υπόθεσης Μπίκο. Το πόρισμα του ιατροδικαστή και οι μάρτυρες είναι καταπέλτης κατά της κυβέρνησης και της Αστυνομίας. Ο Μπίκο δολοφονήθηκε από τους φύλακές του μετά από άγρια βασανιστήρια.
Είχε μεσολαβήσει η καταδίκη της νοτιοαφρικάνικης κυβέρνησης από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και η απαγόρευση πώλησης όπλων στη Νότια Αφρική. Παρ’ όλα αυτά το καθεστώς της Πρετόρια επιμένει στην πολιτική του. Στις εκλογές που γίνονται στις 30 Νοεμβρίου, το ακροδεξιό Εθνικό κόμμα θριαμβεύει.
