Η Σεμίραμις, η μοναδική γυναίκα που κυβέρνησε την ισχυρή Ασσυριακή αυτοκρατορία, ενέπνευσε ποιητές και ζωγράφους από τη ρωμαϊκή εποχή μέχρι τον 19ο αιώνα. Η αρχαιολογία επιχειρεί να βρει τα χαμένα κομμάτια του παζλ και να δώσει απαντήσεις για την ιστορικότητα της βασίλισσας.
Η Ασσυρία, το Βασίλειο της Μεσοποταμίας στην εύφορη κοιλάδα του Τίγρη που έλαβε την ονομασία της από την πόλη-κράτος Ασσούρ (κοιτίδα των Ασσυρίων) και από το όνομα του Θεού του Ήλιου, υπήρξε μία κραταιά αυτοκρατορία, που γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της μεταξύ 9ου και 7ου αιώνα π.Χ. (το Ασσυριακό κράτος καταλύθηκε οριστικά το 612 π.Χ.).
Τον 9ο αι. π.Χ., την αυτοκρατορία εκείνη, που εκτεινόταν από την Μικρά Ασία μέχρι το σημερινό δυτικό Ιράν, διαφέντευε μία γυναίκα.
Η Σαμουραμάτ -το όνομα της σημαίνει «υψηλός ουρανός»- έμεινε στον θρόνο μόλις πέντε χρόνια, αλλά παρά τη σύντομη βασιλεία της κατάφερε να εμπνεύσει τον σεβασμό μεταξύ των υπηκόων της, αλλά και πέραν αυτών.
Αιώνες μετά, Έλληνες συγγραφείς και ιστορικοί έγραψαν για τη Sammu-ramat και τα επιτεύγματά της, εξελληνίζοντας το όνομά της σε «Σεμίραμις».
