O σερίφης του διαστήματος.Κατά την ταπεινή μου άποψη όταν πάσης φύσεως roguelite στοιχεία...

O σερίφης του διαστήματος.

Κατά την ταπεινή μου άποψη όταν πάσης φύσεως roguelite στοιχεία ενσωματώνονται αρμονικά στους μηχανισμούς ενός οποιουδήποτε τίτλου, είναι σε θέση να απογειώσουν το gameplay και να μας προσφέρουν μια απόλυτα εθιστική εμπειρία. Κάποια πρόσφατα παραδείγματα που μας έρχονται στο νου είναι τα Xenon Valkyrie+, Riddled Corpses EX και Tesla vs Lovecraft. Στην περίπτωση του Black Paradox της Fantastico Studio έχουμε να κάνουμε με ένα παραδοσιακό side-scrolling shoot ’em up, το οποίο στηρίζεται στους roguelite μηχανισμούς του για να κάνει… την διαφορά και να ξεχωρίσει από την μάζα. Ο Daniele Bianchini, διευθύνων σύμβουλος της ιταλικής εταιρείας ανάπτυξης, είχε δηλώσει ότι το roguelite shoot ’em up genre δεν έχει “εξερευνηθεί” αρκετά και ότι ο στόχος της εταιρείας ήταν να το προσεγγίσει με έναν νεωτεριστικό τρόπο. Πάμε να δούμε λοιπόν αν η roguelite προσέγγιση της Fantastico Studio στέφεται με επιτυχία.

Στο Black Paradox αναλαμβάνετε τον ρόλο του ομώνυμου κυνηγού επικηρυγμένων και καλείστε να εξολοθρεύσετε την πιο επικίνδυνη εγκληματική οργάνωση του γαλαξία, τους Hellraisers. Λίγα δευτερόλεπτα αρκούν για να διαπιστώσετε ότι η συγκεκριμένη δημιουργία ασπάζεται όσο τίποτε άλλο την κουλτούρα και την αισθητική των ’80s. To διαστημόπλοιο/αμάξι σας παραπέμπει ευθαρσώς στην DeLorean του Back to the Future, η ζωηρή χρωματική παλέτα, στην οποία κυριαρχούν οι αποχρώσεις του ροζ και του φούξια, φέρνει στο νου επιγραφές neon, ενώ το synth-wave soundtrack “ντύνει” ηχητικά την όλη ρετροφουτουριστική πανδαισία. Το κερασάκι στην τούρτα είναι το VHS screen filter που μπορείτε να ενεργοποιήσετε μέσω των Options για να δώσετε στο Black Paradox το απόλυτο ’80s look!

Ο γενετικός κώδικας του Black Paradox είναι παραπλήσιος με αυτόν που είχαμε συναντήσει σε διάφορα θρυλικά side scrolling shoot ’em up των ’80s, όπως το R-Type. Συνολικά θα πρέπει να διασχίσετε επτά levels, εξοντώνοντας παράλληλα τους επτά αρχηγούς των Hellraisers. Στην διάθεσή σας έχετε μόλις μια “ζωή”, οπότε αν το σκάφος σας καταστραφεί θα χρειαστεί να ξεκινήσετε από την αρχή. Να σημειώσουμε εδώ, ότι όσο περισσότερους εχθρούς και bosses εξολοθρεύετε, τόσο περισσότερα credits κερδίζετε. Μάλιστα τα credits αυτά “μεταφέρονται” στο επόμενο run σας και μπορείτε να τα ξοδέψετε για να αγοράσετε chips, τα οποία ανεβάζουν τα στατιστικά του σκάφους σας (health, attack, speed και fire ratio) και σας προσφέρουν κάποιο χρήσιμο bonus. Για παράδειγμα, τα vampire chips προσδίδουν lifesteal ιδιότητες στις επιθέσεις σας, τα restore chips αναπληρώνουν τα hit points σας, τα shield chips σας εφοδιάζουν με μια ενεργειακή ασπίδα κ.ο.κ.

Στα πρώτα runs σας είναι πρακτικά αδύνατο να νικήσετε και τα επτά bosses και να φτάσετε στο τέλος. Κάθε run όμως σας φέρνει πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου σας. Αν δεν το έχετε αντιληφθεί ήδη απαιτείται αρκετό grinding, καθώς σε πρώτη φάση θα χρειαστείτε 30.000 credits για να ξεκλειδώσετε τα δύο εξτρά chip slots. Στην πορεία θα πρέπει να αγοράσετε τέσσερα -όσο το δυνατόν καλύτερα- chips, ξοδεύοντας άλλα 80.000-100.000 credits. Παρά το grinding, το Black Paradox δεν καταντά επαναλαμβανόμενο λόγω των roguelite μηχανισμών του. Τα όπλα, τα power-ups και οι εχθροί που θα συναντήσετε σε κάθε level είναι randomly generated, οπότε κάθε νέο run εγγυάται μια τελείως διαφορετική εμπειρία από το προηγούμενο. Το μόνο που παραμένει ίδιο είναι τα bosses, ωστόσο τα boss fights είναι διαφορετικά κάθε φορά, καθώς οι αντίπαλοί σας εναλλάσσουν τους τρόπους με τους οποίους επιτίθενται. Κάτι αντίστοιχο είχαμε δει και στην περίπτωση του Cuphead.

Ακόμη βέβαια κι αν αναβαθμίσετε πλήρως το σκάφος σας, θα χρειαστεί και λίγη τύχη μέχρι να φτάσετε στο τέλος της περιπέτειάς σας. Όπως προαναφέραμε, τα weapon και power-up drops είναι τυχαία, οπότε κανείς δεν σας εγγυάται ότι θα βρείτε το όπλο που σας αρέσει ή ταιριάζει στο playstyle σας. Λόγου χάρη, το corrosive shot είναι εξαιρετικό απέναντι στους απλούς εχθρούς, αλλά πρακτικά άχρηστο στα bosses. Ομοίως τα drone power-ups είναι καλούτσικα, αλλά ωχριούν απέναντι σε power-ups που ανεβάζουν το health ή το attack κατά 20%. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι πραγματοποιήσαμε δεκάδες runs και μόλις σε ένα εξ’ αυτών καταφέραμε να νικήσουμε το τελικό boss. Στο εν λόγω run είχαμε την τύχη να συλλέξουμε δύο power-ups που αύξησαν την δύναμη πυρός μας και το halo (μια ασπίδα που αναπληρώνεται με την πάροδο του χρόνου).

Εάν καταφέρετε να φτάσετε μέχρι το τέλος θα ξεκλειδώσετε το Darkness mode, ένα boss rush mode, στο οποίο μονομαχείτε διαδοχικά με τα επτά bosses του παιχνιδιού. Τα boss fights του Darkness mode είναι ακόμη πιο δύσκολα, καθώς οι Hellraisers χρησιμοποιούν πιο “εξελιγμένες” μορφές επιθέσεων. Λόγου χάρη, το πρώτο boss εκτοξεύει συνεχώς νάρκες και αμυντικά drones, ενώ άλλα bosses χρησιμοποιούν ταυτόχρονα δύο διαφορετικές μορφές επιθέσεων. Για να είμαστε ειλικρινείς δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το mode αυτό, καθώς “σκοντάφταμε” συνεχώς στο τελευταίο boss fight. Μέσα σε 8-10 ώρες gameplay πάντως καταφέραμε να συλλέξουμε όλα τα Trophies του παιχνιδιού. Κλείνοντας, να σημειώσουμε ότι όλα τα modes μπορούν να παιχτούν και co-op (μόνο local).

Το review βασίστηκε στις ψηφιακές εκδόσεις του παιχνιδιού για PS4 και Xbox One, οι οποίες μας παραχωρήθηκαν από την Digerati.

Πηγή: IGN Greece