Επιβίωση μέσα στην κόλαση.
Ο Γουίλ Σόγιερ είναι πρώην επικεφαλής της Ομάδας Διάσωσης του FBI. Θα ταξιδέψει στην Κίνα, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του ως διασώστης στο πιο σύγχρονο και ψηλότερο κτίριο του πλανήτη. Όταν το κτίριο αναφλεγεί, ο ίδιος θα ενοχοποιηθεί, ενώ η οικογένειά του θα βρεθεί παγιδευμένη εντός του κτιρίου απ’ το συνδικάτο εγκλήματος που οργάνωσε την πλεκτάνη.
Ο πρώην παλαιστής Dwayne Johnson, πρωταγωνιστεί σ’ αυτήν την ταινία ακατάπαυστης (κάργα αναληθοφανούς) δράσης κι είναι πλέον φανερό ότι μιλάμε για έναν φιλότιμο ηθοποιό που δείχνει να ωριμάζει συνεχώς, φανερώνοντας ταλέντο και υποκριτική ικανότητα, από έναν άνθρωπο που έχει εμφανώς εξελιχθεί και βελτιωθεί. Ο D. Johnson, ανήκει στην κατηγορία των ηθοποιών,που χωρίς να έχουν εξαρχής το έμφυτο ταλέντο ενός Marlon Brando ή ενός De Niro, πασχίζουν να βελτιωθούν όσο περισσότερο γίνεται, κάτι που φαίνεται και στο “Skyscraper”. Ο σκηνοθέτης R.M Thurber, έχει αρκετά κέφια, ενώ στηρίζεται εξ ολοκλήρου πάνω στον Johnson, ο οποίος απ’ την πλευρά του τον βγάζει ασπροπρόσωπο.
Το φιλμ έχει αρκετές επιρροές και απ’το franchise του Die Hard και από ταινίες καταστροφής των 70s όπως ο Πύργος της Κολάσεως, ενώ απ’την αρχή, μπαίνουμε κατεθυθείαν στκ κυρίως πιάτο που είναι η δράση εντός του κτιρίου και ο εγκλωβισμός των ηρώων σε αυτό. Ενώ όλα είναι καλοκουρδισμένα, απ’τη σκηνοθεσία μέχρι το φρενήρες μοντάζ και ρυθμό, εκεί που το Skyscraper χάνει πολύ είναι η εκνευριστική του αναληθοφάνεια, αχρείαστη πολλές φορές, με τον D.Johnson να κάνει εξωφρενικά υπεράνθρωπα πράγματα, ενώ πιστέψτε με, υπήρχε σεναριακός τρόπος και χώρος, για πολύ περισσότερο ρεαλισμό, κάτι που θα ανέβαζε σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα και θα το καθιστούσε περισσότερο ενδιαφέρον.
Πάντως, ο Johnson παίρνει στις πλάτες του το φιλμ, έχοντας δουλέψει τον χαρακτήρα και τον ρόλο του, σε μια ερμηνεία άκρως πειστική και με όμορφη χημεία με την Neve Campbell (Scream), η οποία υποκριτικά, δεν αξιοποιείται ιδιαίτερα. Σκηνοθετικά, ο R.M.Thurber, εκμεταλλεύεται άρτια το βασικό του σκηνικό χώρο, που είναι ο επιβλητικός και υπερσύγχρονος γιγάντιος ουρανοξύστης, εγκλωβίζει εκεί τον βασικό του ήρωα και με ένα γρήγορο ρυθμό που δεν πέφτει, γκαζώνει και δημιουργεί ένταση, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο, τις πολλές σεναριακές αδυναμίες κι αφέλειες. Καιρό είχα να δω τόσο καλό ρυθμό στο είδος αυτό, ενώ η κάμερα γεμίζει το κάδρο με τον τεράστιο σωματότυπο του Johnson, που σε συνδυασμό με σκηνές πύρινης απειλής και κόλασης, δημιουργούν αγωνία και αξιοπρεπές σασπένς. Ο ουρανοξύστης είναι φιλμαρισμένος με τρόπο που προκαλεί δέος, ως πύρινος εφιάλτης που ξερνάει φλόγες, ενώ ο ήρωας κάνει όλα εκείνα τα ανοήτως αφελέστατα προκειμένου να επιβιώσει, ωστόσο στο σύνολο υπάρχουν άκρως καλογυρισμένες σκηνές, που δημιουργούν ένα τίμιο αποτέλεσμα.
Κάποιοι χαρακτήρες είναι εντελώς ξύλινοι κι ερμηνευτικά ανεκμετάλλευτοι, ενώ κάποια συμβάντα το σενάριο τα παρουσιάζει βεβιασμένα και με πολλές τρύπες, κάτι που αν είχε επιμεληθεί δίχως τη δικαιολογία του ”ταινία δράσης κάνουμε, όλα είναι θεμιτά”, θα είχαμε να μιλάμε για ένα επίπεδο παραπάνω. Έστω κι έτσι όμως, οι φίλοι της δράσης θα το απολαύσουν, καθώς εδώ έχουμε έναν επιβλητικό ήρωα, συνδικάτα εγκλήματος, μια πλεκτάνη, ομήρους και μια απειλητική πύρινη λαίλαπα, με εντυπωσιακά εφφέ και πλάνα, που σίγουρα θα σε διασκεδάσουν με έντιμο τρόπο στα 115 λεπτά του φιλμ. Με όπλο την ερμηνεία και τη φυσική παρουσία του D. Johnson και το δουλεμένο σκηνοθετικό ντεκουπάζ, το “Skyscraper”, μαζί με τις κραχτές του αδυναμίες, είναι μάλλον η καλύτερη πρόταση αφελούς δράσης της θερινής περιόδου.
IGN Greece
Πηγή: IGN Greece