Το 1915 ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος βρισκόταν σε εξέλιξη. Η Ελλάδα κρατούσε ουδέτερη στάση και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος (σημ: Γερμανόφιλος) είχε δηλώσει ότι θα έμπαινε στον πόλεμο μόνον αν εκδηλωνόταν βουλγαρική επίθεση.
Στην αντίπερα όχθη, ο Ελευθέριος Βενιζέλος πίεζε για έξοδο στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Ο βασιλιάς ήρθε σε ρήξη με τον Βενιζέλο, ζήτησε την παραίτηση του και νέος πρωθυπουργός έγινε ο Αλέξανδρος Ζαΐμης. Στις 4 Οκτωβρίου η Σερβία δέχτηκε επίθεση από τους Βούλγαρους και οι συμμαχικές δυνάμεις κλήθηκαν να βοηθήσουν. Στο μεταξύ, στρατεύματα της Αντάντ είχαν αποβιβαστεί από τον Σεπτέμβριο στη Θεσσαλονίκη.
Τελικά, ξέσπασε ενδοβαλκανική κρίση αλλά η Ελλάδα παρέμεινε αμέτοχη. Την ημέρα της εισβολής των Βουλγάρων, η Βρετανία ζήτησε από τον Έλληνα πρωθυπουργό να βοηθήσει άμεσα τη Σερβία και να μπει στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, που μάχονταν εναντίον της Γερμανίας και της Αυστροουγγαρίας.
Ο Υπουργός Εξωτερικών της Βρετανίας έστειλε τηλεγράφημα (16 Οκτωβρίου 1915) στον Έλληνα πρωθυπουργό που έλεγε: «Σήμερον, οπόταν η Σερβία υπέστη επίθεσιν παρά της Βουλαγαρίς, εάν η Ελλάς θελήσει να έλθει εις βοήθειάν της, η κυβέρνησης της αυτού μεγαλειότητος είναι πρόθυμος να παραχωρήσει την νήσον Κύπρον εις την Ελλάδα».
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εποχής, ο Βρετανός Πρέσβης στην Αθήνα, σερ Φράνσις Έλλιοτ, προκειμένου να πείσει την ηγεσία της χώρας, συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Ζαίμη και του υποσχέθηκε ότι θα έκανε και άλλες σημαντικές παραχωρήσεις στην Ελλάδα και η προσφορά θα ίσχυε ανεξάρτητα αν η Αντάντ κέρδιζε ή έχανε τον πόλεμο.
