Groundhog play
Υπάρχει μία λεπτή γραμμούλα που χωρίζει τα καλοφτιαγμένα, δύσκολα και απολαυστικά παιχνίδια από τα “παίρνω-το-χειριστήριο-και-το-σπάω” εκνευριστικά. Και υπάρχουν και τα roguelike τα οποία χοροπηδάνε σαδιστικά επάνω της. Ένα genre, υποκατηγορία των RPG, αφιερωμένο σε όσους τη βρίσκουν με το να ξεκινάνε από την αρχή κάθε φορά που χάνουν και να βασανίζονται περνώντας τις ώρες τους σε λούπες. Για να καταλάβουν και όσοι δεν έχουν δοκιμάσει το συγκεκριμένο είδος, θυμάστε το Cultists’ Tower στο FinalFantasyVI; Ε, αυτό. Αλλά για ολόκληρο παιχνίδι…
Μιας και το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα καθαρόαιμα roguelike είναι σχετικά περιορισμένο, οι developers καταφεύγουν στο να “μπασταρδεύουν” τα παιχνίδια αυτά και με άλλα στοιχεία, δημιουργώντας έτσι τα λεγόμενα roguelite. Αυτό έπραξαν λοιπόν και εκεί στην IdeaFactory με το SorcerySaga: CurseoftheGreatCurryGod, ένα Japanese, turn–based, roguelitedungeoncrawler με στοιχεία strategy. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2013 για το PSVita και από τον προηγούμενο μήνα διατίθεται και για PC.
Αυτή η πόλη δε μας χωράει και τους δύο
Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τη μαθητευόμενη μάγο Pupuru (ονόματα που βρίσκουν κι αυτοί ρε φίλε) η οποία καλείται -παρέα με ένα κουνελοειδές όν, τον Kuu να σώσει το αγαπημένο της συνοικιακό currydine από την αδηφάγο καπιταλιστική αλυσίδα κάρυ που άνοιξε απέναντι, βρίσκοντας τέσσερα σπάνια συστατικά για το τέλειο πιάτο. Το σενάριο, σε ένα πρώτο επίπεδο, δείχνει… πώς να το θέσω κομψά… α, δείχνει μπούρδα και χωρίς καμία διάθεση να σε κρατήσει, αλλά σε ένα δεύτερο gestalt διακρίνουμε κάποια βαθιά σοσιαλιστικά ιδεώδη. Αν προσληφθεί δε και κανάς ξάδερφος στο μαγαζί , τελείωσε, έχουμε 1981 ξανά, βγάλτε τα χρυσά κουτάλια.
Ντάξει, η αλήθεια είναι πως το story σε αυτού του είδους τα παιχνίδια δεν είναι το Α και το Ω. Παρ’ όλ’ αυτά έχει δοθεί αρκετή λεπτομέρεια στο χιούμορ το οποίο είναι διάχυτο, σαν το πλουσιοπάροχο μπούστο της δασκάλας της Pupuru. Εννοείται πως έχω και screenshot, τί, έτσι λόγια του αέρα θα λέμε;
Η ημέρα της μαρμότας σε παιχνίδι
Όσοι έχετε παίξει Diablo πάνω-κάτω ξέρετε τι θα αντιμετωπίσετε σε ζητήματα gameplay. Ξεκινάμε από την DishTown στην οποία κυρίως μπορούμε να στοκάρουμε, να αποθηκεύσουμε και να αναβαθμίσουμε items, καθώς επίσης και να αποθηκεύσουμε την πρόοδό μας. Από εκεί και έπειτα, μας περιμένουν τέσσερα πολυώροφα και διαθέσιμα προς εξερεύνηση dungeons (συν ένα πέμπτο, 200 ορόφων, για το trueending) στα οποία άμα χάσεις… χάθηκες! Πάνε λεφτά, πάνε όπλα, πάνε αντικείμενα, μηδενισμός level και respawn πίσω στην πόλη. Φτού κι απ’ την αρχή κοινώς. Τουλάχιστον, αν είστε τυχεροί (lol) και το εκνευριστικό meatshield που ακούει στο όνομα Kuu δεν πεθάνει πριν από εσάς, κρατάτε τα equippeditems. Απ’ ολότελα…
Οπότε τί κάνουμε; Ξεριζώνουμε το πληκτρολόγιο και το κοπανάμε στην οθόνη με μανία, αυτό κάνουμε… Ή εναλλακτικά στηριζόμαστε στην τακτική. Δεδομένου, λοιπόν, ότι το level μας μηδενίζεται ακόμη και μεταξύ των dungeon, ρίχνουμε βάρος στην αναβάθμιση των αντικειμένων που -τουλάχιστον- μεταφέρεται από μπουντρούμι σε μπουντρούμι. Αφού καθαρίσετε το αρχικό dungeon ή μετά το πρώτο fallinbattle, εμφανίζεται και το RestoreMaze, ένα μικρό και εύκολο stage, στο οποίο συλλέγουμε όπλα, φαγητά, συστατικά, ξόρκια κτλ. Ό,τι πήραμε το αναβαθμίζουμε, κάνουμε save στην πόλη και επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία έως ότου θεωρήσουμε ότι κάποια στιγμή πρέπει επιτέλους να συνεχίσουμε και το παιχνίδι. Εφόσον μαζέψουμε και μετά αρκετά αντικείμενα –μαντέψτε- παίρνουμε κάποια από τις διαθέσιμες oneway εξόδους (ή κάνουμε warp) για το σπίτι, enhance, σώσιμο και… καταλάβατε… Grinding μέχρι να παγώσουν τα θειάφια της κόλασης.
Άπαξ όμως και τελειώσουμε το μικρό overpowering μας, το SorcerySaga γίνεται κάπως ανετότερο καθώς όσο ανεβαίνουμε (πλέον ευκολότερα) επίπεδο, το HP, το οποίο σημειωτέων επανέρχεται περπατώντας, μεγαλώνει. Για την Pupuru, αυτά, τον Kuu πρέπει να τον ταΐζετε κάθε λίγο και λιγάκι και για τα δύο… Οι περισσότεροι εχθροί δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι απλά κάποιες φορές περικυκλώνουν, αλλά και πάλι με λίγη στρατηγική, μαγεία και scrolls θα αντεπεξέλθετε. Α, να μη ξεχάσω: προσοχή στα trapchests και τα unidentifiedobjects…
Με το σταυρό στο χέρι
Στα πιο τεχνικά ζητήματα τώρα. Η κίνηση στο χώρο είναι tile–basedάρα έχουμε 8 διευθύνσεις μόνο. Προτιμήστε λοιπόν το σταυρό, αν παίζετε με controller, καθώς ο μοχλός δεν ανταποκρίνεται πάντα άριστα.
Όσον αφορά στα γραφικά, μπορεί εσείς να έχετε στον υπολογιστή σας 4Κ οθόνη και 2 GTX 1080άρες για SLI, το SorcerySagaόμως είναι φτιαγμένο για το PSVita και βάσει αυτού είναι μια χαρά. Ειδικά οι visualnovelcutscenesείναι πολύ όμορφες, παρά τη μεγάλη, σε σημείο βαρεμάρας, διάρκειά τους και το μέτριο lipsync. Το voiceactingπαρ’ όλ’ αυτά είναι εξαιρετικό και εξ’ ολοκλήρου στα ιαπωνικά. Η μουσική, επίσης, πολύ καλή και στο στυλ του παιχνιδιού. Το τονίζω: για το συγκεκριμένο στυλ. Μην περιμένετε να ακούσετε epicmetal…
Εκεί που τα θαλάσσωσαν παντελώς είναι στο menu. Με το που ολοκληρώνεις την οποιαδήποτε εντολή (equip, drop, throw) σε βγάζει έξω. Θες π.χ. να ταΐσεις τον Kuuπου είναι ένα βήμα πριν τον τάφο και σου βγάζει το λάδι… Ένα αντικείμενο τη φορά, πίσω στο παιχνίδι, μπες πάλι inventory, επανέλαβε. Γιατί;! Ούτε καν πολλαπλή επιλογή. Και εδώ grindingδηλαδή;!
Το reviewβασίστηκε στην ψηφιακή έκδοση του παιχνιδιού για PC, η οποία μας παραχωρήθηκε από την Ghostlight.
IGN Greece
Το νέο update του Chrome κατέστρεψε τον ήχο πολλών Web-Based παιχνιδιών- Ανακοινώθηκαν οι υποψηφιότητες για τα BAFTA Games Awards 2018
- Η ημερομηνία κυκλοφορίας του Neverwinter Nights: Enhanced Edition
Πηγή: IGN Greece