Πιστεύω μάλλον ότι ο συγγραφέας είναι ένας ενδιάμεσος, κάτι σαν μέντιουμ που, όταν πια βγει από την έκστασή του, καταπλήσσεται κι ο ίδιος απ’ όσα είπε και έκανε.
Το 1960, ο συγγραφές Karl Shapiro δημοσιεύει ένα δοκίμιο, στο οποίο χαρακτήριζε τον Χένρι Μίλερ ως τον «μεγαλύτερο εν ζωή συγγραφέα», προκαλώντας μικτές αντιδράσεις, δεδομένου ότι το έργο του απείχε σημαντικά από το οικείο συγγραφικό ύφος της εποχής.
Ο ιδιοφυής Αμερικανός συγγραφέας Χένρι Μίλερ ήρθε στη ζωή στις 26 Δεκεμβρίου του 1891 στη Νέα Υόρκη και από τη δημοσίευση του πρώτου του έργου το 1934 στο Παρίσι, του περίφημου «Τροπικού του Καρκίνου», αποτέλεσε αντικείμενο αντιπαράθεσης. Οι αντικρουόμενες αντιδράσεις που προκάλεσε το έργο του Μίλερ οφείλονται σε σημαντικό βαθμό στην ειλικρινή και παραστατική περιγραφή των ερωτικών περιπτύξεων.
Σε κάποιο βαθμό, το παραπάνω εξηγείται από το γεγονός ότι την περίοδο ακμής του Μίλερ, το σεξ αποτελούσε θέμα ταμπού στην αγγλόφωνη λογοτεχνία και η συνειδητή του επιλογή να προκαλέσει γύρω από αυτό το θέμα συνέβαλλε σημαντικά στην καθιέρωση του μύθου του. Η εμμονή με την οπτική αυτή στα έργα του Μίλερ, ωστόσο, επισκιάζει το γεγονός ότι η σεξουαλική απελευθέρωση που υποστηρίζει αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης αναζήτησης της προσωπικής, κοινωνικής και καλλιτεχνικής ελευθερίας.
Με τα μυθιστορήματά του Τροπικός του Καρκίνου (1934) Τροπικός του Αιγόκερω (1939) και Μαύρη Άνοιξη (1936), ο Μίλερ εγκαινιάζει ένα νέο συγγραφικό ύφος – εν μέρει αυτοβιογραφικό, εν μέρει φιλοσοφικό και αφηγηματικό. Στην δική του αντίληψη, η ανθρώπινη φυλή είχε φτάσει σε ένα σημείο όπου δεν ζούσε στην πραγματικότητα, απλώς υπήρχε, μπερδεύοντας τις σκέψεις της και τους φόβους της με την πραγματικότητα.
