Το καινούργιο βιβλίο του Χρήστου Κεφαλή «Από τον Οκτώβρη στον Στάλιν» * (εκδόσεις Επίκεντρο) διασχίζει τρεις δεκαετίες, προσεγγίζοντας μέσα από τα τέσσερα δοκίμιά του την περίοδο από την Οκτωβριανή Επανάσταση ως το θάνατο του Στάλιν. Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια πλούσια όσο και άγνωστη φιλολογία για την Οκτωβριανή Επανάσταση προερχόμενη κυρίως από δημοσιογράφους, μέλη ξένων αποστολών,...

Το καινούργιο βιβλίο του Χρήστου Κεφαλή «Από τον Οκτώβρη στον Στάλιν» * (εκδόσεις Επίκεντρο) διασχίζει τρεις δεκαετίες, προσεγγίζοντας μέσα από τα τέσσερα δοκίμιά του την περίοδο από την Οκτωβριανή Επανάσταση ως το θάνατο του Στάλιν.

Ο συγγραφέας παρουσιάζει μια πλούσια όσο και άγνωστη φιλολογία για την Οκτωβριανή Επανάσταση προερχόμενη κυρίως από δημοσιογράφους, μέλη ξένων αποστολών, διανοούμενους και καλλιτέχνες που βρέθηκαν στην Ρωσία στα 1917-20. Σε συνέχεια εξετάζει με προσοχή και με ακρίβεια την αμφιλεγόμενη σταλινική περίοδο, ερμηνεύοντας τα αίτια των διώξεων των χρόνων 1936-38. Σε δυο καταληκτικά δοκίμια συζητούνται οι πλατιές πρόοδοι της ΕΣΣΔ στους τομείς της μαρξιστικής θεωρίας, της επιστήμης, της τέχνης και των εθνικών σχέσεων στη δεκαετία του 1920 και η επώδυνη αντιστροφή τους στη δεκαετία του 1930. Και όλα αυτά μέσα όχι μόνο από αναλύσεις αλλά και από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που βοηθά τον αναγνώστη να συνδεθεί με το πνεύμα της κάθε εποχής και να σχηματίσει τη δική του άποψη για πρόσωπα και πράγματα.

Στο πρώτο δοκίμιο, με τίτλο «Μαρτυρίες του Οκτώβρη», παρατίθενται αντικρουόμενες απόψεις για την Επανάσταση και τους Μπολσεβίκους, προερχόμενες τόσο από τη μεριά των Κόκκινων όσο και από εκείνη των Λευκών, μέσα από τις οποίες συντίθεται ένα πανόραμα της επανάστασης, των μετασχηματισμών που επέφερε, των ιδανικών αλλά και των αδυναμιών της. Ο αναγνώστης θα βρει ενδιαφέροντα περιστατικά, κρίσεις εχθρών και φίλων, ακόμα και χιουμοριστικά στιγμιότυπα. Στη συνέχεια της παρουσίασής μας θα σταθούμε σε αυτό το μέρος –το μεγαλύτερο και πιο αναλυτικό του βιβλίου– παραθέτοντας ορισμένα χαρακτηριστικά σημεία και επεισόδια, που τράβηξαν την προσοχή μας.

«Τσάρος Λένιν»

Για τους πολιτικά, αλλά και κυριολεκτικά αναλφάβητους, τους οποίους η επανάσταση αφύπνισε από ένα λήθαργο αιώνων χωρίς όμως να είναι σε θέση να καταργήσει άμεσα τις συνέπειές του, ο Λένιν ήταν ο καλός, λαοπρόβλητος ηγέτης. Αλλά ήταν ταυτόχρονα και ο νέος Τσάρος, αφού έτσι είχαν συνηθίσει να κυβερνιέται η Ρωσία! Όπως αναφέρει ο Άλμπερτ Ρις Γουίλιαμς, ένας Αμερικανός ριζοσπάστης δημοσιογράφος ο οποίος διέσωσε αρκετά ζωντανά περιστατικά συνδεόμενα με τον ηγέτη των Μπολσεβίκων:

Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr