Για τους περισσότερους ο τελευταίος σαμουράι είναι ο Κεν Γουατανάμπε, ο οποίος ενσάρκωσε το ρόλο του Κατσουμότο στην ομώνυμη ταινία. Οι παραγωγοί της ταινίας υποστήριξαν ότι βασιζόταν σε αληθινή ιστορία και όχι άδικα, καθώς η ταινία είναι μεν προϊόν μυθοπλασίας, αλλά είναι εμπνευσμένη από ιστορικά γεγονότα, όταν η κάστα των σαμουράι αντιτάχτηκε στον εκσυγχρονισμό της Ιαπωνίας και ενεπλάκη σε εμφύλιες διαμάχες και εξεγέρσεις. Μόνο που ο πραγματικός τελευταίος Σαμουράι δεν ήταν Κατσουμότο, αλλά ο Σαίγκο Τακαμόρι.
Πρόκειται για μία πολύ σημαντική φυσιογνωμία της ιαπωνικής ιστορίας που έχει μείνει στην ιστορία ως ένας υπερασπιστής των αρχαίων αξιών των σαμουράι, που αρχικά βοήθησε στην παλινόρθωση του αυτοκράτορα στην περίοδο Μεϊτζί και κατόπιν κυνηγήθηκε από τους αυτοκρατορικούς συμβούλους τον 19ο αιώνα. Είναι ο τελευταίος μαχητής που πάλεψε απέναντι στην ανηλεή πολιτική του εκδυτικισμού της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας και ενέπνευσε την κρίση ταυτότητας του έθνους του, σύμφωνα με το National Geographic.
Οι σαμουράι, όπως τουλάχιστον παρουσιάζονται στην ιαπωνική ιστορία, ήταν μια τάξη ατρόμητων πολεμιστών, που ουσιαστικά κυριάρχησε στην Ιαπωνία για περισσότερα από 600 χρόνια, από τα μέσα του 12ου αιώνα. Η θέση τους στο κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο της ιαπωνικής φεουδαρχίας υπήρξε σημαντική, καθώς λειτούργησαν αρκετές φορές ως ρυθμιστές της ροής των ιστορικών γεγονότων. Απέκτησαν παγκόσμια φήμη για τις ικανότητές τους στο χειρισμό των όπλων, ιδιαίτερα στο ξίφος, και τα κατορθώματά τους έγιναν θρύλοι της ενδοχώρας.
Παράλληλα, διακρίθηκαν για τη στρατιωτική ανδρεία, την πειθαρχία, το θάρρος και την αφοσίωση τους. Οι πολιτικές αλλαγές έφεραν το τέλος της εποχής τους, αλλά οι σαμουράι πάλεψαν πριν έρθει το τέλος τους. Βρίσκονταν υπό την ηγεσία του Σαίγκο Τακαμόρι, ο οποίος αγωνίστηκε ενάντια στον μοντερνισμό και έγινε ένας από τους μεγάλους εθνικούς ήρωες της Ιαπωνίας στην πορεία.
