Μοναξιά μου όλα.
Η χωρισμένη πενηντάχρονη Gloria, τα πρωινά εργάζεται σε μια ρουτινιάρικη δουλειά γραφείου και τα βράδια συχνάζει σε νυχτερινά κλαμπ. Ένα βράδυ γνωρίζει τον Arnold, τον οποίο και ερωτεύεται, ενώ ταυτόχρονα διεισδύει ολοένα και περισσότερο, σε προσωπικές, υπαρξιακές εσωτερικές αναζητήσεις.
Το Gloria Bell διακρίθηκε στο φετινό φεστιβάλ Βερολίνου, ενώ αποτελεί remake παλιότερης ταινίας του Sebastian Lelio, ο οποίος εδώ αποπειράται να επανεκτελέσει το ίδιο του το φιλμ, (όντας σκηνοθέτης και στο προηγούμενο), με βασικούς πρωταγωνιστές αυτή τη φορά την Julianne Moore και τον John Turturo. Για όσους δεν έχουν δει ούτε το αρχικό φιλμ, πρόκειται για μια ελαφριά κομεντί, με πρωταγωνίστρια μια πενηντάρα, που ψάχνει τον εαυτό της μέσα από σχέσεις εσωτερικές και κοινωνικές. Ο Sebastian Lelio, γνωρίζει καλά το συγκεκριμένο στυλ κινηματογράφου και καταφέρνει να συνδυάσει με ισορροπία το ύφος του εσωτερικού δράματος, με τα κομεντί στοιχεία, χωρίς να καταφεύγει σε δραματικές εξάρσεις και κορώνες χωρίς λόγο, ούτε σε κραυγαλέες υπερβολές, που συνήθως κυριαρχούν σε αντίστοιχα φιλμ. Μεγάλο ρόλο σε αυτό, παίζει και η Julianne Moore, ως η μοναχική πρωταγωνίστρια, ερμηνεύοντας με τρόπο πειστικό και αποφεύγοντας (ευτυχώς) το overacting, τις υπερβολές, τα μελοδράματα, όντας άλλοτε εύθυμη, άλλοτε πιο δραματική και προβληματισμένη, με μια εσωτερική υποβόσκουσα ένταση, που κρατά πάντα το ενδιαφέρον μας, με χαμηλούς όμως τόνους, χωρίς κορυφώσεις, για να ταιριάζει στο γενικότερο ελαφρύ κλίμα της ταινίας.
Το φιλμ είναι χτισμένο πάνω στην κεντρική ηρωίδα, έτσι ώστε η Julianne Moore, να μπορεί να ξεδιπλώσει όλο της το ταλέντο, συνθέτοντας με επιτυχία τον (καλογραμμένο) χαρακτήρα της Gloria, ενώ εύστοχα ο Lelio, της αφήνει όλο το χώρο και χρόνο ώστε να το πράξει, κάνοντας το ίδιο και με τον συμπρωταγωνιστή John Turturro, ο οποίος, σαν παλιά καραβάνα, ερμηνεύει αξιοπρεπέστατα τον ρόλο του Arnold, βάζοντας και αυτός το λιθαράκι του στο σύνολο του Gloria Bell, με υποκριτική μετρημένη και καλοδουλεμένη. Ο Sebastian Lelio, φροντίζει να κρατά πάντα το ίδια δροσερή και ανάλαφρη αύρα στο φιλμ του, με πρόθεση προβληματισμού του θεατή πάνω στα θέματα αναζήτησης του εσώτερου εγώ σε συνάρτηση με σχέσεις παντός τύπου οικογενειακές ή μη. Κάτι τέτοιο το πετυχαίνει αρκετά καλά, με ύφος λαϊκό και κατανοητό για τις μάζες, εμπορικό σινεμά που αφορά τις μάζες, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι αρνητικό, εφόσον γίνεται ποιοτικά, με ειλικρίνεια και τίμιο αποτέλεσμα, ενώ σαν φιλμ μένει στα βασικά. Ο Lelio πολύ ορθά, χρησιμοποιεί λίγα πρόσωπα και ένα απλοϊκό σενάριο για ν’ αφηγηθεί την ιστορία του, έτσι ώστε ο θεατής έχει χρόνο να γνωριστεί με τους χαρακτήρες, να νιώσει οικειότητα χωρίς να μπερδεύεται απ’ την πολυπλοκότητα του σεναρίου ή των προσώπων, τομέας που ο Lelio λαμβάνει υπόψιν και παίρνει άριστα.
Χωρίς να είναι κάτι το συγκλονιστικό και ταυτόχρονα ολίγον υποτονικό σε μερικά σημεία (λόγω του θέματος βέβαια) στο θέμα ρυθμό, το Gloria Bell ίσως κουράσει αρκετούς, ή φανεί αδιάφορο, εξαιτίας ίσως και της φλατ σκηνοθεσίας, που σε σημεία ήθελε παραπάνω ένταση, όμως παρόλα αυτά, αυτό που θέλει να πει το λέει με επιτυχία και χωρίς να μπερδεύει τις θεματικές του. Σεναριογράφοι και σκηνοθέτης δούλεψαν αρκετά για το Gloria Bell, κυρίως στο χτίσιμο χαρακτήρων, άλλωστε πρόκειται για κατεξοχήν φιλμ- προσωπογραφία χαρακτήρων, είδος που ο Lelio γνωρίζει να κάνει καλά, χωρίς βεβαίως να πρωτοτυπεί, κάνει όμως ανάλαφρο εμπορικό σινεμά αξιώσεων στο είδος του και προβληματίζει παραπάνω απ’ το αναμενόμενο, ειδικά αν σκεφτούμε πως πρόκειται για ένα θέμα που δεν αφορά όλους. Παρά ταύτα, με τις πινελιές του Lelio, το σύνολο αποκτά ενδιαφέρον και μας βάζει σε σκέψεις, διαθέτοντας προσωπικότητα και σφραγίδα του δημιουργού και των κεντρικών ερμηνευτών, χωρίς ν’ αποτελεί επιτομή ή αριστούργημα. Πρόκειται για ένα φιλμ που έχει μια ”γυναικεία” οπτική και προσέγγιση στις υπαρξιακές του αναζητήσεις, θα γίνει περισσότερο κατανοητό απ’ το γυναικείο κοινό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ένα φιλμ για όλους, που παρά κάποιες νωχελικές στιγμές και προβλεψιμότητες, φέρει μαζί του μια ανάλαφρη αύρα εσώτερων προβληματισμών, όντας ένα αξιοπρεπές και καλογυρισμένο δημιούργημα, με αξιοπρόσεκτες ερμηνείες.
IGN Greece
Αποκλειστικό κλιπ από το επερχόμενο θρίλερ δράσης “Crawl”- Οι νέες αφίσες της εβδομάδας 24/06 – 30/06
- Ο Superman αφήνει την κάπα του και γίνεται Sherlock Holmes
Πηγή: IGN Greece